บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 443

บทที่ 443 พายุอสูรทะเล

บทที่ 443 พายุอสูรทะเล

พายุโหมกระหน่ำและคลื่นโคลนก็ซัดขึ้นสู่ท้องฟ้าเหนือทะเลบรรพกาล และยิ่งลึกเข้าไป สภาพแวดล้อมก็ยิ่งเลวร้าย

แม้แต่พลังดาราจักรแห่งความตายที่หลอมรวมเข้ากับสวรรค์ ผืนดิน และทะเลก็ควบแน่นเป็นสายฟ้าสีดำสนิทที่ส่องประกายไปทั่วสารทิศ

หากผู้บ่มเพาะถูกโจมตีด้วยสายฟ้าสีดำนี้ พลังชีวิตอาจถูกพรากไปในพริบตาและกลายเป็นซากศพที่ปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย ทำให้มันน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง

และครั้งหนึ่ง เฉินซีเคยจับสายฟ้าสีดำสนิทนี้ด้วยมือเปล่า เพราะต้องการดูว่าพลังดาราจักรแห่งความตายมีลักษณะอย่างไร แต่เขาก็ไม่เคยคาดคิดว่าทั้งมือขวาของตัวเองจะเปลี่ยนเป็นสีดำที่ไหม้เกรียมเหมือนถ่านที่ถูกเผาไหม้ในทันที หลังจากที่ได้ตรวจสอบมัน ชายหนุ่มก็พบว่ามันไม่มีพลังชีวิตอีกต่อไป

แต่นับว่าโชคดี การขัดเกลากายาของเขาทำให้สามารถสร้างร่างกายใหม่ได้ด้วยแก่นโลหิต และเขาตัดสินใจปล่อยสายฟ้าสีดำสนิทไปทันที ทำให้รอดพ้นจากหายนะ หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็ใช้แก่นโลหิตเพื่อสร้างมือขวาขึ้นมาใหม่

อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าแตะต้องสายฟ้าสีดำสนิทที่เกิดจากพลังดาราจักรแห่งความตายอีกต่อไป เนื่องจากพลังที่แฝงอยู่ภายในนั้นน่าสะพรึงกลัวเกินไป

“พี่เฉิน เหตุใดข้าถึงไม่เคยเห็นเจ้าใช้เคล็ดวิชาหมัดเช่นนี้มาก่อน” หลังจากเหินบินไปได้สักหนึ่งชั่วก้านธูป นายน้อยโจวก็รู้สึกเบื่อหน่ายเล็กน้อย จึงอดไม่ได้ที่จะพูดคุยกับเฉินซี

“มันเป็นกระบวนยุทธ์ระดับเต๋าครึ่งขั้นที่ข้าได้ฝึกฝนมา และยังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบนัก” เฉินซีตอบกลับอย่างสบาย ๆ เพลงหมัดมหาทำลายล้างเป็นเพียงกระบวนยุทธ์ระดับเต๋าครึ่งขั้นเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น มันมีเพียงแค่สามกระบวนท่า และไม่มีเต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างเลยสักนิด ถ้าเขาต้องการทำให้มันสมบูรณ์แบบ ก็อาจต้องเข้าใจเต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างให้ได้เสียก่อน

นอกจากนี้ เต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างยังคล้ายกับเต๋าแห่งกระบี่และเต๋ารู้แจ้งแห่งการกลืนกินที่เขาเชี่ยวชาญ ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นทักษะในการใช้เต๋ารู้แจ้ง ภายใต้เงื่อนไขที่ว่านี้เอง หากใครไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเคล็ดวิชาการต่อสู้ที่สอดคล้องกัน มันก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ยากมาก

แต่เนื่องจากเขามีกระดูกคุนเผิงที่ศิษย์พี่สามมอบให้ เฉินซีจึงสามารถเข้าใจเต๋ารู้แจ้งแห่งการกลืนกินได้ในระยะเวลาอันสั้น แต่การหยั่งรู้เต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างนั้นแตกต่างออกไป จนถึงตอนนี้ เฉินซียังไม่เคยพบเคล็ดวิชาที่เกี่ยวข้องกับเต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างเลยสักครั้ง

“กระบวนยุทธ์ระดับเต๋าที่ไม่สมบูรณ์? เป็นไปไม่ได้! เจ้าเอาชนะเว่ยมู่อวิ๋นด้วยหมัดเพียงสองครั้ง พลังระดับนี้ทรงพลังยิ่งกว่ากระบวนยุทธ์ระดับเต๋าที่สมบูรณ์เสียด้วยซ้ำ!” นายน้อยโจวไม่เชื่อคำพูดของเฉินซี และรู้สึกว่าชายหนุ่มได้ปกปิดความลับเอาไว้ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจ เพราะทุกคนต่างมีความลับเมื่อออกไปฝึกฝนในโลกภายนอก และหากใครไม่มีความลับ คนคนนั้นคงตายไปนานแล้ว

“เฉินซี ที่เกาะส่องดาราก่อนหน้านี้ เจ้าโกรธข้าหรือไม่?” หวงฝู่ฉิงอิงที่นิ่งเงียบตั้งแต่ออกจากเกาะส่องดารา ได้กล่าวออกมาในขณะนี้

เฉินซีตกตะลึง ก่อนที่เขาจะกล่าวพร้อมกับส่ายศีรษะ “ข้าเปล่า”

หวงฝู่ฉิงอิงหัวเราะอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “เจ้าไม่ชอบที่ข้าแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเผยอวี่และคนอื่น ๆ แต่ข้าไม่มีทางเลือกอื่น เพราะข้าไม่รู้ทางไปยังเกาะสมบัติที่ร่วงหล่น ในขณะที่เผยอวี่และผู้บ่มเพาะคนอื่นของราชวงศ์ระดับสูงต่างมีเบาะแสของเกาะนี้อยู่เล็กน้อย ข้าจึงต้องพึ่งพาพวกเขา เพื่อให้ไปยังเกาะสมบัติที่ร่วงหล่นได้”

ก่อนที่เฉินซีจะกล่าวคำออกมา หวงฝู่ฉิงอิงก็ชิงกล่าวต่อว่า “ซึ่งแน่นอนว่า เผยอวี่และคนอื่น ๆ ก็ต้องการผูกมัดข้าไว้ เพราะพวกเขาต้องการกำลังสนับสนุนของข้าในการช่วยพวกเขาสำรวจเกาะ ซึ่งข้าก็รู้ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ต้องแสร้งทำเป็นสุภาพและปฏิบัติตามชั่วคราว จนกว่าเราจะเข้าสู่เกาะสมบัติที่ร่วงหล่น”

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้” เฉินซีลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อพบว่าหวงฝู่ฉิงอิงไม่ได้มีความคิดตื้นเขินอย่างที่คิด จากนั้นจึงกล่าวในขณะที่พยักหน้าว่า “ข้ารู้สึกสบายใจแล้วหลังจากที่เจ้ากล่าวเช่นนี้”

นายน้อยโจวก็เข้าใจเช่นกัน และก็อดกล่าวขึ้นมาไม่ได้ว่า “เกาะสมบัติที่ร่วงหล่นนั้นสำคัญมาก จนทำให้เจ้าต้องลำบากใจเช่นนี้จริง ๆ หรือ?”

สีหน้าของหวงฝู่ฉิงอิงได้กลับสู่สภาพเดิมเช่นก่อนหน้านี้แล้วและนางก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “นั่นเป็นเพราะเจ้าไม่รู้ว่าสมบัติที่อยู่บนเกาะสมบัติที่ร่วงหล่นนั้นน่าอัศจรรย์เพียงใด ในบรรดาสมบัติที่แตกสลายซึ่งเหล่าเทพผู้ล่วงลับในสมัยโบราณได้ทิ้งไว้เบื้องหลัง บางชิ้นเปรียบได้กับสมบัติกึ่งอมตะ บางชิ้นมีอักขระมหาเต๋าประทับอยู่ และบางชิ้นก็มีวิญญาณสมบัติอยู่ด้วย! มันมีทุกสิ่งอยู่ภายในเกาะ และหากเราได้รับสมบัติมาสักชิ้นสองชิ้นแล้วละก็ มันย่อมส่งเสริมประโยชน์อย่างไร้ขอบเขตให้แก่เราอย่างแน่นอน”

สมบัติกึ่งอมตะ!

อักขระมหาเต๋า!

วิญญาณสมบัติ!