บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 447

บทที่ 447 จารึกพลังแห่งการทำลายล้าง

บทที่ 447 จารึกพลังแห่งการทำลายล้าง

เมื่อพวกมันเข้ามาใกล้ เฉินซีกับคนอื่น ๆ ก็ได้เห็นว่าวานรวารีเพลิงคลั่งเหล่านี้สูงกว่ามนุษย์สี่ถึงห้าเท่า เหมือนเป็นยักษ์ก็ไม่ปาน แขนขาหนาเหมือนเสาเหล็ก ขนดกและหนา ท่าทางป่าเถื่อน มีเขี้ยวแหลมคม และมีดวงตาสีแดงเข้ม

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีอักขระเต๋าอยู่บนกระดูกหน้าผากด้วย บางตัวมีเปลวเพลิงลุกโชน บางตัวมีหยดวารีใสกระจ่าง อักขระเต๋าเหล่านี้ปลดปล่อยกลิ่นอายของเต๋ารู้แจ้งแห่งไฟและน้ำออกมา

เช่นเดียวกับอสูรมัจฉาวิญญาณ ร่างของวานรวารีเพลิงคลั่งเหล่านี้มีไข่มุกต้นกำเนิดที่มีเต๋ารู้แจ้งแห่งน้ำและไฟ ซึ่งมีมูลค่าสูงกว่าเสียด้วย เนื่องจากน้ำและไฟล้วนต่อต้านกันเอง เป็นสองขั้วของกันและกัน ทว่าตอนนี้พวกมันกลับอยู่ในไข่มุกต้นกำเนิดเม็ดเดียวกัน ดูไม่เหมือนใครและหายากมากเกินพรรณนา ด้วยเหตุนี้ มูลค่าของมันย่อมสูงกว่า

ตู้ม!

กลุ่มวานรวารีเพลิงคลั่งพุ่งเข้าหาเผยอวี่ก่อน กระโดดคราเดียวก็ไปไกลกว่าหกลี้ แขนขนาดใหญ่กวาดขอบฟ้าราวกับเป็นท่อนเหล็กที่สาดแสงศักดิ์สิทธิ์แห่งวารีและอัคคีออกมา ซัดเข้าหาเผยอวี่ ลมฟ้าสะเทือน การโจมตีรุนแรงบีบอัดเข้ามาอย่างรุนแรง

“สัตว์พวกนี้กล้าโจมตีก่อน รนหาที่ตายจริง หรือมันจะคิดว่าเราเป็นเพียงผู้บ่มเพาะขอบเขตแกนทองคำหยินหยางธรรมดากัน?” การถูกอสูรทะเลลอบโจมตีทำให้เผยอวี่รู้สึกโกรธขึ้นมา กระบี่หยกขาวในมือถูกคว้าออกมา ราวกับเส้นแสงยาวหกลี้ที่กรีดผ่านท้องฟ้ามาพร้อมกับเจตจำนงกระบี่อันแสนกดดัน

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

วานรวารีเพลิงคลั่งกว่าสิบตัวถูกสังหารทันที แขนขาถูกตัดจนขาด กระเด็นไปทุกทิศ เลือดกระเซ็นเปื้อนท้องฟ้า ละเลงสีแดงไปทั่วทุกหนทุกแห่ง

ทว่าหลังจากถูกท่าสังหารโหดของเผยอวี่ไปแล้ว ไข่มุกต้นกำเนิดของวานรวารีเพลิงคลั่งบางตัวก็ไม่ได้ร่วงออกจากร่าง กลับสลายกลายเป็นผงพร้อม ๆ กับร่างของพวกมัน

ราวกับทันทีที่ถูกแสงกระบี่สังหารลงแล้ว มันก็ใช้วิชายับยั้งบางอย่างทำลายไข่มุกต้นกำเนิดในพลัน

“บัดซบ! สมบัติล้ำค่าหายไปหนึ่งชิ้นแล้ว! แล้วพวกแกจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร? ตายเสียเถอะ!” เผยอวี่คำรามเสียงเย็น

แม้จะเอ่ยเช่นนี้ แต่เขาก็ยังไม่คิดยอมแพ้ แสงกระบี่พลันพุ่งออกมา ควบแน่นเป็นตาข่ายกระบี่ที่ร่วงลงมาปกคลุมร่างฝูงวานรไว้ จับได้ราวกว่าสิบตัว ก่อนจะกักขังและบดขยี้พวกมัน ทำให้พวกมันไม่อาจทำลายตัวเองได้

ครั้งนี้เขาสามารถรวบรวมไข่มุกต้นกำเนิดได้มากกว่าสิบเม็ด

‘น้ำและไฟผลักดันกัน ทว่ากลับอยู่ในไข่มุกต้นกำเนิดเพียงเม็ดเดียว นี่มันเหมือนกับกระบวนท่าแรกของเพลงหมัดมหาทำลายล้าง วารีเพลิงพิฆาตเลยไม่ใช่หรือ?’ เฉินซีคิดในใจ ก่อนจะยื่นมือออกไปคว้าร่างวานรวารีเพลิงคลั่งที่อยู่ตรงหน้า แล้วตบฝ่ามือใส่มัน สังหารในคราวเดียว

ในระหว่างนั้น เขาได้แผ่จิตสัมผัสเทพเข้าไปสำรวจร่างกายของมัน แล้วชายหนุ่มก็พบว่าเมื่อไข่มุกต้นกำเนิดในร่างของมันถูกท่าฝ่ามือเขา สิ่งนั้นก็ส่งเสียงและปล่อยพลังผันผวนประหลาดออกมา ทำให้เต๋ารู้แจ้งแห่งไฟและน้ำที่อยู่ภายในนั้นปะทะกันจนทำลายตัวมันเองในพริบตา

‘นี่… ดูเหมือนจะเป็นพลังแห่งการทำลายล้างเลยนี่?’ เฉินซีตกตะลึง ภาพที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ โดยเฉพาะความผันผวนแปลก ๆ ที่แผ่ออกมาจากไข่มุกต้นกำเนิด ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกคุ้นเคยแต่ก็ไม่ใช่ เมื่อเขาไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้ว ดูเหมือนว่ามันจะคล้ายกับเต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างที่เขาอยากได้มากเหลือเกิน

เต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างนั้นก็เหมือนกับมหาเต๋า ซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้วิชา คล้ายกับเต๋าแห่งกระบี่ เต๋าแห่งการกลืนกิน และอื่น ๆ เหตุผลที่เพลงหมัดมหาทำลายล้างที่เฉินซีได้มาไม่สมบูรณ์ เป็นเพราะเต๋ารู้แจ้งไม่สมบูรณ์ กระบวนท่าทั้งสามจึงไม่อาจทำให้เขาเข้าถึงแก่นของเต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างได้

เฉินซีรู้สึกเสียดายเรื่องนี้มาโดยตลอด เพราะเท่าที่รู้ หากเขาเชี่ยวชาญเต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างขั้นสมบูรณ์ได้ พลังของเพลงหมัดมหาทำลายล้างก็จะเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองเท่า!

ตอนนี้ไข่มุกต้นกำเนิดในร่างของวานรวารีเพลิงคลั่งสามารถสร้างพลังที่เหมือนกับพลังทำลายล้างได้ ทำให้จิตใจของเฉินซีกระจ่างขึ้นมาทันใด และเพื่อยืนยันให้มั่นใจ เขาจึงรุดหน้าเข้าหาฝูงวานรวารีเพลิงคลั่งทันทีโดยไม่ลังเล

ครั้งนี้เขาไม่ได้ฆ่าวานรวารีเพลิงคลั่งทันที แต่ขังมันไว้ สกัดไข่มุกต้นกำเนิดของมันออกมาตรวจสอบอย่างถี่ถ้วน แน่นอนว่าชายหนุ่มเห็นเส้นสายพลังประหลาดเส้นเล็ก ๆ มากมายที่มีความผันผวนและแฝงตัวอยู่ภายในไข่มุกต้นกำเนิด และนี่ก็คือพลังแห่งการทำลายล้างที่ว่า!

ทว่าเฉินซีก็สังเกตเห็นทันทีว่าพลังทำลายล้างนั่นไม่เหมือนกับเต๋ารู้แจ้งแห่งไฟและน้ำภายในไข่มุกต้นกำเนิด และไม่ใช่เต๋าแห่งการรู้แจ้งที่วานรวารีเพลิงคลั่งเข้าใจได้เอง แต่เป็นการบ่มเพาะและได้รับมาในภายหลังต่างหาก

‘หรือว่าเผ่าวานรวารีเพลิงคลั่งจะมีของที่มีเต๋ารู้แจ้งแห่งการทำลายล้างอยู่ ทำให้มันทำความเข้าใจและบ่มเพาะได้?’ ความคิดเกินคาดหนึ่งแวบเข้ามา

เฉินซีใช้วิชาที่ดึงเอาความทรงจำจากวิญญาณออกมาจากวานรวารีเพลิงคลั่งที่ถูกจับไว้ตัวแล้วตัวเล่า รุกล้ำเข้าสู่ความทรงจำของมันโดยตรง ผ่านไปหลายอึดใจ เขาก็ตาเป็นประกายขึ้นมา

ข้าเจอแล้ว!