บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 460

บทที่ 460 เปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์กระดูกขาว

บทที่ 460 เปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์กระดูกขาว

ตู้ม!

ไท่ชูฮวาหรงเพิ่งล้มตายไปเมื่อเครื่องประดับหยกสีขาวพลันปะทุขึ้น แสงสีขาวน้ำนมสาดส่องก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความผันผวนที่ระเบิดหุบเขาให้แหลกเป็นจุณ หลังจากนั้นลำแสงทะยานขึ้นสู่เวหาพร้อมกับปล่อยทะเลแสงที่ทำให้โลกาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

“บัดซบ ดูเหมือนสมบัติชิ้นนี้จะโกรธเข้าแล้ว!” เสียงร้องตกใจดังขึ้นจากระยะไกล เมื่อเหล่าสหายของไท่ซูฮวาหรงเห็นเฉินซีหยิบสมบัติกึ่งอมตะออกมา พวกเขาสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ไม่เป็นไปด้วยดีจึงหันกลับและเผ่นหนีไป

“ข้าจะลองอีกสักตั้ง ถ้าไม่ได้ผล ข้าจะออกไปทันที” ในขณะเดียวกัน เฉินซีก็คร้านเกินกว่าจะสังหารคนทั้งสอง เขาปลดปล่อยพลังบ่มเพาะทั้งหมดที่มีเพื่อควบแน่นวังวนอัสนีจำนวนมหาศาลที่ปกคลุมเครื่องประดับหยกไว้ สมบัติชิ้นนี้ชาญฉลาดยิ่ง น่าเกรงขาม และเขาคงไม่พอใจแน่หากปราบมันไม่ได้!

โอม!

เครื่องประดับหยกสั่นคลอนพลางฉายประกายแสง เผยทั้งชิ้นส่วนที่เป็นผลึกและเกือบจะโปร่งแสงของมัน ในยามเดียวกัน ความผันผวนที่รุนแรงจนหัวใจสัมผัสได้พลันแผ่ออกมาจากเครื่องประดับ

เมื่อเฉินซีเห็นเข้า เขาพลันกลายร่างเป็นลำแสงและหนีไปเพราะสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่อันตรายยิ่ง

โครม!

เมื่อเฉินซีจากไปนั้นเอง ก็เกิดแรงระเบิดขึ้นด้านหลังในทันใด เครื่องประดับหยกเปล่งประกายเจิดจรัส ทำให้มันดูเหมือนดาวหางที่ตกลงมา ถล่มภูเขาและทลายท้องนภาอย่างน่าตกใจ พลังที่น่าสะพรึงกลัวกวาดออกไปรอบ ๆ หักร้างถางพงพื้นที่จนโล่งเตียนกลายเป็นสถานที่แห่งความตาย

“ช่างเป็นสมบัติที่น่าเกรงขามยิ่งนัก ไม่ใช่ว่านี่เป็นสิ่งที่ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งจากทวยเทพในยุคโบราณหรอกหรือ?” เฉินซีหนีไปอย่างรวดเร็วพลางรู้สึกเสียดายอย่างสุดซึ้ง สมบัติชิ้นนี้ทรงพลังเกินไปจริง ๆ แม้แต่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพียังเกิดอาการโลภเมื่อเห็นมัน

ฟิ้ว!

เสียงท้องนภาฉีกขาดดังทะลุแก้วหูแว่วอยู่ไกลห่าง เครื่องประดับหยกเปลี่ยนเป็นลำแสงที่ส่องประกายไปในระยะไกล ทำให้หุบเขาที่พังทลายกลับสู่สภาพที่เงียบสงบ

“หืม? สมบัติชิ้นนั้นน่าเกรงขามยิ่ง แต่เหตุใดจึงเลือกซ่อนตัวอย่างนั้นเล่า?” เฉินซีหันกลับมาก็อดไม่ได้ที่จะงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อเห็นสมบัติชิ้นนั้นกำลังจากไปโดยเร็ว

“ไหนดูซิว่ามันจะไปที่ใด” เฉินซีตามไปโดยไม่ลังเล เขาไล่ตามสมบัติตลอดทาง

อย่างไรก็ตาม ความเร็วของเครื่องประดับหยกนั้นมากเกินรับไหว ซ้ำยังเร็วกว่าการเคลื่อนย้ายข้ามมิติเสียอีก แม้เฉินซีจะเปิดใช้ปีกนภาดารกะด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี เขาก็ไม่อาจไล่ตามและจนใจ ทำได้เพียงมองดูสมบัติหายลับขอบฟ้าไป

ทว่าเฉินซีไม่ยอมแพ้และพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างสุดกำลัง ทำให้ทิวทัศน์ภูเขาและแม่น้ำผ่านสายตาไปอย่างรวดเร็ว เขาได้เข้าสู่ส่วนที่ลึกที่สุดของซากปรักหักพังอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้แล้วโดยไม่รู้ตัว

ผ่านไปครึ่งวัน ในที่สุดเฉินซีก็สัมผัสถึงความผันผวนของเครื่องประดับหยก

แท้จริงแล้วมีแม่น้ำที่กว้างใหญ่และไหลต่อเนื่องอยู่ไกลห่าง ที่น่าตกใจคือแม่น้ำสายนี้เต็มไปด้วยกระดูกจำนวนนับไม่ถ้วน

เฉินซียืนอยู่ริมแม่น้ำในขณะที่ลมหนาวหวีดหวิวพัดเข้าใส่โครงกระดูกภายในแม่น้ำกระดูกนี้ ทำให้ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดซึ่งฟังดูเหมือนเสียงคร่ำครวญของผีที่ชวนน่าขนหัวลุก

ใจกลางแม่น้ำกระดูก มีเปลวเพลิงสีขาวน้ำนมลุกโชนราวกับหินหลอมเหลวสีขาวสดพวยพุ่งและไหลออกมา มันเป็นฉากที่แปลกประหลาดซึ่งดูแล้วน่ากลัวอย่างยิ่ง

“เป็นเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์กระดูกขาว!” เฉินซีรู้สึกตกใจเมื่อจดจำเปลวไฟชนิดนี้ได้ มันทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง

ว่ากันว่าหลังจากทวยเทพในสมัยโบราณล้มตาย ความศักดิ์สิทธิ์ที่สถิตอยู่ในกระดูกของเหล่าทวยเทพจะไม่ถูกทำลาย หลังจากผ่านมาหลายปีนับไม่ถ้วนก็จะก่อตัวเป็นเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์กระดูกขาว ซึ่งทำให้ทั้งโลกต้องตกตะลึงและเป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่ดีที่สุดในการขัดเกลาสมบัติอมตะ!

ที่ใจกลางของแม่น้ำกระดูกสายนี้มีดวงไฟที่พร่างพรายเจิดจ้าพุ่งกระโจนไปมา มีร่องรอยแห่งความศักดิ์สิทธิ์ไหลอยู่ภายในนั้น ยิ่งกว่านั้น มันได้เปล่งท่วงทำนองแห่งมหาเต๋า เป็นปรากฏการณ์ที่น่าตกใจอย่างยิ่ง

เฉินซีจ้องมองอย่างลึกล้ำในขณะที่เฝ้าอย่างระมัดระวังอยู่ไกลห่าง หากนั่นคือเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์กระดูกขาวจริง ๆ ก็หมายความว่าซากของทวยเทพโบราณถูกฝังอยู่ใต้แม่น้ำแห่งกระดูกนี้ไม่ใช่หรือ?

ซากศพของทวยเทพถูกปกคลุมด้วยมหาเต๋าและมีความศักดิ์สิทธิ์ ทำให้เจตจำนงของพวกมันเป็นนิรันดร์ ยิ่งกว่านั้น ยังครอบครองความศักดิ์สิทธิ์อันไร้ขอบเขต ทำให้มูลค่ายิ่งใหญ่จนแม้แต่เซียนสวรรค์ยังต่อสู้จนตัวตายเพื่อสิ่งนี้

นี่เป็นเหมือนรอยกระดูกของสัตว์ร้ายไร้เทียมทานบางตัวซึ่งมีความล้ำลึกแห่งมหาเต๋ามากมาย ซ้ำยังมีความรู้แจ้งและปัญญาแห่งเทพสำหรับกฎแห่งมหาเต๋า หากมีใครเข้าใจร่องรอยของแก่นแท้ที่อยู่ภายในนั้นได้ ก็จะเป็นประโยชน์ต่อผู้นั้นอย่างแน่นอน

“มีเครื่องประดับหยกอยู่ในไฟเหล่านั้น!” ในจังหวะถัดมา เฉินซีตกตะลึงเมื่อพบว่าเครื่องประดับหยกขาวใสบริสุทธิ์ซึ่งทนต่อเพลิงอันร้อนแรงกำลังลอยอยู่ภายในเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์กระดูกขาว

หรือว่าเครื่องประดับหยกชิ้นนี้จะได้รับบาดเจ็บจึงใช้เปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์กระดูกขาวในการซ่อมแซมตนเอง ไม่ก็อาจจะต้องการแปลงกาย? หากเป็นเช่นนั้นสติปัญญาที่สมบัติชิ้นนี้ครองอยู่นั้นคงมากเกินจะหยั่งถึง

“มีเพียงวิญญาณสมบัติแห่งสมบัติอมตะเท่านั้นที่สามารถมีสติปัญญาเช่นนั้นได้ใช่หรือไม่?” ในขณะนี้เฉินซียังสงสัยว่าเครื่องประดับหยกชิ้นนี้เป็นเพียงสมบัติอมตะจริง ๆ หรือ และแม้ว่าจะไม่ใช่สมบัติอมตะ มันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่านั้นเลย

แม่น้ำกระดูกคดเคี้ยวในขณะที่ปกคลุมด้วยซากศพ เปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ใจกลางแม่น้ำก็ลุกโชนด้วยเปลวไฟสีขาวน้ำนมหลั่งไหลราวกับหินหลอมเหลวที่กำลังจะปะทุ กลิ่นอายที่แผ่ออกมานั้นน่าสะพรึงกลัวและอันตรายยิ่ง ทำให้เฉินซีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหลบเลี่ยงชั่วคราว