บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 505

บทที่ 505 แสดงความอหังการ

บทที่ 505 แสดงความอหังการ

เฉินซีเคลื่อนไหวดุจภูตผีที่ไม่อาจคาดเดาและปราศจากร่องรอย

เพียงชั่วพริบตา เขาก็มาปรากฏตัวตรงหน้าลวี่เทียนเจ๋อ กระบี่โศกนภาในมือของชายหนุ่มพลันส่องประกายแวววาวขณะที่ฉีกผ่านท้องฟ้าและฟันลงมาด้วยความเร็วที่ไม่มีใครเทียบได้

โครม!

บังเกิดเป็นเสียงเสียดหูและดังสนั่นไปทั่วฟ้าดิน พร้อมกับแสงเจิดจ้าที่ระเบิดออกมา ร่างขององค์ชายราชวงศ์ต้าเสวียนเซถอยไปสองสามก้าวและสภาพดูจะไม่ค่อยสู้ดีนัก แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

เนื่องจากเขาสามารถปัดป้องการโจมตีสังหารของเฉินซีได้!

ปรากฏว่าในมือของอีกฝ่ายมีดาบยาวที่อาบไปด้วยแสงเย็นยะเยือก ตัวดาบยาวเป็นสีขาวราวกับหิมะ มีอักขระยันต์ปรากฏอยู่บนพื้นผิวของมัน และดูเหมือนกับมีมังกรที่เวียนวนอยู่บนใบดาบ

เนื่องจากลักษณะของดาบยาวเล่มนี้ กระแสอากาศโดยรอบจึงถูกคลื่นความเย็นควบแน่นจนมีชั้นหมอกน้ำแข็งที่หนาวเย็นจนเสียดกระดูกก่อตัวขึ้น และดูราวกับสภาพแวดล้อมได้เข้าสู่ฤดูหนาวที่รุนแรงราวกับอยู่ในความฝัน

ในฐานะองค์รัชทายาทของราชวงศ์ต้าเสวียน ลวี่เทียนเจ๋อย่อมไม่ขาดแคลนสมบัติชั้นเลิศ และดาบยาวที่มีความเย็นเยือกแข็งเล่มนี้ก็ถูกเรียกว่า ‘ดาบมังกรหิมะ’ มันเป็นสมบัติกึ่งอมตะเช่นเดียวกับกระบี่โศกนภาของเผยอวี่ ผนึกก่อขุนเขาของฉินเซียว และพัดนกยูงเพลิงของซวีเหลิ่งเยี่ย ซึ่งแม้แต่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีล้วนปรารถนาที่อยากได้มาครอบครอง

“สมบัติกึ่งอมตะ? เป็นดั่งที่ข้าคิดไว้” เฉินซีไม่ได้แปลกใจเลยแม้แต่น้อยที่การโจมตีของเขาไม่ประสบความสำเร็จ และชายหนุ่มก็เพียงประเมินดาบมังกรหิมะในมือของลวี่เทียนเจ๋อด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งเท่านั้น

เขาในตอนนี้ไม่เพียงแค่ครอบครองกระบี่โศกนภา แต่ยังมีพัดนกยูงเพลิง ผนึกก่อขุนเขา และชุดเกราะมังกรทอง ซึ่งอาจทำให้ผู้คนต้องหัวใจหยุดเต้นได้ ถ้าเขาควักพวกมันออกมาทั้งหมด ดังนั้นเฉินซีย่อมไม่รู้สึกเกรงกลัวต่อดาบมังกรหิมะไปโดยปริยาย

ซึ่งอันที่จริง การใช้สมบัติกึ่งอมตะนั้นขึ้นอยู่กับขอบเขตของความเข้าใจในเต๋ารู้แจ้งและการบ่มเพาะ มิฉะนั้น แม้ว่าจะมีสมบัติอมตะอยู่ในครอบครอง แต่การจะใช้พลังที่แท้จริงของมันออกมาก็เป็นไปได้ยาก และอาจถึงขั้นถูกศัตรูแย่งชิงเสียด้วยซ้ำ

ตัวอย่างเช่น เดิมทีเฉินซีมีความเข้าใจเกี่ยวกับเต๋าแห่งกระบี่อย่างลึกซึ้ง และเขาได้บ่มเพาะเคล็ดกระบี่หมื่นบรรจบจนถึงขั้นที่สามารถหลอมรวมกระบวนท่าทั้งแปดให้เป็นหนึ่งเดียว อีกทั้งยังบรรลุแนวทางใจหลอมรวมกระบี่ ดังนั้นเขาจึงสามารถระเบิดพลังที่ทรงอานุภาพยิ่งกว่าเดิมเมื่อใช้กระบี่โศกนภาได้

แม้ว่าซวีเหลิ่งเยี่ย เผยอวี่ และฉินเซียวจะมีสมบัติกึ่งอมตะ แต่พวกเขาก็ได้พ่ายแพ้ให้กับเฉินซีในที่สุด ซึ่งไม่ใช่ว่าสมบัติวิเศษของพวกเขาไม่ทรงพลัง แต่เป็นเพราะความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นด้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับเฉินซี

ในสายตาของผู้คน ลวี่เทียนเจ๋อที่มีฐานการบ่มเพาะขอบเขตจุติระดับที่สี่ การบ่มเพาะเช่นนี้ถือว่าอยู่ในระดับสูงสุดของบรรดาผู้บ่มเพาะในเมืองบรรพกาล ทว่าในสายตาของเฉินซีนั้น มันกลับอ่อนแออย่างน่าสมเพช!

เพราะตอนที่เขาอยู่ในเกาะสมบัติที่ร่วงหล่น ในวันนั้น เฉินซียังไม่ได้บรรลุสู่ขอบเขตจุติ แต่กลับสามารถสังหารคลั่งกระบี่น้อยไท่ชูฮวาหรง ซึ่งมีการบ่มเพาะขอบเขตจุติระดับที่สี่ ถึงแม้ว่าจะพึ่งพาพลังของพัดนกยูงเพลิง แต่มันก็เพียงพอที่จะแยกแยะได้อย่างชัดเจนว่า ความแข็งแกร่งของเฉินซีนั้นน่ากลัวเพียงใด

ตอนนี้การขัดเกลากายาและการบ่มเพาะปราณแท้ของเฉินซีได้บรรลุสู่ขอบเขตจุติ และเขายังสามารถพิชิตทัณฑ์สวรรค์วิหคอมตะแห่งการจุติในตำนานได้เช่นกัน ดังนั้นถึงแม้จะมีฐานการบ่มเพาะที่ขอบเขตจุติขั้นต้น แต่พลังต่อสู้ของเฉินซีก็แข็งแกร่งจนไม่ใช่สิ่งที่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตจุติทั่วไปจะเทียบได้!

ด้วยเหตุนี้เอง เมื่อได้เผชิญหน้ากับลวี่เทียนเจ๋อซึ่งถือดาบมังกรหิมะอยู่ในมือ เขากลับไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยสักนิด

จากการปะทะกับเฉินซีก่อนหน้านี้ ลวี่เทียนเจ๋อก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าความแข็งแกร่งของเฉินซีนั้นน่ากลัวเพียงใด ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นถึงผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตจุติระดับที่สี่ แต่กลับถูกโจมตีจนหมดสภาพด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวของชายหนุ่ม และถ้าไม่ใช่เพราะการป้องกันของดาบมังกรหิมะ เจ้าตัวก็คงถูกฟันขาดเป็นสองท่อนจากการโจมตีครั้งนั้นไปแล้ว!

สีหน้าของเขาหนักอึ้งในทันที แม้ว่าพวกของเขายังเหลืออยู่อีกเก้าคน แต่อารมณ์ก็ยังหนักอึ้งจนถึงขีดสุดเมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้อย่างเฉินซี และถึงขั้นกระตุ้นความคิดที่จะหลบหนีด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม เมื่อพบว่าค่ายกลเก้าขุนเขาสยบโลกาได้ปิดกั้นบริเวณโดยรอบ มันก็หัวใจของเขาตกลงสู่ก้นบึ้งทันที ซึ่งเจ้าตัวก็เข้าใจเป็นอย่างดีว่า ตอนนี้เขาเหลือเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้นคือต้องต่อสู้จนถึงที่สุด!

อันที่จริง ตอนที่ตั้งใจจะจัดการกับเฉินซีก่อนหน้านี้ ลวี่เทียนเจ๋อได้เตรียมการมาอย่างดีแล้ว เพราะเขาไม่กล้าที่จะมองว่าเฉินเป็นเพียงผู้บ่มเพาะธรรมดาทั่วไปเป็นอันขาด แต่เมื่อได้ต่อสู้กับชายหนุ่มในที่สุด เขาก็ตระหนักได้ว่า การเตรียมการและความเข้าใจที่เกี่ยวกับเฉินซีทั้งหมดของตนได้กลับกลายเป็นไร้ประโยชน์ จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขารู้สึกหดหู่ใจ!

กล่าวง่าย ๆ ก็คือไม่ใช่ว่าเขาประเมินเฉินซีต่ำไป แต่ความแข็งแกร่งที่อีกฝ่ายเปิดเผยนั้นเกินความคาดหมาย และมันเป็นสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถจินตนาการได้แม้ว่าจะพยายามวางแผนอย่างรอบคอบแล้วก็ตาม!

ก็ใครจะจินตนาการได้เล่าว่า เฉินซีที่มีการบ่มเพาะแค่ขอบเขตจุติขั้นต้น กลับสามารถสังหารผู้มีการบ่มเพาะเหนือกว่าเขาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้!

ใครจะจินตนาการได้ว่า การบ่มเพาะในเต๋าแห่งการต่อสู้ของเฉินซี จะสามารถท้าทายสวรรค์ได้มากถึงขนาดนี้?

ใครจะจินตนาการได้ว่า เฉินซีจะสามารถพบข้อบกพร่องของค่ายกลเก้าขุนเขาสยบโลกาได้ในพริบตา ก่อนที่จะทำลายมันด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวและเข้าควบคุมมันแทน!

สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เหล่านี้กลับสร้างฉากที่ยากจะเหลือเชื่อต่อหน้าลวี่เทียนเจ๋อและคนอื่น ๆ ในขณะนี้!!!!

…

การที่เฉินซีเข่นฆ่าผู้เยี่ยมยุทธ์ทั้งสี่คนติดต่อกันอย่างง่ายดาย มันย่อมมากพอที่จะทำให้ผู้คนตกตะลึงจนแทบอ้าปากค้าง ซึ่งแม้แต่หวงฝู่ฉางเทียนและอวี๋เซวียนเฉินที่อยู่ห่างออกไป ก็ยังรู้สึกหวาดกลัวหัวใจแทบหลุดออกจากอก ใบหน้าของพวกเขากลายเป็นขาวซีดและไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวอย่างผลีผลาม

ลวี่เทียนเจ๋อและคนอื่น ๆ จึงรวมตัวกันเพื่อเผชิญหน้ากับเฉินซีพร้อมกัน และดูจะมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะสามารถคลายความหนักใจของพวกเขาได้

ในตอนนี้เหลือเพียงเก้าคนเท่านั้น รวมถึงลวี่เทียนเจ๋อ

ยิ่งกว่านั้น องค์ประกอบของทั้งเก้าคนนี้ก็ซับซ้อนมาก พวกเขามาจากราชวงศ์ต้าเสวียน ต้าฉิน ต้าเฉียน และต้าจิ้น ซึ่งมาเพื่อแก้แค้นให้กับสหายของพวกเขาที่เสียชีวิตบนเกาะสมบัติที่ร่วงหล่น แต่กลับไม่เคยคิดมาก่อนว่า เฉินซีจะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ ทำให้สถานการณ์ของพวกเขาค่อนข้างไม่ปลอดภัย