บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 577

บทที่ 577 ละเมิดกฎ

บทที่ 577 ละเมิดกฎ

ความว่างเปล่าอันลึกล้ำนั้น มีเพียงผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเท่านั้นที่จะสามารถเชี่ยวชาญได้

และมีเพียงผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเท่านั้นที่รู้ว่ามีสิ่งใดอยู่นอกเหนือจากความว่างเปล่า

แต่ตามตำนานสวรรค์และโลกของแดนภวังค์ทมิฬ มันไม่ได้มีเพียงชั้นของพื้นผิวเท่านั้น แต่ยังประกอบไปด้วยชั้นต่าง ๆ มากมายซ้อนทับกัน ซึ่งทุกชั้นก็เป็นพื้นที่กว้างใหญ่และยังเก็บซ่อนความลึกล้ำที่ไร้ขอบเขตเอาไว้

ในขณะนี้ มือขนาดมหึมาอันน่าสะพรึงกลัวได้ยื่นออกมาจากความว่างเปล่าของยอดเขาจรัสตะวันตก และเห็นได้ชัดว่ามันทำลายขอบเขตของความว่างเปล่า ซึ่งความสามารถดังกล่าวเป็นก็สิ่งที่ผู้มีการบ่มเพาะในระดับขอบเขตเซียนปฐพีหรือสูงกว่าเท่านั้นที่สามารถเชี่ยวชาญได้!

ตู้มม!

เมื่อความว่างเปล่าถูกแยกออกจากกัน มวลเมฆก็พังทลาย มือขนาดมหึมานี้ถูกปกคลุมด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์และปราณเซียนที่ไร้ขอบเขต ซึ่งดูเหมือนว่าจะสามารถดึงดวงดาวและคว้าดวงจันทร์ที่สว่างไสวได้ อีกทั้งยังมีอานุภาพทำลายล้างที่ยิ่งใหญ่อลังการ

ในทันทีที่ยืดออก มันก็ห่อหุ้มเฉินซีโดยตรง!

ตู้ม!

ความผันผวนที่รุนแรงของปราณเซียนบนมืออันน่าสะพรึงกลัวนี้ ถึงกับทำลาย ‘แสงแห่งการทำลายล้าง’ อย่างง่ายดายและกระจายไปยังบริเวณโดยรอบ ทำให้ความว่างเปล่าและท้องฟ้าพังทลาย!

ผู้บ่มเพาะทุกคนที่อยู่ในบริเวณโดยรอบ ต่างก็รู้สึกหายใจไม่ออก ในขณะที่วิญญาณของพวกเขาแทบจะหลุดออกจากร่าง และรีบถอยห่างออกไปเพื่อหลีกเลี่ยง

มือขนาดมหึมาที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่ผู้บ่มเพาะขอบเขตจุติหรือขอบเขตสถิตกายาจะเข้าใจได้ แต่มันเป็นสิ่งที่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีที่ได้เห็นความว่างเปล่าอันลึกล้ำเท่านั้นที่จะแสดงพลังเช่นนี้ได้!

กลิ่นอายที่มากไปด้วยความอันตรายได้พุ่งเข้าสู่หัวใจของเฉินซีอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ความหวาดกลัวมหาศาลได้เกาะกุมหัวใจของเฉินซีในตอนนี้ เพราะเขาสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่ามากมายที่อยู่ในมือยักษ์ข้างนี้

เห็นได้ชัดว่ามันต้องการที่จะฆ่าเขาในคราวเดียวและไม่ให้โอกาสได้โต้ตอบหรือดิ้นรนเลยแม้แต่น้อย!

โอม!

ภายใต้แรงกระตุ้นจากความตาย พระอาทิตย์และพระจันทร์ได้ปรากฏขึ้นภายในเนตรเทวะแห่งความจริงที่หว่างคิ้วของเฉินซี ซึ่งเผยให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างมากมายของความลับแห่งสวรรค์ ราวกับสะท้อนให้เห็นสรรพสิ่งในจักรวาลและมากด้วยเส้นแสงแห่งการทำลายล้างที่ทำให้ใครก็ตามที่พบเห็นต่างรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

หากผู้บ่มเพาะธรรมดาได้เผชิญกับการจ้องมองของดวงตาแนวตั้งของชายหนุ่มในขณะนี้ พวกเขาจะต้องรู้สึกหวาดกลัวราวกับว่าได้ตกลงไปในเหวนรก และแม้แต่จิตวิญญาณก็แทบจะจมดิ่งลงไปในนั้น

ในขณะนี้ สภาพแวดล้อม เวลา และความว่างเปล่าทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าของเขา ดูเหมือนจะเคลื่อนไหวช้าลง และแม้แต่ต้นหญ้าที่ปลิวไสวเนื่องจากถูกสายลมโบกพัดก็ยังเชื่องช้าลงเหมือนหอยทากที่คืบคลาน

เฉินซียังสังเกตเห็นว่า หลังจากเห็นมือที่มีขนาดมหึมาฉีกผ่านความว่างเปล่า สีหน้าหวาดกลัวแต่เดิมของตู้เซวียนกลับจุดประกายด้วยความหวังขึ้นมาอีกครั้ง และแม้แต่รอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของอีกฝ่าย

เฉินซียังเห็นอีกว่า เหลิ่งชิวกับผางโจวที่อยู่ไกลออกไปพลันหยุดชะงัก ในขณะที่สีหน้าของพวกเขาก็ผ่อนคลายลง และแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนตั้งใจจะช่วยเหลือตู้เซวียนก่อนหน้านี้ แต่เมื่อเห็นมือขนาดมหึมาปรากฏขึ้น พวกเขาก็หยุดกายทันที

เฉินซียังสังเกตเห็นว่า ศิษย์หลายคนต่างแสดงความประหลาดใจ ตกใจและงุนงง… หลังจากนั้น สีหน้าที่ซับซ้อนเหล่านี้ก็เปลี่ยนเป็นความสงสารและไม่อาจทนดูได้อีกต่อไป ดูเหมือนพวกเขาจะเชื่อมั่นอย่างสนิทใจว่า เขาจะต้องตายอย่างอนาถภายใต้อำนาจอิทธิฤทธิ์นี้อย่างแน่นอน

เฉินซียังเห็นสีหน้าที่เศร้าโศกและโกรธเคืองของศิษย์พี่ใหญ่และศิษย์พี่คนอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่นอยู่ในหัวใจ และความปรารถนาที่จะมีชีวิตรอดก็แข็งแกร่งขึ้น

ทว่าหัวใจของเขากลับเย็นชา เพราะเมื่อเผชิญกับมือยักษ์อันน่าสะพรึงกลัวที่ลอยอยู่เบื้องบนนี้ ชายหนุ่มพลันสัมผัสได้ถึงปราณเซียนที่แผ่กระจายออกมา ความรู้สึกที่มิอาจต้านทานได้ถูกกระตุ้นขึ้นมาจากก้นบึ้งหัวใจของเขา

“ข้าควรทำอย่างไรดี?”

เฉินซีจับหม้อใบจิ๋วไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว

หม้อใบจิ๋วนั้นลึกลับมาก เมื่อเขาเผชิญกับการคุกคามของปิงซื่อเทียนที่สมรภูมิบรรพกาลในวันนั้น หม้อใบจิ๋วเคยบอกว่า มันมีโอกาสสามส่วนที่จะทำให้ปิงซื่อเทียนได้รับบาดเจ็บสาหัส และเมื่อเผชิญหน้ากับมืออันมหึมาในตอนนี้ เฉินซีก็ทำได้เพียงแต่ฝากความหวังของเขาไว้กับหม้อใบนี้และเสี่ยงทุกอย่างเท่าที่มี

เมื่อมือยักษ์ที่น่าสะพรึงกลัวกำลังจะคว้าลงมา ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้ เป็นจังหวะเดียวกับที่เฉินซีตั้งใจจะใช้หม้อใบจิ๋วนั้น ท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไปก็ระเบิดเสียงดัง จากนั้นมือที่เรียวยาวและขาวขนาดใหญ่ก็พุ่งทะยานเข้ามา และคว้าตรงไปยังมือที่น่าสะพรึงกลัวนั่น!

ตู้ม!

มือยักษ์ทั้งสองข้างที่ฉีกผ่านความว่างเปล่าได้ปะทะกันอยู่บนท้องฟ้าเหนือร่างของเฉินซี ทันทีที่พวกมันปะทะกัน พวกมันก็ระเบิดออกมาพร้อมกับแสงสว่างที่ก่อตัวขึ้นจากปราณเซียน และมันก็เหมือนกับเป็นพระอาทิตย์อันเจิดจ้าที่ระเบิดพลังทำลายอันน่าสยดสยองไปยังทุกทิศทุกทาง

การปะทะกันดังกล่าวน่าสะพรึงอย่างแท้จริง เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว ลมกระโชกก็โหมกระหน่ำไปทุกหนทุกแห่ง แสงสว่างพลันก่อตัวเป็นแม่น้ำที่ส่องประกายระยิบระยับ ปราณเซียนผสานเข้าด้วยกันและส่องแสงวูบวาบ ก่อนที่จะสาดส่องไปทั้งท้องฟ้า

ครืนนน!

ณ ที่แห่งนี้คือท้องฟ้าเหนือยอดเขาจรัสตะวันตก ในฐานะที่เป็นหนึ่งในเก้ายอดเขาของนิกายกระบี่เก้าเรืองรอง ยอดเขาจรัสตะวันตกก็ได้วางค่ายกลเอาไว้มากมาย ทว่าเมื่อเผชิญกับภัยคุกคามในขณะนี้ มันก็ระเบิดพลังออกมาและต้านทานคลื่นแรงกระแทกที่เกิดจากการปะทะในครั้งนี้