บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 628

บทที่ 628 ชิ้นส่วนมหาเต๋า

บทที่ 628 ชิ้นส่วนมหาเต๋า

ภายในที่พำนัก เฉินซีนั่งขัดสมาธิสัมผัสกับแดนฮุ่นตุ้นของตนเอง และรู้สึกถึงปราณวิญญาณจำนวนมหาศาลที่หลั่งไหลเข้าสู่แดนฮุ่นตุ้นอย่างไม่หยุดยั้ง

ที่พำนักของเฉินซีตั้งอยู่เหนือเส้นชีพจรวิญญาณต้นกำเนิดสีชาด ซึ่งอุดมไปด้วยปราณวิญญาณและปราณเซียนอันแสนบริสุทธิ์ ทันทีที่ปราณเหล่านี้ไหลเข้าสู่แดนฮุ่นตุ้น การเปลี่ยนแปลงที่น่าอัศจรรย์ก็พลันเกิดขึ้นทันที

ปราณเซียนปกคลุมแดนฮุ่นตุ้น เต๋ารู้แจ้งรูปทรงใยแมงมุมจำนวนมหาศาลก่อตัวขึ้นก่อนที่จะรวมตัว ควบแน่น และหลอมรวมเข้าด้วยกัน จากนั้นก็กระจายไปทุกซอกทุกมุม ทำให้ทั้งโลกกว้างใหญ่และมั่นคงยิ่งขึ้น

การครอบครองที่พำนักบนเส้นชีพจรปราณวิญญาณระดับสูง ๆ ในยอดเขาจรัสเทวะนั้นถือเป็นตัวช่วยชั้นดีในการบ่มเพาะ มันแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะหาปราณเซียนอันแสนบริสุทธิ์เยี่ยงนี้ในโลกภายนอก จึงกล่าวได้ว่าเฉินซีนั้นได้รับผลประโยชน์จากที่พำนักอย่างเต็มเปี่ยม

ด้วยการหล่อเลี้ยงจากปราณเซียน เส้นสายพลังปราณอันล้ำลึกมากมายก็ปรากฏขึ้นให้เห็นในใบหญ้าทุกใบ และต้นไม้ทุกต้นในแดนฮุ่นตุ้นของเขา ลายเส้นอักขระยันต์ที่อัดแน่นปรากฏบนก้อนหินดินทราย อีกทั้งยังปรากฏบนท้องนภา ดวงดาราเริ่มโคจร แผ่นดินเริ่มแสดงเส้นภูมิศาสตร์…

สามารถสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนตัวและการไหลเวียนของทุกสิ่งในโลกา โลกทั้งใบสดใส เต็มไปด้วยสีสันและมีชีวิตชีวา

ความรู้สึกแบบนี้วิเศษยิ่ง ราวกับเป็นผู้สร้างโลก พืชพรรณ หินผา มนุษยชาติ กฎธรรมชาติ และทุกสิ่งบนโลกต้องถูกสร้างจนเสร็จสมบูรณ์ภายใต้การควบคุมของเขา ซ้ำยังเป็นการพัฒนาการบ่มเพาะของชายหนุ่ม เพราะเมื่อโลกนี้ถูกสร้างขึ้นจนอยู่ในสภาพสมบูรณ์ การทะลุขีดจำกัดไปสู่ขอบเขตการบ่มเพาะขั้นต่อไปย่อมไม่ไกลเกินเอื้อม

เฉินซีดื่มด่ำกับการบ่มเพาะ เขากำลังควบคุมแดนฮุ่นตุ้นและฟื้นฟูปราณแท้ พร้อมกับสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าความแข็งแกร่งของแดนฮุ่นตุ้นกำลังเพิ่มขึ้นทีละขั้น เต๋ารู้แจ้งมหาศาลไหลเวียนและหล่อเลี้ยงทั้งโลกา ทำให้โลกทั้งใบกว้างใหญ่และงดงามตระการตายิ่งขึ้นไปอีก

แต่ไม่ทันไร ชายหนุ่มก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุด

เพราะเขาสัมผัสได้ว่าแดนฮุ่นตุ้นของตนอยู่ในสถานะที่เหมาะสมแล้วในตอนนี้ หากต้องการพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น จะต้องพัฒนาเต๋ารู้แจ้งเสียก่อน!

มีเพียงการพัฒนาเต๋ารู้แจ้งเท่านั้นจึงจะสามารถขยายแดนฮุ่นตุ้นและบรรจุปราณแท้ได้มากขึ้น

“ตอนนี้ข้าได้สั่งสมเต๋ารู้แจ้งมามากกว่าสิบแบบแล้ว ทั้งหมดล้วนอยู่ในขอบเขตขั้นสูงทั้งสิ้น ในบรรดาเต๋ารู้แจ้งเหล่านี้มีเพียงมหาเต๋าอัสนีเท่านั้นที่เข้าใกล้ระดับสิบสองขอบเขตสมบูรณ์…” เฉินซีอนุมานระดับของเต๋ารู้แจ้งอยู่ในใจ และสังเกตเห็นว่าเบญจธาตุ หยิน หยาง ดารา วายุ ปารมิตา การลืมเลือน รวมถึงเต๋ารู้แจ้งอื่น ๆ นั้นอยู่ระหว่างระดับเก้าขอบเขตขั้นสูงจนถึงระดับสิบสองขอบเขตสมบูรณ์

มีเพียงมหาเต๋าอัสนีเท่านั้นที่บรรลุถึงระดับสิบเอ็ด อีกเพียงนิดเดียวก็จะบรรลุระดับสิบสองขอบเขตสมบูรณ์แล้ว

หากเขาต้องการพัฒนาแดนฮุ่นตุ้นไปอีกขั้น เฉินซีจะต้องได้มาซึ่งขอบเขตสมบูรณ์ของเต๋ารู้แจ้งทั้งหมดนี้ มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะดึงพลังต่อสู้ทวีคูณออกมาได้

หากเฉินซีชำนาญในมหาเต๋าอัสนีขอบเขตสมบูรณ์ ไม่เพียงแต่จะสามารถขยายแดนฮุ่นตุ้นของเขาได้เท่านั้น แต่ยังสามารถเปิดใช้เคล็ดวิชาเต๋าเพื่อเพิ่มพลังต่อสู้ได้ถึงสองเท่า

และเมื่อเฉินซีชำนาญในมหาเต๋ารู้แจ้งขอบเขตสมบูรณ์มากเท่าไหร่ แดนฮุ่นตุ้นก็จะยิ่งแข็งแกร่ง เสถียร และขยายใหญ่มากขึ้นเท่านั้น เฉกเช่นกับพลังต่อสู้ที่เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดไปตาม ๆ กัน

“ดูเหมือนข้าจะต้องให้ความสำคัญกับการพัฒนาขอบเขตความเข้าใจในเต๋าของข้าเสียแล้ว…” เฉินซีพึมพำ เขาทราบดีว่าเมื่อผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายาต่อสู้กัน มันจะวัดกันที่ว่าใครมีพลังทวีคูณมากกว่ากัน

ยกตัวอย่างเช่น หวังจ้งฮ่วนที่ครอบครองมหาเต๋ารู้แจ้งขอบเขตสมบูรณ์ทั้งห้า เขาสามารถเพิ่มพลังต่อสู้ได้ถึงห้าเท่า หากวัดกันในเรื่องดังกล่าว และโอกาสที่เฉินซีจะปราบอีกฝ่ายได้นั้นก็น้อยมาก

“ศิษย์น้องเฉินซีอยู่ที่นี่หรือไม่?” เสียงที่สุขุมเยือกเย็นดังขึ้นจากด้านนอกที่พำนัก

“ศิษย์พี่อันเวย? รีบเข้ามาสิ” เฉินซีลุกขึ้นพลางสร้างตวัดมือเปิดประตูที่พำนัก ก่อนจะกล่าวทักทายศิษย์พี่หญิงผู้งดงาม

อันเวยนับเป็นอันดับหนึ่งในบรรดายอดศิษย์ชั้นสูงก่อนที่จะกลายเป็นศิษย์ชั้นยอดเสียอีก นางเป็นสตรีที่งดงาม มาพร้อมกับกลิ่นอายแห่งความบริสุทธิ์ดุจน้ำค้าง เป็นดั่งสาวบริสุทธิ์วัยแรกแย้มจากตำหนักจันทรา

‘อัจฉริยะที่ได้รับความรักและการสนับสนุนจากอัจฉริยะรุ่นเยาว์จำนวนนับไม่ถ้วน… พวกเขาได้เข้ามาเยี่ยมข้าจริง ๆ’

ซึ่งเท็จจริงนี้ทำให้เฉินซีประหลาดใจเล็กน้อย

“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าศิษย์น้องเฉินซีจะทำให้หวังจ้งฮ่วนบาดเจ็บได้ ช่างน่าประหลาดใจยิ่งนัก” อันเวยเดินเข้ามาด้วยก้าวที่สง่างาม สายตาเปล่งประกายของนางจับจ้องไปยังที่พำนักของเฉินซี ก่อนที่จะหันลงมามองชายหนุ่มพลางฉีกยิ้ม