บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 736

บทที่ 736 เคล็ดวิชานวลักษณ์

บทที่ 736 เคล็ดวิชานวลักษณ์

เฉินซีรวมถึงคนอื่น ๆ ต่างพากันตกตะลึงเมื่อได้เห็นเรือนร่างอรชรงดงามนั้นเต็มตา

หญิงสาวผู้นี้มีเส้นผมดำสลวย จมูกโด่งเป็นสัน เนื้อฟันขาววาวดั่งหยก ริมฝีปากเย้ายวนแต่งแต้มด้วยสีแดงสด คอเรียวระหงอย่างนกกระเรียนขาวปลอด แม้แต่รูปร่างของนางก็เว้าโค้งเป็นสัดส่วน เผยเสน่ห์อันชวนให้ดำดิ่งสู่ความปรารถนาออกมา

นางเยื้องย่างเข้าใกล้อย่างสง่างาม ทุกก้าวเต็มไปด้วยความน่าหลงใหล ความงามของหญิงสาวนางนี้ชวนล่มเมืองเป็นอย่างมาก เพียงสบตาผู้คนก็คล้ายกับถูกดูดวิญญาณจนตัวแห้งเหือด

โดยเฉพาะบรรดาเด็ก ๆ ที่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึง กระทั่งเผยความลุ่มหลงออกมา

“หืม? ไม่แปลกใจเลย นางเป็นจิ้งจอกเก้าหางสายเลือดบริสุทธิ์จริง ๆ สินะ” ดวงตาที่เต็มไปด้วยดวงดาวของอาซิ่วกวาดมองรอบ ๆ พร้อมเผยรอยยิ้ม ขณะที่น้ำเสียงซึ่งเปล่งออกมานั้นเย็นเยียบดั่งน้ำพุบริสุทธิ์ที่ช่วยชะล้างจิตใจ

ทันทีที่สิ้นเสียง เด็ก ๆ ก็พากันฟื้นคืนสู่สติสัมปชัญญะ ความลุ่มหลงเมื่อครู่มลายหาย เหลือแต่เพียงโทสะที่มีต่อตนเองโทษฐานที่ปล่อยให้ใจของตนเองเตลิดไปไกล!

“สาวน้อย เจ้ามีตาที่เฉียบแหลมนัก เพียงมองก็ล่วงรู้ถึงตัวตนของข้าแล้ว” ดวงตางดงามคู่นั้นสั่นไหวเล็กน้อย ขณะที่เจ้าตัวคลี่ยิ้ม เผยริมฝีปากแดงชาดและฟันขาวหยกที่ชวนให้ใจละลายออกมา

เฉินซีประหลาดใจไม่น้อย เพราะมันแปลกพิลึกที่จู่ ๆ จิ้งจอกเก้าหายสายเลือดบริสุทธิ์จะปรากฏตัวขึ้นในดินแดนร้างห่างไกลเช่นนี้ อีกทั้ง นอกจากแรงดึงดูดแห่งสตรีเพศที่พลุ่งพล่านออกมาแล้ว นางยังมีปราณเซียนโคจรอยู่บนร่างกายอีกด้วย …เห็นได้ชัดว่านางเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพี!

และเรื่องที่ทำให้เขาตกใจมากที่สุดก็คือท่าทีที่เหมือนจะซุ่มคอยพวกเขามานานแล้วของอีกฝ่าย! หากไม่ใช่เพราะความหูตาว่องไวของอาซิ่ว เขาเองก็คงไม่อาจคาดเดาถึงผลลัพธ์ที่ตามมาได้เลย

“ก็แค่อสูรตนหนึ่งเท่านั้น ไม่เห็นมีอะไรให้ต้องกังวล” อาซิ่วยิ้มกว้าง

“สาวน้อย พี่สาวมีชื่อว่าเสวี่ยเหยียน หาใช่อสูรร้ายอย่างที่เจ้าคิดแต่อย่างใด” เสียงของนางอ่อนโยนเจือด้วยความแหบแห้ง ซึ่งให้ความรู้สึกราวกับมีกรงเล็บข่วนเกาที่หัวใจ ทำให้เลือดลมสูบฉีดอย่างไม่อาจควบคุม

เสวี่ยเหยียนรึ?

เฉินซีขมวดคิ้ว แม้จะเจอหญิงสาวผู้นี้เป็นครั้งแรก แต่จากสถานการณ์ ชายหนุ่มคิดว่านางไม่ได้มาดีแน่!

“น้องเฉินซี ในที่สุดเราก็ได้พบกัน” นางทักทายพลางหันมองชายหนุ่ม

“เจ้ารู้จักข้า?” สายตาของเฉินซีนิ่งสงบ น้ำเสียงเย็นชาไร้อารมณ์ …ทุกคำพูดและการกระทำของหญิงสาวนางนี้มีเสน่ห์ดึงดูดอันน่าสะพรึง และหากไม่ใช่เพราะเขามีดวงจิตแห่งเต๋าที่มั่นคงดั่งหินผา ชายหนุ่มก็คงโดนล่อลวงไปแล้ว

“ใช่แล้ว ตอนนี้มีใครในแดงภวังค์ทมิฬที่ไม่รู้จักน้องเฉินซีด้วยหรือ?” เสวี่ยเหยียนยิ้มหวาน จากนั้นคิ้วบางของนางพลันขมวดกลายเป็นปม “ข้าสงสัยเหลือเกิน ทั้งที่แดนฮุ่นตุ้นของเจ้าสลายไปแล้ว เหตุใดจึงยังฟื้นฟูการบ่มเพาะขึ้นมาได้อีก”

เฉินซีหรี่ตาลง น้ำเสียงตอบโต้อันแสนเย็นชาเล็ดลอดผ่านไรฟัน “เหมือนว่าปิงซื่อเทียนจะเป็นคนส่งเจ้ามา”

เรื่องที่แดนฮุ่นตุ้นของเขาถูกปิงซื่อเทียนทำลาย เฉินซีไม่เคยบอกให้ใครรู้แม้แต่เหมิงเหวยและคนอื่น ๆ ฉะนั้น การที่ความลับนี้ถูกเปิดเผยออกมาจากปากของเสวี่ยเหยียน ชายหนุ่มก็ย่อมเดาออกได้ทันทีว่าใครเป็นคนบอก!

บางทีนางอาจมาที่นี่เพื่อฆ่าข้า!

ราวกับวิญญาณร้ายตามติดไม่จบไม่สิ้น…

ในใจของเฉินซีอัดแน่นไปด้วยจิตสังหาร ความเกลียดชังที่ซุกซ่อนตลอดมาค่อย ๆ ถูกเผยออก รอบกายของเขาในขณะนี้ปกคลุมไปด้วยปราณสังหารแน่นขนัด

ตั้งแต่แผนจัดการกับศิษย์พี่ชิงอวี่ ตลอดจนการทำลายแดนฮุ่นตุ้น และการโจมตีศิษย์พี่หั่วโม่เลย รวมถึงคนอื่น ๆ ล้วนเกี่ยวข้องกับปิงซื่อเทียนทั้งสิ้น!

เฉินซีจึงนึกเกลียดชังอีกฝ่ายยิ่งกว่าอะไรดี ชายหนุ่มไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่เป็นเซียนสวรรค์ และยอดบุรุษแห่งนิกายวิถีกระแสสวรรค์จะทำตัวน่ารังเกียจและไร้ยางอายได้ถึงเพียงนี้!!

เสวี่ยเหยียนแสร้งทำเป็นไม่เห็นท่าทางของอีกฝ่ายที่อยู่เบื้องหน้า จากนั้นนางพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “น้องชาย ถึงตอนนี้พลังของเจ้าจะฟื้นตัว แต่ก็ยังอ่อนแออยู่มาก ข้าล่ะเป็นกังวลแทนเจ้านัก จึงอยากจะแนะนำให้ตามข้ามาแต่โดยดีจะดีกว่า เพราะหากข้าลงมือแล้ว ใจของข้าก็คงรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย”

เฉินซีขมวดคิ้ว “พี่ใหญ่เหมิงเหวย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกท่าน ฉะนั้นปล่อยให้ข้าจัดการเอง” น้ำเสียงชายหนุ่มฟังดูเย็นชายิ่ง

เหมิงเหวยและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงระคนสับสน ทว่าเมื่อเห็นท่าทางที่จริงจังและเคร่งเครียดของชายหนุ่ม พวกเขาก็เลือกที่จะเชื่อฟังและเดินออกไปเงียบ ๆ

“ไม่เคยรู้มาก่อนว่าน้องชายเป็นคนที่มีคุณธรรมสูงส่ง เจ้ารู้ไหม ข้าฝืนตัวเองแทบตายเพื่อไม่ให้ตกหลุมรักเจ้าเชียวนะ” หญิงสาวยิ้มยั่ว ใบหน้าของนางยังคงเรียบเฉยคล้ายว่าสถานการณ์นี้อยู่ภายใต้การควบคุมของตนอย่างสมบูรณ์

“แล้วเจ้าเชื่อหรือไม่ว่า ข้าจะฉีกปากสวย ๆ ของเจ้าเป็นชิ้น ๆ หากยังไม่หยุดเรียกเขาว่าน้องชาย!” อาซิ่วพูดด้วยความโกรธประหนึ่งสัตว์ร้ายที่จ้องจะเขมือบศัตรู

เสวี่ยเหยียนเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะระเบิดหัวเราะเย้ยหยัน “สาวน้อย เจ้าอย่าได้โกรธไป ข้าไม่ได้คิดจะขโมยของรักของหวงเจ้าหรอกนะ”

“อาซิ่ว ถอยไป” เฉินซีกล่าว

“ไม่อยากให้ข้าช่วยจริง ๆ หรือ?” หญิงสาวขมวดคิ้ว

เฉินซีปฏิเสธอย่างแน่วแน่

เสวี่ยเหยียนถอนหายใจต่อภาพตรงหน้าอย่างอดไม่ได้ “ข้าพูดขนาดนี้แล้ว เจ้าก็ยังไม่ฟัง นี่ข้าเสียใจมากเลยนะ”

ตู้ม!

ยังไม่ทันที่นางจะพูดจบ เรือนร่างอรชรของหญิงสาวก็พลุ่งพล่านไปด้วยพลังปราณอันน่าสะพรึงกลัวแทบจะในทันที และท่ามกลางกลิ่นอายเซียนที่แผ่กระจายรอบกาย กระแสคลื่นแห่งเต๋าพลันดังกึกก้อง คำรามสั่นคร้ามทั่วทั้งแผ่นปฐพี!