บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 791

บทที่ 791 สังหารติดต่อกัน

บทที่ 791 สังหารติดต่อกัน

ไฮว่หมิงสิ้นใจแล้ว ในขณะที่พลังแห่งบาปถูกดูดกลืนเข้าสู่ร่างกายของเฉินซีไปจนหมด และหลังจากได้รับการหลอมรวมจากระเบียนแดนมรณะ พลังที่ว่าก็ถูกดึงเข้าสู่วัฏจักรเวียนว่ายตายเกิดแห่งยมโลก

พร้อมกันนั้น แสงทองแห่งคุณธรรมพลันสาดส่องลงมาในแดนฮุ่นตุ้นของเฉินซี ทำให้ดินแดนดูสงบสุขเหมือนแดนเซียน

การบ่มเพาะพลังดวงจิตแห่งเต๋าของเขาก็ได้ก้าวหน้าขึ้นเช่นกัน พลังลึกลับที่มาจากดวงจิตแห่งเต๋าของชายหนุ่มถูกควบแน่น บริสุทธิ์ ใสกระจ่าง แผ่กระจายแสงสีทองที่ดูไร้ตัวตนสีมัวซัวออกมา ดั่งลูกปรอทควบแน่นอยู่กลางใจ

แต่หลังจากการบ่มเพาะพลังลึกลับนี้จนก้าวหน้าถึงจุดหนึ่ง ก็เหมือนพานพบอุปสรรคที่ยากจะก้าวผ่านเข้า ทำให้ไม่สามารถพัฒนาได้อีก แต่ก็ดูมั่นคงขึ้นเรื่อย ๆ

เสมือนภายในดวงจิตแห่งเต๋ามีรังไหมก่อตัวขึ้น มันดังสะท้อนด้วยจังหวะที่แปลกประหลาด หากถึงวันที่ ‘ผีเสื้อไต่ออกจากรังไหม’ การบ่มเพาะดวงจิตแห่งเต๋าก็คงเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพขึ้นเป็นแน่

แต่ทันใดนั้นเอง เฉินซีก็ต้องประหลาดใจเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกประหลาดว่า ดวงจิตแห่งเต๋าของเขาสามารถโอบกอดทุกสิ่งอย่างในใต้หล้าได้!

พลังจากดวงจิตแห่งเต๋านี้กล่าวได้ว่าลึกลับเป็นที่สุด!

มันไม่เหมือนกับปราณแท้ ปราณจ้าววิญญาณ ปราณเซียน หรือพลังอื่น ๆ พลังจากดวงจิตแห่งเต๋านั้นไร้ตัวตนไม่อาจสัมผัสได้ ไม่อาจทำความเข้าใจได้เหมือนวิถีแห่งสวรรค์ มันเป็นพลังพิเศษที่แทบไม่มีวิชาใดใช้ กระทั่งเซียนสวรรค์ยังทำความเข้าใจมันได้ยาก

เมื่อครั้งบรรพกาล ยังมีผู้ยิ่งใหญ่เคยกล่าวอย่างทอดถอนใจไว้ว่า “ในบรรดาเส้นทางแห่งมหาเต๋าทั้งสามพันสาย มีเพียงพลังจากดวงจิตแห่งเต๋าเท่านั้นที่ยากจะพบพาน”

“โอหังนัก!” ความตายของไฮว่หมิงทำให้สีหน้าของหลวงจีนจื่ออวิ๋นเคร่งขรึมขึ้นในทันใด เจ้าตัวตะโกนลั่นออกมาพร้อมทั้งขับเคลื่อนธงเทพโลหิตผสานซัดพลังโจมตีอันดุดันใส่เฉินซี

ฮือ~ ฮือออ~

ธงสีโลหิตโบกสะบัดไปมา ปลดปล่อยเสียงคร่ำครวญของภูตผีและเสียงหมาป่าหอนโหยหวนออกมา แปรเปลี่ยนพื้นที่ตรงนี้ให้กลายเป็นมหาสมุทรโลหิตแห่งไฟชำระ เฉินซีย่อมหลบไม่พ้นแน่นอน เพราะสมบัติชั่วร้ายชุดนี้ได้แช่แข็งห้วงเวลาให้กลายเป็นหนึ่ง ทำให้มันแปรเปลี่ยนเป็นโลกใบเล็กหนึ่งที่ปิดล้อมรอบกายชายหนุ่มไว้

ทุกคนรู้ดีว่าเมื่อครั้งบรรพกาล ธงเทพโลหิตผสานเคยสังหารตัวตนสูงส่งมาแล้วมากมาย มันมีพลังอำนาจเหนือใคร อีกทั้งยังแข็งแกร่งมากเสียจนใครได้ยินก็ต้องหน้าซีดตัวสั่น

แต่ไม่มีใครคิดว่าเมื่อเฉินซีต้องเผชิญหน้ากับมัน เขาจะสงบนิ่งได้เช่นนี้ ชายหนุ่มพลันใช้กระบี่ฟันออกมา ทำให้อักขระยันต์พุ่งเข้าปะทะกับธงโลหิตโดยตรง

ตูม!

เสียงตูมสะท้านฟ้าดินดังขึ้น เมื่อยันต์ศัสตราปะทะกับธงเทพโลหิตผสาน ผลลัพธ์ที่ออกมาก็คือแรงซัดทำเอาธงโลหิตกระเด็นออกไป!

ทุกคนต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ราวกับเกิดสิ่งมหัศจรรย์ขึ้น …อำนาจเพียงกระบี่เดียวกลับสามารถซัดธงเทพโลหิตผสานจนกระเด็นไปได้ หากไม่ได้เห็นด้วยสองตาของตนเอง ใครจะไปเชื่อ?

หรือกระบี่นั่นจะเป็นสมบัติอมตะซึ่งมีพลังลึกล้ำ?

หลายคนรู้สึกใจเต้น พวกเขาสัมผัสได้ราง ๆ ว่า ถึงแม้พลังของเฉินซีจะกล้าแกร่ง แต่ท่าซัดเมื่อครู่ก็คงเกิดขึ้นไม่ได้หากไร้กระบี่ในมือเป็นแน่

ฟิ้ว!

พร้อมกันนั้น ปราณกระบี่รังสรรค์ของฉินซีก็ถูกซัดออกมาอีกครั้ง มันพุ่งเข้าใส่หลวงจีนจื่ออวิ๋นด้วยกลิ่นอายอันน่าเกรงขาม ก่อนจะปลดปล่อยแสงจ้าออกมา

สีหน้าของหลวงจีนจื่ออวิ๋นพลันแปรเปลี่ยน เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายมีฝีมือ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าจะคนหนุ่มที่อยู่เพียงขอบเขตสถิตกายาผู้นี้จะสามารถต่อกรกับธงเทพโลหิตผสานได้ เพราะจังหวะที่อาวุธสังหารนี้ซัดออกไป มันก็มากพอจะสังหารขอบเขตเซียนปฐพีระดับห้าได้เลยทีเดียว!

แม้ภายในใจจะคิดเช่นนั้น แต่การเคลื่อนไหวของเขาก็ไม่ได้ช้าลงสักนิด หลวงจีนถอยร่นไม่หยุด ก่อนจะใช้แสงสีแดงเลือดออกไปต้านรับปราณกระบี่อันน่ากลัวนั้น จนเกิดแสงสว่างวาบขึ้นมา

ฟิ้ว!

เฉินซีที่เห็นผลลัพธ์ซึ่งเกิดขึ้น ไม่ได้ตกใจอันใด เขาเพียงกวาดปราณกระบี่ออกไปในแนวราบพุ่งเข้าใส่เป่ยหวง

ตู้ม!

เสียงตู้มดังลั่นสะท้านฟ้า ปราณกระบี่ซัดสมบัติวิเศษของเป่ยหวงและมือขวาของอีกฝ่ายจนขาด ทำเอาอีกฝ่ายผวาจนวิญญาณแทบออกจากร่าง

ปราณกระบี่ส่งเสียงหวีดหวิวกรีดอากาศ ราวกับไร้สิ่งใดกีดขวาง!

เฉินซีในตอนนี้ได้เผยพลังสะท้านฟ้าที่คนระดับเดียวกับเขาไม่ควรมีออกมา ด้วยแม้แต่ผู้ครองบาปมหันต์ขอบเขตเซียนปฐพียังกำราบชายหนุ่มไม่ได้

“ฆ่ามัน!” เป่ยหวงคำรามโกรธ แสงสีเลือดเปล่งออกมาจากร่างแล้วพุ่งขึ้นฟ้า แปรเปลี่ยนเป็นพายุสีโลหิตแห่งปราณเซียน เข้าปกคลุมไปทั่วทั้งสวรรค์และโลก

แต่เจ้าตัวกลับไม่ได้พุ่งเข้ามา ทว่าหันหลังหนีไปแทน เพราะรู้ว่าหากธงเทพโลหิตผสานยังสังหารเฉินซีไม่ได้ แล้วพลังบ่มเพาะเช่นเขาจะทำอะไรได้กัน? ขืนสู้ต่อไปคงมีแต่ตายกับตาย!

น่าเสียดายที่ชายหนุ่มช้าไปเพียงก้าวเดียวเท่านั้น

เฉินซีระเบิดพลังออกมา ยันต์ศัสตราเข้าหลอมรวมเป็นหนึ่งกับเขา ร่างกายสูงของชายหนุ่มดั่งกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ทะยานขึ้นชั้นฟ้า ปลดปล่อยเต๋ารู้แจ้งแห่งกระบี่รังสรรค์เต็มขั้นออกมา และซัดออกไปในพริบตา!

ฉัวะ!

ปราณกระบี่ซัดลงมา แยกรัศมีโลหิตแดงออกเป็นสองส่วน จากนั้นก็บั่นศีรษะคนผู้หนึ่ง ทำให้โลหิตสีแดงก่ำสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งบริเวณ

ผู้ครองบาปมหันต์ขอบเขตเซียนปฐพีอีกคนถูกสังหารไปแล้ว!

ฝนโลหิตโปรยปรายลงมา ย้อมท้องฟ้าจนกลายเป็นสีแดงเลือด ทุกคนตรงนั้นต่างได้เห็นเหตุการณ์อันน่าตกตะลึงจนพูดไม่ออก จึงได้แต่นิ่งค้างอยู่เช่นนั้น เพราะนี่คือการ ‘ล้มเซียน’ ด้วยการข้ามขอบเขตเลยด้วยซ้ำ!

แม้จะเป็นเพียงเซียนปฐพี แต่เฉินซีก็มีความสามารถสะท้านฟ้า ถึงขนาดที่อาศัยพลังในขอบเขตสถิตกายาก็มากพอจะสั่นคลอนไปทั่วทั้งโลกาได้ หากข่าวเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ฝูงชนคงพากันตกตะลึง ใต้หล้าคงตกอยู่ในความวุ่นวายเป็นแน่!

ทว่าเฉินซีไม่เหลือบตามองด้วยซ้ำ ทำเพียงพุ่งผ่านร่างเป่ยหวงไป ทุกย่างก้าวของเขาเกิดบงกชสีทองผลิบานอยู่กลางอากาศ ประหนึ่งราชาย่ำดอกบัวยามเสด็จ กลิ่นอายดุดันยิ่งเฉียบคมมากขึ้นเมื่อเขาพุ่งเข้าหาฉือหยาและหวงเจียวที่อยู่อีกฝั่ง