บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 799

บทที่ 799 สังหารห้าธาตุ

บทที่ 799 สังหารห้าธาตุ

ฝูงสุนัขเฒ่าหรือ?

เมื่อชายชราชุดเหลืองและพรรคพวกได้ยินคำพูดดังกล่าว สีหน้าของพวกเขาพลันกลายเป็นคล้ำเครียด

ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีแห่งนิกายวิถีกระแสสวรรค์ทั้งสิบสามคน ล้วนมีฐานการบ่มเพาะขอบเขตเซียนปฐพีระดับสาม พวกเขาใช้ชีวิตมานานเท่าไรไม่ทราบ แต่ตอนนี้กลับคาดไม่ถึงว่าจะมาถูกชายหนุ่มต่อว่าซึ่ง ๆ หน้า!

‘สุนัขเฒ่า’ หรือ? นี่ถือเป็นหนึ่งในคำดูหมิ่นที่ร้ายแรงที่สุด!

“รนหาที่ตาย!”

“ฆ่ามัน! ฆ่าเด็กสารเลวคนนี้ซะ!”

“ศิษย์พี่จิ้งคง พวกเราลงมือเถอะ อย่าเสียเวลาพูดจาเหลวไหลเลย!”

ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเฒ่าทั้งหลายต่างเดือดดาล พากันส่งเสียงตำหนิ

แน่นอน ‘ศิษย์พี่จิ้งคง’ ที่พวกเขาว่าถึง ก็คือชายชราชุดเหลือง ที่ในใจเองก็ลอบเดือดดาลเช่นกัน ก่อนที่เจ้าตัวจะยิ้มแล้วกล่าวเย็นชาออกมา “ศิษย์น้องทั้งห้า เรามาลงมือพร้อมกัน ฆ่าเจ้านี่ให้สาสมกับที่มันพูดเถิด!”

สิ้นเสียงไม่ทันไร

ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีทั้งห้าผู้วาง ‘ค่ายกลมหาเบญจธาตุพิฆาตกระแสสวรรค์’ ก็ไม่อาจทนไหวอีกต่อไป จึงได้ลงมืออย่างกล้าหาญ

ครืน!

ปราณเซียนแผ่ขยายออกกว้าง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นปราณกระบี่สูงส่งห้าสาย ปรากฏเป็นรูปร่างของห้าธาตุ …พร้อมกำราบสังหาร!

นี่คือกระบี่เซียนที่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีระดับสามทั้งห้าคนใช้ จนเกิดเป็นค่ายกลยอดเยี่ยมที่ทรงพลังราวกับสามารถแหวกทำลาย ฉีกกระชากฟ้าดินลงมาได้!

และหากเป็นในโลกที่อยู่ภายนอกของค่ายกล การโจมตีนี้ก็เพียงพอที่จะทำลายขุนเขาลำธารไปได้ไกลถึงหนึ่งแสนลี้!

ฟิ้ว!

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีนี้ เฉินซีก็ไม่กล้าฝืนต้านรับ เขาคว้ายันต์ศัสตรา ก่อนที่ทั่วร่างจะเกิดแสงวาบ ตัดผ่านความว่างเปล่า สาดส่องระหว่างความจริงและความลวง

ในขณะเดียวกัน ยันต์ศัสตราในมือของเขาก็เปล่งแสงแห่งคุณธรรมส่องจ้า ก่อนจะฟาดฟันออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า สลายการโจมตีทั้งหลายที่พุ่งเข้าหา

เพียงชั่วพริบตา ทั้งสองฝ่ายได้ปะทะกันไปมากกว่าหนึ่งร้อยกระบวนท่า สู้กันจนกระทั่งฟ้ามืด ทรายหินปลิวว่อน ขุนเขาพังทลาย ปราณกระบี่คำรามราวกับกระแสน้ำ กระจายไปทั่วทุกทิศทาง ทำให้ที่นี่ตกอยู่ในความโกลาหล

เฉินซียิ่งอาจหาญขณะต่อสู้ ปราณกระบี่ของเขาทะยานไปทั่วทุกทิศทาง แม้กระทั่ง ‘ค่ายกลมหาเบญจธาตุพิฆาตกระแสสวรรค์’ ยังไม่อาจทำอะไรชายหนุ่มได้ ทั้งยังถูกเขาสะกดไว้โดยสมบูรณ์!

ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีแห่งนิกายวิถีกระแสสวรรค์เป็นเพียงเซียนปฐพีระดับสามเท่านั้น หากไม่ถือกระบี่เซียนกับติดตั้ง ‘ค่ายกลมหาเบญจธาตุพิฆาตกระแสสวรรค์’ ไว้ พวกเขาคงถูกเฉินซีฟันจนตายไปนานแล้ว

เพราะถึงอย่างไร พลังต่อสู้ในตอนนี้ของชายหนุ่มก็มากพอจะสังหารตัวตนขอบเขตเซียนปฐพีระดับสี่ได้ และต่อให้เป็นเซียนปฐพีระดับห้าลงมือเอง เขาก็มั่นใจว่าจะสามารถหลบหนีได้อย่างปลอดภัย!

อีกทั้งยันต์ศัสตราในมือของเขาก็เทียบเท่ากับสมบัติอมตะที่แท้จริงเช่นกัน มันเต็มไปด้วยปราณต้นกำเนิดโกลาหล และเมื่อทั้งสองสิ่งนี้สอดประสานกัน ชายหนุ่มย่อมไม่ต่างจากพยัคฆ์ติดปีก ดังนั้นทำไมต้องหวาดกลัวกระบี่เซียนในมือของคนเหล่านี้ด้วย?

แม้แต่ ‘ค่ายกลมหาเบญจธาตุพิฆาตกระแสสวรรค์’ ก็ยังไม่ได้น่ากังวลขนาดนั้น เพราะสิ่งที่เขามุ่งศึกษามาตลอดก็คือเต๋าแห่งอักขระยันต์ และเมื่อมีพลังอิทธิฤทธิ์อย่างเนตรเทวะแห่งความจริง มันก็ย่อมมากพอจะทำให้ชายหนุ่มมองเห็นข้อบกพร่องและความลึกลับของค่ายกลทั้งหมดในโลกได้

สิ่งเดียวที่ทำให้ชายหนุ่มหวาดกลัวคือการร่วมมือของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีทั้งห้าที่เข้าขากันเป็นอย่างดี เมื่อผนวกกับค่ายกลสังหารที่ใช้ ทำให้ยามเกิดข้อบกพร่อง คนทั้งห้าก็จะเข้ามาช่วยคลี่คลาย เร่งปิดช่องโหวนั้นในทันที

ทว่าชายหนุ่มไม่ได้กังวลมากนัก ด้วยหากสองหมัดยากต้านสิบฝ่ามือ เช่นนั้นก็ต้องทำลายหมื่นวิชาด้วยหนึ่งกระบี่ก่อน!

โครม!

เฉินซียืนอยู่บนความว่างเปล่า เปลี่ยนสภาพตัวเองเป็นมหาสมุทรอักขระยันต์ ดวงตาราวกับสายฟ้า ยันต์ศัสตรามืดมนราวกับคมกระบี่ตัดผ่านท้องนภา ฟาดฟันหยินหยางอันโกลาหล ฉีกกระชากความว่างเปล่า ส่งกลิ่นอายอันน่าสะพรึงโจมตีในครั้งเดียว!

ตึง!

หนึ่งในผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีผู้เป็นตัวแทนของธาตุ ‘ทอง’ คือผู้แรกที่รับการโจมตีนี้ ทั่วทั้งร่างของเขาสั่นไหวหลังจากถูกกระบี่ฟาดฟัน ก่อนจะเดินโซเซไปด้านหลัง

เขาดูหวาดกลัว ขณะหลบไปมาครั้งแล้วครั้งเล่า

“สุนัขเฒ่า! ตายเพื่อข้าซะ!”

เฉินซีตะโกนก้อง เขาก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะกระโจนพร้อมกับตวัดส่งปราณกระบี่ออกอีกครา!!!

หากต้องการหลุดพ้นจากสถานการณ์ดังกล่าว ก็มีแต่ต้องฆ่าพวกเขาก่อน โอกาสรอดจึงจะเพิ่มขึ้น!

“เจ้าโจรน้อยกล้าดียังไง!”

ในตอนนี้เอง กระบี่เซียนอีกสี่เล่มพลันฟาดฟันผ่านสุญญะ โจมตีตรงเข้าสู่หัวใจ ดวงตา ท้ายทอย และตันเถียนของเฉินซี

ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีเหล่านี้ต่างประจำอยู่ทั้งสี่ทิศ เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี พวกเขาจึงยื่นมือเข้าช่วย และหากเฉินซีอยากรอด เขามีแต่ต้องหลบ ซึ่งถือเป็นการช่วยสหายของพวกตนที่ยืนประจำตำแหน่งทองไปในตัว

ทว่าสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดคือ อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะพยายามหลบหลีก!

ราวกับชายหนุ่มไม่รู้สึกตัว เขายังคงพุ่งมาข้างหน้า แล้วฟาดฟันกระบี่ออกไป สังหารผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีตรงหน้าในทันที!

พรวด!

โลหิตทะลัก ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีผู้นั้นถูกกระบี่ฟันจนเป็นก้อนเนื้ออาบโลหิต ก่อนจะระเบิดกลางอากาศ โดยที่ไม่มีเวลาแม้แต่จะกรีดร้องด้วยซ้ำ!

เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ สายตาของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีที่เหลือต่างพากันน้ำตาไหลพราก โลหิตไหลออกมาจากเบ้าตา ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

ทว่า ในเวลาเดียวกันเฉินซีก็ได้ถูกกระหน่ำด้วยกระบี่เซียนสี่เล่มนั้น

“ตาย!”