บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 802

บทที่ 802 ระฆังเก้าเกลียวไท่เออ

บทที่ 802 ระฆังเก้าเกลียวไท่เออ

ตึก! ตึก!

เสียงฝีเท้ามั่นคงดังก้องอยู่ในบรรยากาศที่บีบคั้นและเงียบงัน ส่งผลให้ทุกคนรู้สึกตัว

ผมสีขาวของเฉินซีพลิ้วไหว จิตสังหารพลุ่งพล่านไปทั่วทั้งร่างกายของเขา และยันต์ศัสตราในมือก็ปกคลุมไปด้วยเงาสลัวภายใต้แสงแรกของรุ่งอรุณ ทำให้มันดูรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวจนทำให้หัวใจของผู้คนสั่นสะท้าน

“เฉินซี!”

“เป็นเขาจริง ๆ!”

“สวรรค์! เขาสามารถเดินออกจากค่ายกลกระบี่จักรวาลสยบมารได้!”

ขณะที่จ้องมองไปยังร่างสูงกลางอากาศ และนึกถึงข่าวลือทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับชายหนุ่มคนนี้ ทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็ไม่สามารถยับยั้งความตกตะลึงในใจได้ และระเบิดความโกลาหลออกมาทันที

ในขณะนี้ รุ่งอรุณได้มาเยือนโลกแล้ว และวันที่เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่นั้น ชายหนุ่มผู้นี้เพิ่งสังหารผู้ครองบาปมหันต์ขอบเขตเซียนปฐพีทั้งแปดด้วยพลังของเขา ก่อนจะทำให้เจตจำนงของผู้ยิ่งใหญ่ตกตะลึง และทำลายธงเทพโลหิตผสานจนแตกสลาย!

ส่วนตอนนี้ ชายหนุ่มได้ฝ่าออกมาจากค่ายกลสังหารที่เลื่องชื่อของนิกายวิถีกระแสสวรรค์ และการปิดล้อมได้สำเร็จ ความสำเร็จอันยอดเยี่ยมเหล่านี้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ความแข็งแกร่งของเขาได้ท้าทายสวรรค์ไปอีกขั้น!!

ในขณะนี้ จะมีใครสำรวมท่าทาง ในขณะที่เผชิญหน้ากับอัจฉริยะที่ไร้เทียมทานและร้ายกาจเช่นนี้ได้อีก?

“เจ้า… ยังมีชีวิตอยู่!” ร่างกายของเหลิ่งฉานเอ๋อร์สั่นเทา ในขณะที่ใบหน้าอันงดงามของนางซีดเผือด

นางเคยพบกับเฉินซีครั้งหนึ่งเมื่อประมาณห้าปีที่แล้ว ครานั้นนางได้แสดงท่าทีที่หยิ่งยโสเพื่อเกลี้ยกล่อมเฉินซีไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างปิงซื่อเทียนกับชิงซิ่วอี้

แต่ในเวลานั้น นางก็ไม่คาดคิดเช่นกันว่าอีกฝ่ายจะสามารถทำให้เกิดความโกลาหลในเหวเงาทมิฬ กระทั่งทำให้เยี่ยนสือซานผู้เป็นศิษย์พี่ของนางต้องสิ้นชีพอย่างน่าสังเวช!

ต่อมาปิงซื่อเทียนได้ลงมือด้วยตัวเอง และทำให้แดนฮุ่นตุ้นของเฉินซีพิการ ซึ่งในขณะเดียวกัน ตัวนางก็รู้สึกเสียใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะนางรู้ว่าการทำลายอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ก่อนถึงเวลาอันควรนั้น ไม่ต่างกับการกำจัดเภทภัยในอนาคตของนิกายวิถีกระแสสวรรค์

แต่โดยไม่มีใครคาดคิดมาก่อน ชายหนุ่มไม่เพียงจะรอดชีวิตเท่านั้น เฉินซียังสามารถฟื้นฟูแดนฮุ่นตุ้น ทำให้การบ่มเพาะของเขาก้าวหน้าขึ้นอย่างมาก เมื่อเขาปรากฏตัว ก็ลงมือสังหารศิษย์พี่เยี่ยนสือซาน กระทั่งบดขยี้ผู้เยี่ยมยุทธ์ระดับสูงจากเขาวิญญาณนิรันดร์ ส่งผลให้ใต้หล้าต้องตกตะลึงอีกครั้ง

แต่เหลิ่งฉานเอ๋อร์ก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเวลาเพียงแค่ห้าปี การบ่มเพาะของเฉินซีจะก้าวหน้าเสียจนผู้บ่มเพาะในรุ่นเดียวกันไม่อาจเทียบได้ …อีกฝ่ายได้บรรลุถึงระดับที่คาดไม่ถึง และความสำเร็จในการทำลายล้างผู้ครองบาปมหันต์ขอบเขตเซียนปฐพีทั้งแปดคน ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ทั้งหมดนี้!

เมื่อเผชิญกับคนอย่างเฉินซี เหล่าอัจฉริยะในใต้หล้าจะถูกบดบังจนอยู่ในเงามืด เพราะการจะหาใครสักคนในใต้หล้ามาต่อกรกับเขานั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย!

ด้วยเหตุนี้ นางจึงร่วมมือกับผู้อาวุโสในนิกายเพื่อทำลายล้างเฉินซีในครั้งนี้ และมันก็เป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงไม่ส่งแค่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีสิบกว่าคน แต่ยังหยิบยืมอาวุธสังหารที่ยอดเยี่ยมอย่างค่ายกลกระบี่จักรวาลสยบมาร เมื่อรวมกับปัจจัยเหล่านี้ มันย่อมสามารถล้างบางนิกายระดับสูงในแดนภวังค์ทมิฬได้!

อย่างไรก็ตาม… พวกเขายังคงพ่ายแพ้!

เฉินซีไม่เพียงรอดชีวิต แม้แต่ค่ายกลกระบี่จักรวาลสยบมารก็ยังถูกขัดเกลาและถูกชิงไป

หากไม่เห็นด้วยสองตาของนางเอง เหลิ่งฉานเอ๋อร์ก็คงรู้สึกว่าทุกอย่างที่ประสบในวันนี้เป็นเหมือนฝันร้ายที่ไร้สาระอย่างยิ่ง เนื่องจากมันไม่มีทางเป็นเรื่องจริงและยอมรับได้ยาก

“เจ้ายังมีชีวิตอยู่จริงหรือ?” นี่เป็นคำถามที่ไม่จำเป็น และแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ความตกตะลึงที่อยู่ในใจของเหลิ่งฉานเอ๋อร์นั้นรุนแรงเพียงใด

“แน่นอน ข้ายังมีชีวิตอยู่ แต่น่าเสียดายที่ผู้อาวุโสของเจ้านั้นตายไปแล้ว” เฉินซีตอบอย่างเฉยเมย ดวงตาซึ่งกำลังจ้องมองเหลิ่งฉานเอ๋อร์อย่างเย็นชาของเขาเป็นราวกับสายฟ้าฟาด “เมื่อหลายปีก่อน แม้ปิงซื่อเทียนจะทำให้แดนฮุ่นตุ้นของข้าพิการ แต่มันก็ไม่สามารถฆ่าข้าได้ แล้วเจ้าคิดว่าจะสามารถสังหารข้าโดยพึ่งพาพวกแพะแก่นี่หรือ? เจ้าไม่คิดว่าตัวเองสูงส่งเกินไปหน่อยหรือไร?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกกล่าวออกมา ทุกคนที่อยู่รอบข้างก็เป็นต้องประหลาดใจ อาจกล่าวได้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยินว่าปิงซื่อเทียนได้ลงมือทำลายแดนฮุ่นตุ้นของเฉินซีด้วยตัวเองเมื่อหลายปีก่อน!

แต่ชายหนุ่มกลับยังมีชีวิตอยู่และสุขสบายดี ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เขายังมีพลังการต่อสู้ที่ท้าทายสวรรค์อีกด้วย กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาไม่เพียงไม่ได้พิการเท่านั้น แต่ยังได้สร้างแดนฮุ่นตุ้นขึ้นมาใหม่และพัฒนาความแข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัวภายในเวลาไม่กี่ปี!

จิตใจของทุกคนต่างสั่นสะท้าน เพราะเรื่องนี้มันน่าสะพรึงกลัวเกินไป หากข่าวนี้แพร่กระจายออกไป มันอาจสร้างความสั่นสะเทือนให้กับโลกแห่งการบ่มเพาะ หรือแม้กระทั่งทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างนิกายวิถีกระแสสวรรค์และนิกายกระบี่เก้าเรืองรอง!

ท้ายที่สุดแล้ว เหตุการณ์นี้ก็น่ารังเกียจจริง ๆ ปิงซื่อเทียนเป็นถึงเซียนสวรรค์ที่สง่าผ่าเผย แต่เขากลับไม่สนใจศักดิ์ศรีของตนเอง และหันมาลงมือกับศิษย์ของนิกายกระบี่เก้าเรืองรองโดยตรง หากนิกายกระบี่เก้าเรืองรองไม่ตอบโต้เหตุการณ์นี้ แล้วจะแบกหน้าอยู่ในฐานะสิบนิกายเซียนที่ยิ่งใหญ่ได้อย่างไร?

สีหน้าของเหลิ่งฉานเอ๋อร์ซีดเผือดอย่างน่ากลัว เหตุการณ์นี้ถูกเก็บเป็นความลับมาโดยตลอด และแม้ว่าจะอยู่ในนิกายวิถีกระแสสวรรค์ ก็มีเพียงคนกลุ่มเล็ก ๆ เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อนางเห็นเฉินซีเปิดเผยต่อหน้าทุกคนในตอนนี้ ความกลัวและความโกรธของนางจึงเด่นชัดขึ้นมา

“ไอ้หนู เจ้ากล้าดีอย่างไรจึงได้ใส่ร้ายใต้เท้าปิงซื่อเทียนถึงเพียงนี้ โทษของเจ้าต้องชดใช้ด้วยความตายเท่านั้น!” ทันใดนั้น ผู้อาวุโสอวิ๋นจูพลันตะโกนอย่างดุเดือดพร้อมกับพุ่งตัวออกไป จากนั้นเขาก็ใช้เคล็ดวิชาเคลื่อนย้ายมิติ ซึ่งในพริบตาต่อมา ตัวคนก็มาถึงตรงหน้าเฉินซี และนิ้วทั้งห้าของอีกฝ่ายก็เหมือนตะขอเหล็กที่ตวัดเกี่ยวศีรษะของชายหนุ่มอย่างดุเดือด

ปัง!

แม้จะเป็นแค่นิ้วทั้งห้า แต่กลับทรงพลังเหมือนสมบัติวิเศษ เพราะพวกมันอาบไล้ด้วยปราณเซียนและปลดปล่อยสนามพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมา เข้าปกคลุมทั่วร่างกายของเฉินซีโดยหมายมั่นจะสังหาร เพราะเกรงว่าชายหนุ่มจะกล่าววาจาไร้สาระอีก

“สุนัขเฒ่า เจ้าคิดจะฆ่าคนปิดปากหรือ? ไสหัวไปซะ!” เฉินซีตะโกนอย่างดุดันราวกับเสียงฟ้าร้อง จากนั้นเขาก็เงื้อมือขึ้น และฟาดไปที่การโจมตีซึ่งมาจากอวิ๋นจู!

กร๊อบ!

เสียงกระดูกหักบาดหูดังก้องออกมา ผู้อาวุโสอวิ๋นจูกระเด็นกลับไปโดยตรง ร่างของเขาโงนเงน ในขณะที่ใบหน้าสลับไปมาระหว่างสีหน้าซีดเผือดและเขียวคล้ำ ยิ่งไปกว่านั้น มือขวาของเขายังถูกฟาดจนกระดูกแตกเป็นเสี่ยง ๆ