บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 806

บทที่ 806 ร้องขอความเมตตา

บทที่ 806 ร้องขอความเมตตา

แม่น้ำสายนี้ไหลวนผ่านภูเขาร้างเต๋านภา รูปทรงเหมือนกับคำว่าเต๋า มันมีความลึกราวหนึ่งแสนจั้ง ราวกับกำลังนำไปสู่หุบเหวไร้ที่สิ้นสุดใต้ผืนปฐพี

ที่นี่มีข้อจำกัดมากมาย รวมถึงสัตว์อสูรดุร้ายบางส่วนเช่นกัน

เมื่อดำตามทาง เฉินซีจึงพบเข้ากับข้อจำกัดจำนวนมาก และเมื่อลงลึกไปอีก พลังของข้อจำกัดเหล่านั้นก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น ดังนั้นเขาจึงต้องใช้เวลาในการทะลวงพวกมันทีละขั้น

โชคยังดีที่ความเข้าใจในเต๋าแห่งอักขระยันต์ของเขาได้ไปถึงระดับสูงสุดแล้ว ข้อจำกัดที่ดูจะชวนให้ปวดหัวสำหรับคนภายนอก จึงไม่อาจหยุดเขาจากการมุ่งหน้าต่อได้

สิ่งที่อยู่ตรงนี้ มันก็เหมือนกับการไขปัญหาที่มีตั้งแต่เรียบง่ายไปจนถึงซับซ้อน ระดับความยากจะซ้อนทับกัน แต่ขอเพียงเชี่ยวชาญในอักขระยันต์ มันก็เหมือนกับการเรียนรู้วิธีแก้ปัญหาอยู่ก่อนแล้ว ทำให้สามารถใช้เวลาเพียงน้อยนิดก็คลี่คลายโจทย์ปัญหาได้

เมื่อเทียบกับข้อจำกัดเหล่านี้แล้ว สิ่งที่เป็นปัญหามากที่สุดของเฉินซีกลับเป็นสัตว์อสูรที่อยู่ในแม่น้ำนี้มากกว่า แม้ภัยคุกคามของพวกมันจะไม่มาก แต่จำนวนของพวกมันกลับมีมากเกินไปคล้ายจะไร้สิ้นสุด ไม่ว่าสังหารไปเท่าไร สุดท้ายก็ไม่สามารถฆ่าพวกมันให้หมดไปได้อยู่ดี

และที่แปลกประหลาดยิ่งกว่าคือ สัตว์อสูรในแม่น้ำสายนี้ไม่เกรงกลัวความตายราวกับพวกมันไร้ซึ่งปัญญา ขอเพียงสัมผัสได้ว่ามีใครบางคนกำลังเข้าใกล้อาณาเขต พวกมันก็จะเข้าโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า และถึงจะไม่อาจสร้างอันตรายอะไรได้ แต่ก็ทำให้เกิดความหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เหมือนกับมดแมลงที่คอยมาก่อกวน

ด้วยความสิ้นหวัง เฉินซีจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเรียกร่างจำแลงออกมาช่วย โดยร่างหนึ่งมีไว้สังหารสัตวอสูร ขณะที่อีกร่างหนึ่งใช้ทะลวงข้อจำกัด

เมื่อทำเช่นนี้ จึงทำให้เรื่องง่ายขึ้นมาก

แท้ที่จริงแล้ว ร่างจำแลงนี้มีประโยชน์มากมายสำหรับผู้ขัดเกลากายา เพราะมันไม่เพียงจะมีสติปัญญาและประสบการณ์ในการบ่มเพาะ ร่างจำแลงนี้ยังแทบไม่ต่างจากร่างหลักเลย มันถึงกับมีพลังต่อสู้เทียบเท่ากับร่างหลักด้วยซ้ำ

แต่ต้องทราบก่อนว่าเหตุผลที่เหตุใดตัวตนขอบเขตสถิตกายา จึงสามารถจัดการผู้บ่มเพาะปราณแท้ในขอบเขตเดียวกันได้ มันก็เพราะนอกจากพละกำลังที่มากกว่าแล้ว ก็เห็นจะเป็น ‘ร่างจำแลง’ นี่ล่ะที่สร้างความได้เปรียบอย่างยิ่งยวด

ด้วยความแข็งแกร่งของขอบเขตสถิตกายา และพลังที่เพิ่มขึ้นทวีคูณยามบรรลุมหาเต๋าถึงขั้นสมบูรณ์ ผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายาที่ขัดเกลากายาก็จะสามารถเรียก ‘ร่างจำแลง’ เพิ่มได้อีกร่างตามจำนวนมหาเต๋าที่บรรลุ

เช่นเดียวกับที่มหาเต๋าของเฉินซีบรรลุถึงขั้นสมบูรณ์แล้ว ชายหนุ่มจึงสามารถเรียก ‘ร่างจำแลง’ ที่ว่านี้ได้ถึงสิบร่างเลยทีเดียว

เวลาผ่านไปกว่าห้าชั่วยาม

ในที่สุดเฉินซีก็มาถึงก้นแม่น้ำ แต่ปราณจ้าววิญญาณในร่างกายก็ลดลงไปมากทีเดียว

ซึ่งเหตุผลนั้นง่ายดายมาก ยิ่งลงไปมากเท่าไร พลังข้อจำกัดก็ยิ่งมากตามเท่านั้น กระทั่งถึงขั้นที่ข้อจำกัดบางส่วนเทียบเท่าข้อจำกัดเซียน และจำต้องใช้เวลานานกว่าจะถอดรหัสของพวกมันได้

ในขณะเดียวกัน สัตว์อสูรเหล่านั้นที่อยู่ใต้แม่น้ำยังทรงพลังมาก ไม่ได้แตกต่างจากผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีพวกนั้น ทั้งยังมีจำนวนมากกว่า!

ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น ย่อมจินตนาการได้ว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับแรงกดดันมหาศาลแค่ไหน หากเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีคนอื่น อาจจะไม่สามารถทะลวงอย่างปลอดภัยเช่นนี้ได้ด้วยซ้ำ!

ทว่าเฉินซีก็ได้รับผลประโยชน์มากมายเช่นกัน ด้วยการเดินทางดิ่งลึกลงมาเช่นนี้ ทำให้ชายหนุ่มได้พบเห็นข้อจำกัดและค่ายกลที่ไม่เคยเห็นมาก่อนมากมาย ซึ่งการถอดรหัสพวกมันถือเป็นการลับคมและพัฒนารากฐานการบ่มเพาะเต๋าแห่งอักขระยันต์อย่างหนึ่ง

โดยเฉพาะการทะลวงข้อจำกัดอันน่าสะพรึงในช่วงหลัง ที่ทำให้ความเข้าใจในเต๋าแห่งอักขระยันต์ของเขาลึกล้ำมากขึ้น หากไม่ได้ถูกจำกัดเพราะระดับการบ่มเพาะ ตอนนี้ชายหนุ่มคงจะศึกษาข้อจำกัดของเซียนอย่างละเอียดได้แล้ว!

ส่วนการต่อสู้โดยใช้ ‘ร่างจำแลง’ เด็ดหัวสัตว์อสูรนับไม่ถ้วน ก็ทำให้เขาสามารถควบคุมและฝึกฝนความแข็งแกร่งของร่างจำแลงนี้ได้ชำนาญขึ้น

ถึงอย่างไร ก่อนจะถึงวันนี้ ระดับการบ่มเพาะของร่างนี้ก็อยู่ที่ขอบเขตจุติเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาได้บรรลุมาถึงขอบเขตสถิตกายาแล้ว ทั้งระดับการบ่มเพาะและปราณจ้าววิญญาณจึงผ่านการเปลี่ยนแปลงสะเทือนปฐพีมาเรียบร้อย!

และเมื่อนี่คือขอบเขตใหม่ ชายหนุ่มย่อมต้องใช้เวลาในการขัดเกลาจนกว่าจะชำนาญ

หลังจากคำนวณอย่างละเอียดแล้ว พลังต่อสู้ของอีกร่างก็นับว่าไม่เลวเลย เพราะจากเคล็ดวิชามากมายที่เขาฝึกฝน ก็ย่อมมากพอแล้วที่จะทำให้พลังแข็งแกร่งขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ!

เนตรเทวะแห่งความจริง ก่ออัสนีผสานดารา และฝ่ามือมหาดารา ก็ล้วนแต่เป็นพลังที่มีความเฉพาะตัว เมื่อใช้รวมกับร่างแปลงสามเศียรหกกร ผลลัพธ์ของมันจึงยิ่งเท่าทวีขึ้นไปอีก!!

“น่าเสียดายที่ร่างหลักกำลังพักฟื้นอยู่ในโลกดารา ไม่อย่างนั้น หากหลอมรวมกับร่างนี้ ความแข็งแกร่งที่สามารถสำแดงออกมาจะต้องเพิ่มขึ้นมากอย่างแน่นอน…”

ใต้แม่น้ำแห่งนี้ดูราบเรียบอย่างยิ่ง พื้นปูด้วยหินแข็งแปลกประหลาดสีดำสนิท ไม่มีหญ้าขึ้นแม้แต่นิดเดียว

ซึ่งหลังจากมาถึงที่นี่ มันก็ไม่มีข้อจำกัดอะไรอีก ไม่มีฝูงสัตว์อสูรมากมาย บรรยากาศเงียบสงบยิ่งนัก

ตามเส้นทางของแผนที่สมบัติซึ่งเฉินซีจดจำได้ เขาเพียงต้องว่ายตามเส้นทางลับที่ใต้แม่น้ำไปจนสุดทาง จากนั้นชายหนุ่มก็จะสามารถเข้าไปในบริเวณรอบนอกของคลังสมบัติได้!

ทว่าเขากลับไม่ได้ลงมือทันที แต่เลือกสถานที่เพื่อฟื้นฟูการบ่มเพาะอย่างเงียบงันแทน

หนึ่งวันต่อมา

เมื่อเฉินซีตื่นขึ้นจากการทำสมาธิ เขาพลันยืนขึ้น ก่อนจะรีบตรงไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล

หากมองจากโลกภายนอก แม่น้ำสายนี้มีรูปทรงเหมือนกับตัวอักษรที่สื่อถึงเต๋า และมีความยาวเพียงหนึ่งพันลี้เท่านั้น แต่เส้นทางลับที่ใต้แม่น้ำกลับคล้ายจะลึกล้ำไร้ที่สิ้นสุดเสียอย่างนั้น!