บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 829

บทที่ 829 ห้องโถงใหญ่ผังยันต์อักขระ

บทที่ 829 ห้องโถงใหญ่ผังยันต์อักขระ

เมืองนกนางแอ่นสีแดง ณ โถงอันดับที่เก้า

เมื่อเถิงหลานพาเขามาที่นี่ เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง “นี่คือแดนศักดิ์สิทธิ์ของเต๋าแห่งยันต์อักขระที่เหล่าปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระต่างโหยหาหรือ?”

เถิงหลานเพียงยิ้มและไม่อธิบายใด ๆ เขาเพียงพาเฉินซีเข้าไปในโถงอันดับที่เก้า จากนั้นเดินผ่านทางเดินยาวและผ่านจุดตรวจที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนาหลายชั้น ก่อนจะเข้าสู่ห้องโถงอันกว้างใหญ่ในที่สุด

เมื่อชายหนุ่มเห็นภาพภายในห้องโถงอย่างชัดเจน เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะมีการบ่มเพาะดวงจิตแห่งเต๋าที่สงบและมั่นคงก็ตาม

ห้องโถงนี้กว้างใหญ่มาก พื้นของมันปูด้วยโลหะมันเงาที่ส่องประกายและมีจุดสีทอง ซึ่งทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้องโถง ภาพเบื้องหน้าของชายหนุ่มก็น่าตื่นตาเป็นอย่างมาก เขาเห็นม่านแสงมากมายที่เป็นดั่งน้ำตกสีเงินห้อยลงมาจากทุกพื้นที่เหนือห้องโถง มันดูเหมือนแม่น้ำสีเงินที่กำลังไหลลงมาจากสวรรค์

บนทุกม่านแสงมีลวดลายของผังอักขระยันต์ และเมื่อม่านเหล่านี้ถูกรวมเข้าไว้ด้วยกัน มันก็เหมือนกับมหาสมุทรของอักขระยันต์ที่ลอยอยู่ตรงหน้า ทำให้เกิดผลกระทบทางสายตาที่รุนแรงมาก

“นี่คือห้องโถงใหญ่ผังอักขระยันต์” เถิงหลานที่อยู่ใกล้ ๆ ชี้ไปที่ม่านแสงและอธิบาย “นี่คือม่านแสงแผนผังอักขระยันต์ และแผนผังอักขระยันต์ที่ไหลอยู่บนนั้นมาจากภายในหอคอยอักขระยันต์ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองนกนางแอ่นแดง”

เฉินซีสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกสติกลับคืน

“การทำงานของม่านแสงผังอักขระยันต์นั้นเรียบง่ายมาก มันจะแสดงส่วนที่เสียหายทั้งหมดภายในหอคอยยันต์อักขระ ปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระไม่จำเป็นต้องไปที่หอคอยยันต์อักขระด้วยตัวเอง และสามารถดูผังอักขระยันต์ที่เสียหายได้อย่างชัดเจน ก่อนจะหาวิธีซ่อมแซม”

เถิงหลานอธิบายอย่างอดทนจากทางด้านข้าง “ในห้องโถงนี้มีผังยันต์อักขระทั้งหมดสามพันหกร้อยผัง และม่านแสงทุกภาพจะบันทึกข้อมูลความเสียหายในส่วนต่าง ๆ ของหอคอยยันต์อักขระ สิ่งนี้จะช่วยประหยัดเวลาในการซ่อมแซมหอคอยยันต์อักขระได้อย่างมาก และการแบ่งงานก็มีความเฉพาะเจาะจง ทำให้ทุกคนสามารถทำหน้าที่ของตนเองได้ ดังนั้นเจ้าจึงไม่จำเป็นต้องกังวลถึงข้อพิพาทไร้สาระที่อาจจะเกิดขึ้น”

เฉินซีพยักหน้า และเข้าใจถึงความลึกซึ้งที่อยู่เบื้องหลังอย่างรวดเร็ว ทำให้ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะชื่นชมในใจ

กล่าวง่าย ๆ ก็คือ ห้องโถงใหญ่ผังยันต์อักขระนี้เป็นเหมือนเงาที่ทอดยาวออกจากหอยันต์อักขระ ซึ่งถูกแบ่งออกเป็นสามพันหกร้อยส่วน และทุก ๆ ส่วนของผังยันต์อักขระจะบันทึกข้อมูลความเสียหายต่าง ๆ ของหอยันต์อักขระไว้โดยละเอียด

ผังที่ได้รับเสียหายเหล่านี้จะปรากฏบนม่านแสงยันต์อักขระ ซึ่งแสดงถึงโครงสร้างอักขระยันต์ที่ไหลเหมือนน้ำตกตรงหน้าเขา

ในทางกลับกัน ปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระจะต้องตรวจสอบม่านแสงในห้องโถงเสียก่อน พวกเขาจึงจะสามารถค้นหาวิธีการต่าง ๆ เพื่อซ่อมแซมผังยันต์อักขระ มันเรียบง่ายและตรงไปตรงมา อีกทั้งยังไม่จำเป็นต้องเข้าไปในหอคอยยันต์อักขระ

ยิ่งกว่านั้น ภายในห้องโถงนี้มีม่านแสงทั้งหมดสามพันหกร้อยผืน กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ มันทำให้ปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระสามพันหกร้อยคนสามารถร่วมมือกันซ่อมแซมหอคอยยันต์อักขระได้ พวกเขาต่างทำหน้าที่ของตนเองโดยไม่รบกวนกันและกัน ดังนั้นมันจึงช่วยประหยัดเวลาในการซ่อมแซมหอคอยยันต์อักขระได้อย่างมากโดยไม่ต้องสงสัย

“ปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระไม่จำเป็นต้องซ่อมแซมมันด้วยตัวเอง พวกเขาเพียงแค่ค้นหาวิธีซ่อมแซม และบันทึกวิธีการไว้ในม่านแสง หลังจากนั้นผู้เยี่ยมยุทธ์จะมุ่งหน้าไปยังหอคอยยันต์อักขระเพื่อซ่อมแซม ด้วยวิธีนี้ ปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระไม่จำเป็นต้องใช้จิตสัมผัสเทพและปราณแท้ของพวกเขาเพื่อซ่อมแซมหอคอย” เถิงหลานกล่าวพร้อมด้วยรอยยิ้มว่า “แม้มันจะฟังดูซับซ้อนมาก แต่มันกลับง่ายมาก ม่านแสงจะแสดงจุดบกพร่องทั้งหมด ในขณะที่ปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระจะต้องระบุขั้นตอนในการแก้ปัญหาโดยละเอียด ส่วนคนอื่น ๆ จะทำหน้าที่ซ่อมแซมแทน”

เฉินซีเข้าใจหลักการนี้ทันที แต่เขายังคงสับสนเล็กน้อยและกล่าวว่า “นี่คือศูนย์กลางของพิภพยันต์อักขระหรือ?”

เท่าที่เขากังวล ห้องโถงใหญ่ผังยันต์อักขระนี้แสดงให้เห็นถึงความคิดสร้างสรรค์และความเฉลียวฉลาดที่ไม่ธรรมดา แต่จุดประสงค์หลักของมันก็ยังคงเป็นการซ่อมแซมหอคอยยันต์อักขระ และสาระสำคัญของมันก็ไม่ได้แตกต่างกัน

ด้วยเหตุนี้ ชายหนุ่มจึงไม่เข้าใจว่าเหตุใดสถานที่แห่งนี้ถึงกลายเป็นศูนย์กลางของพิภพยันต์อักขระได้?

เถิงหลานดูจะคาดการณ์ว่าอีกฝ่ายจะต้องถามสิ่งนี้ ดังนั้นจึงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “มันง่ายมาก รากฐานของพิภพยันต์อักขระก็คือหอคอยยันต์อักขระเหล่านี้ ดังนั้นหากเจ้าสร้างพิภพยันต์อักขระทั้งหมดด้วยยันต์อักขระ เช่นนั้นหอคอยยันต์อักขระเหล่านี้ก็ถือเป็นรากฐานของยันต์อักขระ!”

“สร้างพิภพยันต์อักขระทั้งหมดด้วยยันต์อักขระ?”

ทันใดนั้น ความตกใจอย่างที่อธิบายไม่ได้ก็เกิดขึ้นในใจของเฉินซี

‘ยันต์อักขระ’ และ ‘พิภพ’

…นี่ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ได้ใช้มุมมองนี้ซึ่งเกือบจะเหมือนกับมุมมองของเทพเจ้า เพื่อสร้างพิภพยันต์อักขระทั้งหมดอย่างนั้นหรือ?

ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเสียงที่ยิ่งใหญ่ของเต๋า ซึ่งเขาเคยได้ยินจากแท่นบวงสรวงลึกลับและโบราณที่อยู่ใต้ภูเขาร้างเต๋านภา ‘จักรวาลที่ไร้ขอบเขตจะเป็นเพียงเม็ดทราย ไม่ว่าหัวใจของใครจะมุ่งไปที่ใดก็ตาม’

เมื่อเทียบกันแล้ว การสร้างโลกทั้งใบด้วยยันต์อักขระก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิด

ดังคำกล่าวที่ว่า ‘โลกสามารถมีอยู่ในทุกสิ่ง’

เมื่อเห็นว่าเฉินซีเข้าใจแล้ว เถิงหลานจึงกล่าวต่อไปว่า “จุดประสงค์ที่เหล่าปรมาจารย์ค่ายกลยันต์อักขระมายังที่แห่งนี้ ก็เพื่อศึกษาเต๋าแห่งยันต์ที่อยู่ภายในหอคอย มันบันทึกความรู้และความเข้าใจในเต๋าแห่งยันต์อักขระของผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ แม้ว่าจะกำลังซ่อมแซมหอคอยยันต์อักขระ พวกเขาก็สามารถเข้าใจความลึกล้ำมากมายในเต๋าแห่งยันต์อักขระในระหว่างกระบวนการทั้งหมดนี้ ซึ่งนี่คือสิ่งที่ไม่สามารถพบได้ในโลกอื่น”

ณ จุดนี้ ในที่สุด… เฉินซีก็เข้าใจอย่างสมบูรณ์!

“เอ๊ะ เป็นปรมาจารย์เถิงหลานจริง ๆ หรือ? เหตุใดท่านถึงมาที่นี่ได้กัน?” เสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจพลันดังขึ้นในขณะนี้

เฉินซีเงยหน้าขึ้นมอง เขาเห็นชายชราประมาณแปดคนล้อมรอบม่านแสงอยู่ในระยะไกล พวกเขาดูเหมือนจะกำลังสนทนาถึงอะไรบางอย่าง แต่หนึ่งในนั้นสังเกตเห็นเถิงหลาน จึงอดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเดินเข้ามาหาพวกเขา