บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 883

บทที่ 883 เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันในถ้ำกระบี่

บทที่ 883 เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันในถ้ำกระบี่

เมื่อตอนที่เฉินซีมาถึงถ้ำกระบี่วิญญาณโลหิตเป็นครั้งแรก เขาได้รับรู้เกี่ยวกับเบื้องลึกเบื้องหลังของถ้ำกระบี่วิญญาณโลหิตจากปากของเสิ่นหลางหยา

ว่ากันว่า เมื่อนิกายกระบี่เก้าเรืองรองถูกสร้างขึ้นในยุคบรรพกาล บงกชศักดิ์สิทธิ์โบราณก็วางวายไปอย่างน่าเสียดายขณะที่บรรลุถึงขอบเขตสูงสุด โดยร่างกายของมันถูกแบ่งออกเป็นฝ่ายดีและฝ่ายร้าย

พลังของฝ่ายชั่วร้ายได้รวมตัวกันเป็นกระบี่เซียนซึ่งเต็มไปด้วยจิตสังหารอันแรงกล้า ในขณะที่พลังฝ่ายดีของมันนั้นเปลี่ยนเป็นพลังอันทรงธรรม และรวมตัวกันเป็นถ้ำกระบี่วิญญาณโลหิตที่คอยต้านทานพลังจากกระบี่เซียน

กระบี่เซียนเป็นตัวแทนแห่งการนองเลือดซึ่งบงกชศักดิ์สิทธิ์โบราณประสบมาทั้งชีวิต และวิญญาณโลหิตที่อยู่ภายในถ้ำก็ล้วนแต่ก่อเกิดจากปราณโลหิตที่ไหลล้นอยู่ภายในกระบี่

ขณะที่ถ้ำกระบี่เป็นตัวแทนแห่งความทรงธรรมและปัญญาตลอดทั้งชีวิตของบงกชศักดิ์สิทธิ์โบราณ มันตั้งตระหง่านอยู่ ณ ที่แห่งนี้เพื่อสร้างรากฐานให้แก่นิกายกระบี่เก้าเรืองรอง และยังคงยืนยงแม้จะเผชิญกับสายธารแห่งกาลเวลามานาน

ผลึกต้นกำเนิดโกลาหลที่อยู่ภายในนั้นไม่อาจแยกแยะได้ว่าอันไหนดีหรืออันไหนเลว พวกมันถูกสร้างขึ้นมาจากแก่นโกลาหลภายในร่างกายของบงกชศักดิ์สิทธิ์โบราณ และตกลงไปอยู่ในชั้นที่ห้าสิบห้าถึงชั้นที่เก้าสิบเก้าของถ้ำกระบี่

ตอนที่เขาเข้ามาถึงค่ายกลใหญ่ซึ่งอยู่ภายในแอ่งอสนีบาตชั้นที่หกสิบเมื่อครั้งก่อน เฉินซีได้เก็บผลึกโกลาหลที่มีรูปร่างเหมือนกระบี่ไปสามชิ้น คราวนั้น เขาใช้มันไปกับการขัดเกลาคุณภาพของยันต์ศัสตราให้เทียบเท่ากับสมบัติอมตะ

ทว่านั่นก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่ชายหนุ่มประสบกับการโจมตีจากสิ่งมีชีวิตที่ลึกลับและน่าสะพรึงกลัวเช่นกัน

เฉินซียังคงจำได้อย่างชัดเจนว่า หากไม่ใช่เพราะเขาสวมชุดเกราะขนนกหมวกใต้พิภพ เขาก็คงจะตายไปแล้ว และตอนนั้นเอง เขาได้สาบานกับตัวเองว่าเมื่อไรที่ตนแข็งแกร่งขึ้น จะกลับมาแก้แค้นคนผู้นั้นอย่างแน่นอน!

ไม่เพียงเท่านั้น คนผู้นั้นยังทะนงตนมาก โดยบอกว่าจะรอเฉินซีให้มาฆ่าบนชั้นที่เก้าสิบเก้าของถ้ำกระบี่

‘ข้ามาถึงตรงนี้แล้ว แต่สหายเต๋าคนนั้นกลับไม่อยู่ หรือว่าเขาจะซ่อนตัวที่ชั้นเก้าสิบเก้าจริง ๆ?’ เฉินซีครุ่นคิดอย่างตั้งใจอยู่นาน ทว่าเขาก็จนปัญญาจะหาคำตอบ ดังนั้นชายหนุ่มจึงอดรู้สึกผิดหวังไม่ได้

ถ้ำกระบี่วิญญาณโลหิตถูกแบ่งออกเป็นเก้าสิบเก้าชั้น

ยิ่งลึกลงไปเท่าไร ความแข็งแกร่งของวิญญาณโลหิตก็ยิ่งน่าสะพรึงกลัวขึ้นเท่านั้น เฉินซีไม่กล้าจินตนาการเลยว่านับแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน จะมีคนเข้าไปถึงชั้นที่เก้าสิบเก้าได้จริง ๆ หรือ?

หากคิดให้ไกลกว่านั้นคือ การที่ยอดคนลึกลับคนนั้นเข้าไปกบดานอยู่บนชั้นสุดท้ายของถ้ำกระบี่ได้ ย่อมแปลว่าอีกฝ่ายมีความแข็งแกร่งที่น่าพรั่นพรึงอย่างมาก

‘ช่างเถิด ดีกว่าต้องไปหงุดหงิดต่อหนทางเบื้องหน้า…’ เฉินซีส่ายหน้าสลัดความคิดออกจากหัว ก่อนจะหันหลังและเดินจากไป

นอกจากความตั้งใจที่จะมาแก้แค้นแล้ว การที่เขาเข้ามาในถ้ำกระบี่ครั้งนี้ก็ด้วยตั้งใจจะฝึกฝนความแข็งแกร่งเป็นหลัก ชายหนุ่มอยากรู้ว่าความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของตนมีมากน้อยเพียงไรเมื่อบรรลุสู่ขอบเขตเซียนปฐพี

ฟึ่บ!

กระนั้น ทันทีที่เขาหันหลังกลับ สัมผัสพลังอันน่าสะพรึงกลัวเกินกว่าจะพรรณนาก็ทำให้ชายหนุ่มแน่นอกจนหายใจไม่ออก ความรู้สึกที่อันตรายถึงชีวิตทำให้ทุกอณูขุมขนลุกเกรียว

ไม่ดีแล้ว!

ท่าทางของเฉินซีเปลี่ยนไปอย่างเร็ว เขาใช้พลังเคลื่อนย้ายโดยไม่ลังเลเพราะตั้งใจจะหลบเลี่ยงสิ่งนั้น ทว่าเหตุการณ์ถัดมาก็ทำให้ชายหนุ่มต้องตกตะลึง เมื่อพื้นที่รอบ ๆ ตัวเขาเหมือนจะถูกปิดตายด้วยแผ่นหิน และเพียงแค่เห็น เฉินซีก็รู้สึกเหมือนไร้เรี่ยวแรง

เขารู้สึกราวกับว่าความแข็งแกร่งภายในร่างถูกปิดผนึก เฉินซีในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับแมลงตัวน้อยที่ติดอยู่ในใยแมงมุมยักษ์ ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงเรื่องการต่อสู้ กับอีแค่กระดิกนิ้วมือเบา ๆ ยังทำไม่ได้!

มันน่าสะพรึงกลัวยิ่ง!!

ถึงอย่างไร เขาก็เป็นถึงคนที่สามารถจัดการกับผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีระดับห้าได้ตั้งแต่ตอนที่ยังอยู่ในขอบเขตสถิตกายา และบัดนี้ ชายหนุ่มได้บรรลุถึงขอบเขตเซียนปฐพีแล้ว ความแข็งแกร่งที่มีก็เพิ่มขึ้นมาอีกเท่าตัว ดังนั้น ไม่ต้องพูดถึงผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีระดับที่หก แม้แต่ระดับเจ็ด เขาก็กล้าเผชิญหน้าอย่างไม่หวั่นเกรง

ทว่าตอนนี้ ชายหนุ่มกลับถูกตรึงไว้อย่างไม่ทันตั้งตัว ไม่แม้จะขยับไปมาได้!

คนผู้นี้แข็งแกร่งขนาดไหนกัน?

เฉินซีเข้าใจทันทีว่าตนประเมินความสามารถของคนลึกลับที่ถูกกักขังไว้ในนี้ต่ำเกินไป ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายต้องสูงยิ่งกว่าขอบเขตเซียนปฐพีอย่างแน่นอน!

ไม่อย่างนั้นแล้ว ชายหนุ่มก็คงมีโอกาสได้ขัดขืนบ้าง ไม่เหมือนกับตอนนี้

หัวใจของเขาตกลงไปที่ตาตุ่มทันที

“สหายเต๋าตัวน้อย เจ้าบรรลุขอบเขตเซียนปฐพีแล้วอย่างไร สุดท้ายเมื่ออยู่ต่อหน้าข้า เจ้าก็ยังเป็นมดปลวกอ่อนแออยู่ดี” ทันใดนั้น เสียงหัวเราะเยาะที่แหลมสูงและแหบแห้งก็ดังขึ้นเป็นการถากถาง มันดังกึกก้องสะเทือนไปทั้งโสตประสาท

“เอาแต่ซ่อนตัวเหมือนหนูอยู่ได้! ต่อให้เจ้าจะมีพลังที่น่าเกรงขามเพียงไหน ก็เป็นได้แค่คนน่ารังเกียจเท่านั้น” เฉินซีถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินเสียงนี้ อย่างน้อยคนผู้นั้นก็ไม่ได้คิดจะฆ่าเขาในทันที

“หึ! ข้าใช้กระบวนท่าที่ล้ำลึกในการจับตัวเจ้าจากชั้นที่เก้าสิบเก้าเลยนะ อย่างนี้เรียกว่าซ่อนเหมือนหนูได้ด้วยหรือ?” เสียงนั้นพูดอย่างเย็นชา

ถ้ำกระบี่ชั้นที่เก้าสิบเก้า!

เฉินซีตกใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ สถานที่ที่เขากำลังยืนอยู่คือชั้นที่หกสิบ นอกเหนือจากทางเข้าออกแล้ว ถ้ำกระบี่แต่ละชั้นดูจะแยกขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง! การที่สหายเต๋าผู้นี้สามารถใช้พลังทะลวงผ่านแต่ละชั้นของถ้ำกระบี่มาได้… ไม่อยากจะคิดเลยว่าการบ่มเพาะของอีกฝ่ายจะน่ากลัวเพียงไหน!

เฉินซีจำได้ชัดเจนว่าครั้งล่าสุดที่เข้ามาในนี้ ความแข็งแกร่งของชายผู้นี้น้อยกว่าในปัจจุบันมาก ไม่อย่างนั้นแล้ว ตัวเขาคงไม่สามารถหลบหนีออกมาได้

เหตุใดความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายจึงได้น่าสะพรึงกลัวในเวลาเพียงไม่กี่ปี?

คนผู้นี้เป็นสิ่งมีชีวิตแบบไหนกันแน่?

เซียนสวรรค์?