บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 906

บทที่ 906 พานพบสหายเก่า

บทที่ 906 พานพบสหายเก่า

ณ โถงรับแขก

ไป๋กู้หนานได้จัดงานเลี้ยงหรูหราเพื่อต้อนรับพวกเฉินซี

หลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง เฉินซีก็เรียกให้ไป๋กู้หนานหยุด เขาเอ่ยถามว่า “การทดสอบสิ้นสุดหรือยัง?”

“ย่อมสิ้นสุดแล้ว”

ไป๋กู้หนานไม่ได้เป็นผู้ตอบ แต่เป็นไป๋จิงเฉินผู้เพิ่งมาถึง

ไป๋จิงเฉินคือผู้นำตระกูลไป๋แห่งเทือกเขาหนามม่วง ในเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น ย่อมเป็นการแสดงท่าทีของตระกูลไป๋

เมื่อได้ยินดังนี้ เฉินซีก็ลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะแม้จะไม่กังวลว่าผู้ใดจะเข้ามาต่อสู้กับเขาอีก แต่ถึงอย่างไรการต่อสู้ไร้ที่สิ้นสุดก็นับเป็นปัญหาพอสมควร

หลังจากนั้น ไป๋จิงเฉินได้ผลักไสไป๋กู้หนานออกไป จนขณะนี้เหลือเพียงเฉินซีกับตัวเขาในห้องโถงใหญ่

“ที่ผู้อาวุโสทำเช่นนี้ก็เพื่อตระกูลไป๋ทั้งสิ้น แต่เขาดันเลือกเส้นทางที่ผิด” หลังจากครุ่นคิดสักพัก ไป๋จิงเฉินจึงได้กล่าวเสริมว่า “ข้าหวังว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะไม่ทำให้เจ้ารู้สึกแย่”

เฉินซีตกตะลึง ส่ายหน้าพร้อมกล่าวว่า “ไม่ใช่เรื่องน่าแค้นเคืองอันใดหรอกขอรับ ใครเป็นศัตรูใครเป็นมิตร ข้ายังสามารถแยกแยะได้”

ไป๋จิงเฉินหัวเราะเสียงดัง ปากกล่าวพลางยิ้มยินดีว่า “ดี! ด้วยความคิดเช่นนั้น ไม่ว่าจะเผชิญเรื่องใหญ่ใด เจ้าย่อมผ่านพ้นไปได้แน่”

เฉินซีเองก็ยิ้มเช่นกัน

“พูดตามตรง เป็นเพราะพวกเจ้าแท้ ๆ ตัวข้าจึงตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก จนเกือบถูกบังคับให้ซ่อนตัวจากเจ้าพวกสารเลวตระกูลจั่วชิวแล้ว” ไป๋จิงเฉินถอนหายใจเสียงยาว

เฉินซีย่อมทราบว่าไป๋จิงเฉินพูดถึงเรื่องใด

ผู้อาวุโสระดับสูงไป๋เฉิงคือพี่ชายของไป๋จิงเฉิน ส่วนไป๋หว่านฉิงคือน้องสาวของไป๋จิงเฉิน ในสองคนนี้ คนหนึ่งผูกพันกับตระกูลจั่วชิว ท่าทีที่มีต่อตัวเฉินซีจึงเลวร้ายยิ่ง

ส่วนอีกคนนั้นตรงกันข้าม…

ทำให้แม้ไป๋จิงเฉินจะเป็นผู้นำตระกูล แต่เขาก็รู้สึกกระอักกระอ่วนยิ่ง เพราะไม่ว่าจะช่วยฝั่งไหน อีกฝั่งย่อมไม่พอใจ

…เรื่องราวทั้งหมดนี้ ท้ายที่สุดแล้วก็มาจากความขัดแย้งภายในตระกูล ความสัมพันธ์จึงซับซ้อนยิ่ง

แม้กระทั่งเฉินซีในตอนนี้ก็ยังไม่สามารถทำความเข้าใจได้ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างไป๋หว่านฉิงและตระกูลของนางเป็นอย่างไร…

“วันนี้พักผ่อนก่อน ข้าจะพาเจ้าไปพบหว่านฉิงพรุ่งนี้” ไป๋จิงเฉินไม่กล่าวอันใดอีก เพียงตบบ่าเฉินซี จากนั้นหันหลังแล้วจากไป

แต่เมื่อประตูโถงรับแขกเปิดออก ไป๋จิงเฉินพลันกล่าวบางอย่างที่ชวนอธิบายไม่ถูกออกมา “ลูกผู้ชายตัวจริงไม่ได้ใช้ชีวิตเพื่อตัวเองเท่านั้น ใช่หรือไม่?”

เฉินซีเงียบอยู่นานในโถงรับแขก ในที่สุดก็ส่ายหน้า

ตั้งแต่เขาเกิดมา ชายหนุ่มก็ต้องแบกรับความผิดชอบไว้มากมาย ทั้งคอยดูแลท่านปู่ ปกป้องน้องชาย ตามหาพ่อแม่ และแก้แค้นให้กับตระกูลเฉิน…

ดังนั้น จนกว่าเรื่องพวกนี้จะได้รับการคลี่คลาย เขาย่อมไม่สามารถใช้ชีวิตเพื่อตัวเองได้!

นี่คือความรับผิดชอบ

นั่นคือสิ่งที่ลูกผู้ชายตัวจริงพึงกระทำ!

เขาไม่เสียใจที่ได้ทำทั้งหมดนี้ และยังคงยืนหยัดจนถึงทุกวันนี้

ดังนั้น แม้ไป๋จิงเฉินจะไม่ถาม ชายหนุ่มก็รู้ได้ว่าอันใดควรทำ อันใดไม่ควร แต่เฉินซีก็จะไม่หลีกหนีเพราะมัน จนไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจริงเช่นกัน…!

แน่นอน คำพูดของไป๋จิงเฉินอาจจะมีความหมายอื่นแฝงเร้น เพราะมันยังถือเป็นการเตือนเฉินซีอย่างอ้อม ๆ ว่าเมื่อทราบความจริงจากไป๋หว่านฉิงในวันพรุ่งนี้ ตัวเขาก็จะต้องแบกรับเรื่องทั้งหมดไว้!

…

เช้าวันรุ่งขึ้น

ทันทีที่ฟ้าสาง เฉินซีตื่นขึ้นจากการทำสมาธิ

“คาดไม่ถึงเลยว่า ทัณฑ์สวรรค์ครั้งที่สองของเซียนปฐพีจะอยู่ไม่ไกลนัก…”

เฉินซีสัมผัสได้ชัดเจนว่า พลังที่มองไม่เห็นกำลังร่ำเตือนเขาว่า ในไม่ช้า ตัวเขาจะต้องเผชิญหน้ากับทัณฑ์สวรรค์ครั้งที่สอง ทัณฑ์สวรรค์หยินหยาง!

โดยทั่วไปแล้ว ทุกครั้งที่ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ขอบเขตเซียนปฐพีทั้งเก้าครั้ง จะต้องใช้เวลาพักใหญ่ในการเตรียมตัว ก่อนจะเผชิญทัณฑ์สวรรค์ในครั้งต่อไป

ช่วงเวลาระหว่างนั้นอาจยาวนานเกือบหนึ่งพันปี อย่างเร็วที่สุดคือหนึ่งร้อยปี

แต่ถึงอย่างนั้น สำหรับตัวตนเฒ่าชราในขอบเขตเซียนปฐพี …ช่วงเวลาร้อยปีก็นับว่าสั้นนัก เพราะถึงอย่างไร การก้าวข้ามทัณฑ์สวรรค์ย่อมไม่ใช่เรื่องล้อเล่น หากประมาทเพียงนิดย่อมประสบกับความตาย

ดังนั้นในช่วงเวลานี้ ตัวตนเฒ่าชราพวกนั้นจึงมักเก็บตัวบ่มเพาะ หรือไม่ก็ออกสำรวจหาสิ่งที่จะช่วยเอาชนะทัณฑ์สวรรค์จากทั่วหล้า เพื่อเตรียมตัวให้พร้อมรับมือ …พวกเขาทั้งหลายจึงมักรู้สึกแค่ว่าเวลาเตรียมตัวไม่เพียงพอ แต่ไม่เคยเลยที่จะรู้สึกว่าเวลาในการมาเยือนของทัณฑ์สวรรค์ …นานเกินไป

และหากเป็นไปได้ ทุกคนก็ต่างหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกตนจะไม่ต้องเผชิญกับทัณฑ์สวรรค์ในรอบต่อไป

แต่ความจริงย่อมโหดร้าย เพื่อกลายเป็นเซียนสวรรค์ ใช้ชีวิตข้ามผ่านยุคสมัย ทัณฑ์สวรรค์ขอบเขตเซียนปฐพีทั้งเก้าคือสิ่งที่ตัวตนขอบเขตเซียนปฐพีไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้!

และเพราะเหตุผลนี้เอง จึงยากนักที่จะได้เห็นร่างของผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพี เพราะการมีอยู่ของทัณฑ์สวรรค์นี้ มันก็เป็นดั่งกระบี่คมปลาบที่ลอยอยู่เหนือศีรษะ ไม่สามารถปล่อยเวลาเสียเปล่าได้!