บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 924

ทที่ 924 ทะลวงข้อจำกัดทั้งสิบแปดชั้นในคราวเดียว

บทที่ 924 ทะลวงข้อจำกัดทั้งสิบแปดชั้นในคราวเดียว

แสงแดดส่องผ่านท้องฟ้า ย้อมหมู่เมฆและมวลหมอกเป็นสีแดงดั่งเปลวเพลิง

ณ ด้านหน้าประตูทางเข้าของนิกายวิถีกระแสสวรรค์

ร่างสูงของเฉินซีก้าวเดินไปข้างหน้า เส้นผมที่ปล่อยลงมา และอาภรณ์สีเขียวของเขาพลิ้วไหวไปตามสายลม ในขณะที่เผยกลิ่นอายอันน่าเกรงขามจากท่าทางที่เงียบสงบและลึกล้ำดุจหุบเหว

“การต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้น!” มีคนกล่าวเบา ๆ จากด้านนอกประตูทางเข้า และกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น

“การเดิมพันยังไม่ปรากฏผู้แพ้ชนะ แต่เขากำลังบุกเข้าไปในนิกายวิถีกระแสสวรรค์หรือ?” ทุกคนต่างตกตะลึง ขณะที่พวกเขาจ้องมองไปทางด้านหลังของประตูทางเข้าอย่างแน่วแน่ ด้วยกลัวว่าจะพลาดรายละเอียดเล็กน้อยไป

“หยุดมันซะ!”

“เร็วเข้า! รีบโจมตีมันพร้อมกัน!”

ณ ด้านหลังประตูทางเข้า เหล่าศิษย์ต่างหลั่งไหลมาจากทั่วทุกทิศทางราวกับกระแสน้ำ และดูเหมือนว่าพวกเขาจะซุ่มโจมตีอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ต้น ดังนั้นจึงพุ่งตัวออกมาทันทีที่เฉินซีปรากฏตัว

สมบัติวิเศษต่างส่งเสียงหวีดหวิว!

ศาสตร์เต๋าถูกซัดสาดอย่างดุเดือด!

ทันใดนั้น บริเวณด้านหลังประตูทางเข้าก็เต็มไปด้วยคลื่นพลังที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งพลุ่งพล่านอย่างรุนแรง หยินและหยางถูกพัดพาเข้าสู่ความโกลาหล ท้องฟ้าแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ

เฉินซีหาได้สนใจเรื่องราวทั้งหมดนี้ไม่ มือของเขาไพล่อยู่ด้านหลัง ขณะที่ก้าวขึ้นภูเขาด้วยท่าทางสงบนิ่ง ราวกับกำลังเดินเล่นอยู่ในลานบ้าน และไม่ได้แสดงเจตนาที่จะโจมตี

อย่างไรก็ตาม ในทุกย่างก้าวที่เขาเดิน ไม่ว่าจะสมบัติวิเศษ ศาสตร์เต๋า หรือพลังอิทธิฤทธิ์ที่โจมตีเข้ามา พวกมันราวกับถูกควบคุมโดยสนามพลังที่มองไม่เห็น และทันใดนั้น พวกมันก็ย้อนกลับไปสู่ที่ที่พวกมันจากมา

ฟู่! ฟู่! ฟู่!

เสียงของการทำลายล้างดังก้องออกมา ในขณะที่โลหิตหลั่งไหลลงมาราวกับน้ำตก และแขนขาขาดกระเด็นออกไปทั่วทุกทิศทาง ในชั่วพริบตา เหล่าศิษย์นิกายวิถีกระแสสวรรค์ที่พุ่งเข้าใส่เขา …ล้วนถูกบดขยี้จนหมดสิ้น!

เสียงร้องโหยหวนอย่างน่าสมเพชเริ่มดังก้องไปในท้องฟ้า ในขณะที่เสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดดังขึ้นในอากาศ

นิกายวิถีกระแสสวรรค์ดูจะกลายเป็นนรกบนดินที่เจิ่งนองไปด้วยโลหิต ศิษย์กลุ่มแล้วกลุ่มเล่าต่างบุกโจมตีอย่างกล้าหาญ ทว่าพวกเขากลับไม่ทันตั้งตัวและล้มตายอย่างฉับพลัน ทำให้โลหิตหลั่งไหลเป็นลำธาร ย้อมพื้นจนกลายเป็นสีแดงฉานอย่างน่าสะพรึง

อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ต้นจนจบ เฉินซีไม่ได้เหลือบมองไปรอบ ๆ แม้แต่น้อย และเขายังคงเดินขึ้นภูเขาโดยเอามือไพล่หลังไว้ อาภรณ์สีเขียวของชายหนุ่มยังคงสะอาดหมดจด และไม่แปดเปื้อนโลหิตเลยแม้แต่น้อย

แต่ทุกที่ที่เขาผ่านไป เฉินซีได้ทิ้งกองศพที่เหมือนภูเขาเปื้อนโลหิตไว้เบื้องหลังมากมาย!

นี่เป็นฉากที่น่าตกใจอย่างยิ่ง

โลหิตที่เจิ่งนอง การฆ่าฟันที่ดุเดือด เสียงโหยหวนด้วยความโกรธแค้น และเสียงร้องโหยหวนก่อนหมดลมหายใจ มันเหมือนกับฉากที่น่าสยดสยองในขุมนรก แต่มันกลับดูจะไม่เกี่ยวข้องกับเฉินซีเลยแม้แต่น้อย

เขาเดินฝ่าสายฝนโลหิต และเดินท่ามกลางเสียงกรีดร้องโหยหวนด้วยใบหน้าที่สงบนิ่ง ทั้งตัวของเขาสะอาดเรียบร้อย และไม่แปดเปื้อนด้วยฝุ่นหรือโลหิตแม้แต่น้อย

ฟู่!

ที่ด้านนอกประตูทางเข้า เหล่าผู้บ่มเพาะที่เห็นเหตุการณ์นี้ราง ๆ ต่างก็รู้สึกหายใจไม่ออกอย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่ร่างกายของพวกเขารู้สึกหนาวเย็น ราวกับตกลงไปในบ่อน้ำแข็ง และวิญญาณของพวกเขาแทบจะหลุดออกจากร่าง

ตามตำนานในยุคบรรพกาล มีพุทธองค์ผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งมีมหาปณิธานที่ต้องการล้างบาปของยมโลก ดังนั้นเขาจึงเดินด้วยเท้าเปล่าและสวมจีวรที่ทำจากผ้ากระสอบ ปีนขึ้นไปบนภูเขาซากศพ ข้ามทะเลโลหิต และดูราวกำลังเดินอยู่บนเส้นทางของมหาเต๋า โดยท่าทางยังคงสงบนิ่งและสำรวม ราวกับมองว่านรกเป็นเพียงสิ่งที่ว่างเปล่า เพราะทุกสิ่งในโลกนี้ไม่สามารถทำให้เขาแปดเปื้อนได้

ภาพตรงหน้าของพวกเขาช่างเหมือนกับตำนานนั้นเสียเหลือเกิน!

ฟิ้ว!

สายฝนสีทองโปรยปราย และดังกึกก้องเหมือนกระแสน้ำที่ซัดสาด ก่อนที่ปราณทองคำที่ปกคลุมท้องฟ้าจะลอยขึ้น และบังเกิดเป็นกลิ่นอายน่าเกรงขามดุจขุนเขา ซึ่งถาโถมเข้าใส่เฉินซีอย่างดุดัน!

เหล่าผู้เยี่ยมยุทธ์ได้เคลื่อนไหวแล้ว!

เฉินซีดูราวกับไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งเหล่านี้ และยังคงก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

ตู้ม!

สายฝนสีทองที่ปกคลุมท้องฟ้าพลันแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับไปยังที่ที่มันจากมา และไม่สามารถขัดขวางฝีเท้าของชายหนุ่มได้เลย

“หยุดอาละวาด และเลิกทำเรื่องไร้ยางอายได้แล้ว!” เสียงตะโกนดังขึ้น ก่อนที่ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีเทาจะปรากฏตัวขึ้น ซึ่งก็เป็นชายวัยกลางคนผู้นี้เองที่พยายามขัดขวางเฉินซีก่อนหน้านี้

ท่าทางของชายหนุ่มนั้นสงบนิ่ง ในตอนนี้ พิธีกำลังจะจัดขึ้น แต่คนผู้นี้จงใจขัดขวางเขา ดังนั้นคนผู้นี้จึงมีเจตนาไม่ดีอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนไม่ต้องการให้เฉินซีเข้าสู่โถงมหาวีรชนในช่วงเวลาวิกฤตนี้

“ไสหัวไปซะ!” เพียงคำเดียวก็ดูเหมือนการพิพากษาจากสวรรค์ และมันเผยให้เห็นถึงจิตสังหารที่ไร้ขอบเขต แม้ว่ารูปร่างของเฉินซีจะสงบนิ่งและไม่แยแส แต่เขาได้แผ่กลิ่นอายกดดันซึ่งสะกดใต้หล้า คล้ายว่าชายหนุ่มมีอำนาจควบคุมฟ้าดินออกไป

“พ่อหนุ่ม จงระงับความโกรธของเจ้าซะ งานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ในวันนี้เป็นโอกาสอันดีที่จะนำความสุขมาสู่ทุกผู้คน แต่ในเมื่อจิตสังหารของเจ้านั้นรุนแรงมาก เหตุใดถึงไม่อยู่เงียบ ๆ สักครู่เล่า? มันคงไม่สายเกินไปที่จะขึ้นสู่ภูเขา หลังจากจิตสังหารของเจ้าได้สลายไปแล้ว”

ขณะที่กล่าว ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีเทาก็ดึงระฆังสัมฤทธิ์ที่เปล่งแสงสีทองออกมา มันเหมือนกับภูเขาที่วางขวางทาง ขัดขวางเฉินซีไว้!

“เจ้าปล่อยให้เหล่าศิษย์ผู้บริสุทธิ์ในนิกายของเจ้าต้องล้มตาย เพียงเพราะความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของเจ้า แล้วเจ้ายังมีสิทธิ์กล่าวถึงจิตสังหารกับข้าอีกหรือ?” ขณะที่กล่าว ชายหนุ่มได้ใช้นิ้ววาดกระบี่ และฟันลงไปอย่างเด็ดขาด ราวกับว่าเขาไม่อยากเสียเวลาแม้แต่น้อย

เคร้ง!

ปราณกระบี่ที่กว้างใหญ่และเจิดจรัสพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า มันพวยพุ่งด้วยรัศมีแห่งสวรรค์และเฉียบคม ยิ่งกว่านั้น ผังอักขระยันต์จำนวนมากมายต่างวูบวาบอยู่ภายในนั้น ซึ่งพวกมันต่างประสานกันเป็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว และกฎของฟ้าดิน

“หืม?”

สีหน้าของชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีเทาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เขาเป็นผู้อาวุโสฝ่ายในของนิกายวิถีกระแสสวรรค์ และครอบครองการบ่มเพาะขอบเขตเซียนปฐพีระดับแปด กอปรกับพลังฝีมือของเขานั้นแกร่งกล้ากว่าคนรอบตัวเป็นอย่างมาก เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้น เขาคงไม่ถูกส่งตัวให้มาเฝ้าคุ้มกันประตูทางเข้าในวันนี้

เดิมทีเขาคิดว่า แม้เฉินซีจะก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ตนคงสามารถบรรลุวัตถุประสงค์ในการขัดขวางเฉินซีไว้ที่นี่เป็นระยะเวลาหนึ่งได้อย่างไม่ยากนัก