บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 931

บทที่ 931 กำจัดให้สิ้น

บทที่ 931 กำจัดให้สิ้น

อำนาจของปิงซื่อเทียนพลุ่งพล่านขึ้นสูง เขาต้องใช้เคล็ดวิชาลับใดเป็นแน่ ซึ่งวิชานี้ได้รบกวนฝนฟ้าอากาศ จนดึงเอาอำนาจของเต๋าแห่งสวรรค์ให้มาเพ่งความสนใจ ดังนั้นมันต้องน่ากลัวยิ่งเป็นแน่!

ทว่าเมื่อเจอเช่นนี้เข้า เฉินซีกลับตาเป็นประกาย ทั้งยังไม่หลบเลี่ยง ทั่วทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยเพลิงลุกโชน ผิวกายใสกระจ่างดั่งผลึกแก้ว เผยแสงแห่งอักขระยันต์ออกมา คล้ายประสงค์จะแผดเผาสวรรค์ทั้งเก้า!

ชั่วพริบตานั้น กลิ่นอายน่าเกรงขามของเฉินซีได้เปลี่ยนไปเช่นกัน!

ผมหนาสีดำสนิทของเขาแปรเปลี่ยนเป็นสีขาว ทั่วร่างแผดเผาดั่งเตาศักดิ์สิทธิ์ ปราณโลหิตพุ่งขึ้นสู่ชั้นฟ้า กลิ่นอายที่ปลดปล่อยออกจากร่างแข็งแกร่งขึ้นทบทวีคูณ!

“นี่มัน…” หลายคนร้องขึ้นด้วยความตกใจ

“เคล็ดวิชาโดยกำเนิดของเผ่าหยาจื้อ ระเบิดสังหารเทวะ!” มีคนหนึ่งโพล่งคำตอบขึ้นมาด้วยสายตาตกตะลึง

ผู้ชมคนอื่นที่ได้ยินก็เข้าใจในพลัน พวกเขาต่างพากันตกตะลึง ตอนนี้พวกเขาจึงสังเกตว่าไม่เพียงปิงซื่อเทียนที่มีไพ่ตาย แม้กระทั่งเฉินซีเองก็ปิดบังความสามารถด้วยเช่นกัน

“ระเบิดสังหารเทวะ? หึ! น่าขันนัก!”

ตู้ม!

ชั่วพริบตาต่อมา ปิงซื่อเทียนได้ระเบิดพลังออกมา เขาพุ่งขึ้นฟ้าแล้วซัดหมัดออกมาอย่างรวดเร็ว โดยหมัดนี้ได้แผ่อำนาจแห่งกาลเวลา คละเคล้าไปด้วยกลิ่นอายอันน่าเกรงขาม

พลังของหมัดนี้เต็มไปด้วยปราณเซียนร้อนระอุและพลังแห่งกฎ ทำให้มีอำนาจมหาศาลนัก

ฟ้าว!

เฉินซียังคงสีหน้าเดิมไว้ไม่เปลี่ยน ผมสีขาวราวหิมะพลิ้วไหวไปตามแรงลม ก่อนที่ร่างเขาจะกระโจนขึ้นฟ้า ส่งยันต์ศัสตรากรีดแผ่นนภา เข้าปะทะกับหมัดของปิงซื่อเทียน!

สุดท้ายทั้งสองก็เสมอกันในการโจมตีครั้งนี้

“อีกรอบ!” พลังชีวิตของเฉินซีเดือดพล่านเมื่อใจสู้กำลังลุกไหม้ เริ่มเป็นฝ่ายพุ่งเข้าใส่ปิงซื่อเทียนก่อน

“หึ!” ปิงซื่อเทียนส่งเสียงเยาะเย็นชา นัยน์ตาเหมือนตะวันเดือดวาวโรจน์เสียจนน่ากลัวสองดวง คล้ายกับสามารถแผดเผาทุกสิ่งอย่างด้วยพลังอันน่าเกรงขามได้

ศึกครั้งนี้ถูกลิขิตไว้แล้วว่าต้องบันทึกไว้ในหน้าประวัติศาสตร์โลกแห่งการบ่มเพาะ คนทั้งสองพุ่งเข้าใส่กัน กลิ่นอายพลังยิ่งน่าหวาดกลัวขึ้นกว่าเก่า คล้ายมังกรสองตัวกำลังสู้กันกลางอากาศอย่างดุเดือด

ชั่วพริบตาเดียว พวกเขาก็ได้ปะทะกันไม่ต่ำกว่าพันกระบวนท่า จนท้องฟ้าเกิดหลุมดำและรอยแยกขึ้นมากมาย

ตู้ม!

หลังจากผ่านไปเกือบเค่อหนึ่ง พวกเขาก็เข้าปะทะกันแล้วดีดกระเด็นออกมา ด้วยความที่การปะทะพลังนั้นรุนแรงมาก ทั้งสองจึงถูกพลังผลักออกมาจนเลือดซึมมุมปาก ถอยหลังออกมาไม่หยุด

“บัดซบ!” ปิงซื่อเทียนสบถเสียงต่ำ นัยน์ตาทอประกายขึ้นมา เผยแววแห่งกฎออกมาบดบังความสว่างของทุกแสงแห่งใต้หล้า

“ข้าเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า เจ้ามันก็แค่ร่างอวตารเท่านั้น!” เฉินซีเอ่ยเสียงเบา มุมปากเหยียดยิ้มดูเยียบเย็น

ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงเช่นนี้ ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็อันตราย ใครได้เห็นย่อมรู้สึกหวาดกลัวภายในหัวใจ

ฆ่ามัน!

ทันใดนั้นคนทั้งสองก็พุ่งเข้าใส่กันอีกครั้ง สงครามปะทุขึ้นอีกหน

ตอนนี้ฝนโลหิตเริ่มโปรยลงมา บาดแผลปรากฏขึ้นบนร่างของคนทั้งคู่ บางบาดแผลบ้างถึงขนาดแยกเนื้อออกจากกันจนเห็นกระดูกขาว เป็นภาพที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

“คงจะไม่บาดเจ็บแล้วแพ้ไปพร้อมกันกระมัง?” หลายคนคาดเดาว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นนั้น เป็นความรู้สึกที่ทั้งกังขาและกังวล

“แม่นางชิง เจ้าอ่านการต่อสู้ออกหรือไม่?” เลี่ยเผิงถามขึ้นอย่างสุภาพ

“ไม่แพ้ไปพร้อมกันหรอก สงบจิตใจแล้วรอชมเถิด” ชิงซิ่วอี้ตอบเสียงเรียบ นัยน์ตาเผยความสงบมั่นใจออกมา

และก็เป็นอย่างที่ชิงซิ่วอี้ว่า ร่างเฉินซีพลันสั่นสะท้าน ข้อต่อในร่างบิดเบี้ยว ก่อนจะได้ยินเสียงมังกรคำรามลั่นออกมาทั่วร่างกายของชายหนุ่ม

ตรงกลางฝ่ามือขวา ยันต์เทวะกลืนกินก่อรูปขึ้นมา นิ้วมือเขาถือยันต์เทวะห้าธาตุไว้ จากนั้นก็ใช้ยันต์ศัสตราเพื่อสร้างปรากฏการณ์ขึ้นทีละขั้นคือตะวัน จันทรา ดารา และหยินหยางสลับหมุนเวียนกันไป สายลมและหมู่เมฆร้องรับไปพร้อมกัน เป็นภาพที่งดงามสายตายิ่ง

“นั่นมันอะไรกัน?” ทุกคนเห็นแล้วก็ตกตะลึง ไม่อาจระงับความหวาดกลัวภายในเอาไว้ได้ ทว่าคิดยังไม่ทันจบเฉินซีก็ได้ปลดปล่อยการโจมตีออกมาแล้ว

ฟ้าว!

กระแสปราณกระบี่ซัดลงมา มันทั้งเรียบง่ายและกระจ่างใสยิ่ง แต่กลับมีความลึกล้ำแห่งมหาเต๋าอันหลากหลายอยู่ภายใน

ทุกคนรู้สึกเสียดสะท้านตั้งแต่ลูกตาไปถึงจิตวิญญาณ ทั้งยังไม่อาจเห็นภาพใดได้ชัดเจนอีกต่อไป

ตู้ม!

เสียงตู้มครั้งใหญ่ดังขึ้นฟ้า สะเทือนไปทั้งสวรรค์และโลก

“เป็นไปได้อย่างไร! เหตุใดเจ้าจึงไม่อ่อนแอลงเลย!? หรือว่าเจ้าจะมีถ้วยศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ หรือจะเป็นขวดศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์? ไม่ ๆ! ในหมู่สมบัติศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ หนึ่งชิ้นเป็นสมบัติสุดยอดล้ำค่าในแดนพุทธภูมิ อีกชิ้นก็เป็นของราชันเซียนอวี้หลินแห่งภพเซียน! เจ้าจะได้มันมาได้อย่างไร!?”

เมื่อทุกคนมองเห็นภาพทุกอย่างได้ชัดเจนอีกครั้ง ก็สังเกตเห็นว่าปิงซื่อเทียนมีผมเผ้ายุ่งเหยิง อาภรณ์เต็มไปด้วยสีเลือด ทั้งยังตะโกนเหมือนคนบ้า ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวไปหมด ทั้งยังเผยสีหน้าไม่อยากเชื่อออกมา