บทที่ 1005 ความหวังสู่อนาคต
เสิ่นชิงฉือเพียงต้องการให้จิ่นฉือยอมรับความเป็นจริงว่า ฮ่องเต้เป่ยตี๋ได้ขึ้นครองบัลลังก์อย่างไม่ชอบธรรม อีกทั้งยังเป็นผู้เริ่มต้นทำลายธรรมเนียมการสืบทอดตามลำดับอาวุโส ใช้วิธีการที่ผิดกฎหมายช่วงชิงบัลลังก์ไป
เมื่อฮ่องเต้เป่ยตี๋สามารถใช้กลอุบายแย่งชิงได้ เหตุใดผู้อื่นจะทำบ้างไม่ได้?
ดังนั้นการที่ฉินเฟิงพาจิ่งเชียนอิ่งกลับมาชิงบัลลังก์จึงสมเหตุสมผล
หากองค์หญิงจิ่งฉือยังคงจมอยู่กับความรุ่งโรจน์ในอดีต นางก็จะไม่มีวันเผชิญหน้ากับอนาคตใหม่ได้ และจะเป็นเพียงธุลีที่เน่าเปื่อย ถูกกวาดทิ้งเป็นขยะแห่งประวัติศาสตร์
เสิ่นชิงฉือมองจิ่งฉือแล้วถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ท่านต้องการให้ราษฎรเป่ยตี๋มีชีวิตที่ดีขึ้นหรือไม่?”
องค์หญิงจิ่งฉือเงยหน้ามองอย่างเลื่อนลอย มองคุณหนูใหญ่ตระกูลฉินที่เพิ่งพบกันครั้งแรก แม้ว่านางจะเป็นองค์หญิง และอีกฝ่ายเป็นเพียงสามัญชน แต่ในใจขององค์หญิงจิ่งฉือเข้าใจดี ต่อหน้าเสิ่นชิงฉือ นางไม่ต่างจากสาวใช้ไม่รู้ความ
นี่คือสตรีแห่งตระกูลฉิน…
ผ่านไปครู่ใหญ่จิ่งฉือจึงพยักหน้า “อยาก…”
เสิ่นชิงฉือไม่อ้อมค้อม กล่าวตรงไปตรงมา “เช่นนั้นท่านก็ควรก้าวไปข้างหน้า แทนที่จะปกป้องแคว้นผุพังที่กำลังจะล่มสลาย เอาแต่นั่งเศร้าโศกเสียใจ”
“หากท่านเต็มใจทุ่มเทความพยายามในราชวงศ์ใหม่ ท่านจะได้เห็นแสงความสำเร็จ นำพาความผาสุกมาสู่ประชาชน”
จิ่งฉือเริ่มเข้าใจคำพูดของเสิ่นชิงฉือแล้ว นางถามเสียงเบา “ท่าน… ต้องการให้ข้าช่วยเหลือจิ่งเชียนอิ่ง? ไม่สิ…จิ่งอวี้ซูหรือ?”
เสิ่นชิงฉือยิ้มพลางพยักหน้า “ไม่ว่าจะเป็นจิ่งเชียนอิ่งหรือจิ่งอวี้ซูย่อมไม่ต่าง? อย่างไรนางก็เป็นคุณหนูสี่ตระกูลฉิง และเป็นภรรยาในอนาคตของเฟิ่งเอ๋อร์”
“ด้วยความสัมพันธ์เช่นนี้ เป่ยตี๋และแคว้นต้าเหลียงจะได้พบกับสันติภาพที่แท้จริง”
“หลังจากจิ่งเชียนอิ่งสืบทอดบัลลังก์ เฟิ่งเอ๋อร์จะทุ่มเทสุดกำลังเพื่อช่วยเหลือจิ่งเชียนอิ่งซ่อมแซมแคว้นที่บอบช้ำนี้ เมื่อถึงตอนนั้น ราษฎรจะไม่ต้องกังวลเรื่องสงคราม ไม่ต้องดิ้นรนเพื่อปากท้องอีกแล้ว”
“หากท่านไม่เชื่อ ท่านสามารถเยือนอำเภอเป่ยซีด้วยตัวเองสักเที่ยวได้ แล้วท่านจะได้เห็นว่าภายใต้การปกครองของเฟิ่งเอ๋อร์ ราษฎรอยู่ดีกินดี ใช้ชีวิตผาสุกอย่างไร นี่ไม่ใช่คำพูดเลื่อนลอยแน่นอน”
ในฐานะองค์หญิง จิ่งฉือย่อมได้รับรู้ข่าวสารมากกว่าสามัญชน
นางได้ยินมานานแล้วว่าอำเภอเป่ยซีมั่งคั่งเพียงใด ไม่เพียงพ่อค้า แม้แต่ชาวบ้านธรรมดาก็ยังสามารถหาเงินได้นับสิบตำลึงต่อปี นับว่ามากกว่ารายได้ของชาวบ้านในพื้นที่อื่นสิบเท่า
สิ่งที่น่าตกตะลึงที่สุดคือ อำเภอเป่ยซีกลายเป็นศูนย์กลางการค้าและการคมนาคมขนส่ง สินค้าจำนวนมากถูกขนส่งมายังอำเภอเป่ยซี ทำให้สินค้าอำเภอเป่ยซีราคาต่ำ
อีกทั้งชายแดนเหนือแคว้นต้าเหลียงก็มีอาณาเขตกว้างขวาง มีเขตซางโจวเป็นกันชน ชาวบ้านจำนวนมากสามารถทุ่มเทให้กับการเกษตรได้เต็มที่แล้วฉินเฟิงยังออกนโยบาย ‘รวมกลุ่มชาวบ้าน’ และ ‘การเช่าที่ดินสาธารณะ’ ทำให้ชาวบ้านแม้จะทำการเพาะปลูกก็ไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้อง
ทำให้เงินหนึ่งตำลึงในอำเภอใช้จ่ายได้เท่ากับสองตำลึงในพื้นที่อื่น ชาวบ้านมีทรัพย์สินเพิ่มพูน
รายได้ทั้งหมดของศาลาว่าการอำเภอถูกนำไปใช้ในการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ และแบ่งปันความมั่งคั่งให้แก่ประชาชน


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ