บทที่ 1014 คืนแห่งการสังหารหมู่
ช่วงเวลาเดียวกัน หนิงหู่นำกองทหารสามร้อยคนบุกลึกเข้าไปในค่ายศัตรู
ตามการคาดการณ์ของหนิงหู่ค่ายทัพขนาดใหญ่มีทหารรักษาการณ์รวมกันแล้วน่าจะประมาณสองพันคน
เนื่องจากเป็นช่วงหลังเที่ยงคืนและทหารที่ประจำการณ์ไม่ใช่ทหารชั้นยอด หนิงหู่และทหารสามร้อยคนจึงเปรียบเสมือนมีดแหลมแทงทะลุค่ายศัตรู ฆ่าล้างทุกสิ่งกีดขวาง
แม่ทัพของศัตรูรีบจัดกำลังเข้าต่อสู้อย่างเร่งด่วน แต่เนื่องจากค่ายทัพทั้งหมดวุ่นวาย การระดมพลในช่วงสั้น ๆ จึงใช้ความพยายามหนัก แต่กลับระดมพลได้เพียงร้อยกว่าคน
แม่ทัพนำทหารร้อยกว่าคนเผชิญหน้ากับหนิงหู่และกองทหารแนวหน้าสามร้อยคน ผลลัพธ์ย่อมคาดเดาได้ไม่ยาก
ทหารแนวหน้าสามร้อยคนใส่เกราะครบชุด ถือแหลนแทงไปข้างหน้า พลิกคว่ำศัตรูกว่าหนึ่งร้อยคน
ระหว่างการต่อสู้ หนิงหู่และเหล่าทหารยังคงตะโกนอย่างต่อเนื่อง
“กองทัพฉางสุ่ยบุก!”
“ฉางสุ่ยระดมพลทั้งหมด!”
“กองทัพสามพันคน สังหารศัตรู!”
“ผู้ใดกล้าขัดขืนประหารไม่ละเว้น”
ถึงหนิงหู่จะมีคนอยู่เพียงสามร้อยคน แต่กลับโห่ร้องราวกับมีสามพันคน คอยทำลายการป้องกันทางจิตใจอันเปราะบางของข้าศึก และเนื่องจากสถานการณ์ยุ่งเหยิง ข้าศึกจึงไม่อาจรู้ได้เลยว่าฉางสุ่ยส่งกำลังพลออกมากี่คน
หนิงหู่และพรรคพวกโจมตีอย่างรวดเร็วราวกับไม่มีใครต้านทาน ทำให้กำลังใจของข้าศึกพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง
ทหารถอนใจ ล้มเลิดกการต่อสู้อย่างดิ่นรนมากขึ้นเรื่อย ๆ และเลือกที่จะหนีตาย
ผลการหนีครั้งนี้ทำให้หนิงหู่และพรรคพวกสามร้อยคนเคลื่อนที่ราวกับอยู่ในดินแดนที่ไร้ผู้คน ทุกหนทางที่ผ่านไปเลือดไหลเจิ่งนอง
หนิงหู่ก็ยังรู้สึกไม่อยากเชื่อว่า กองทัพศัตรูที่ปิดล้อมฉางสุ่ยจะไร้ความสามารถเพียงนี้
กองกำลังชั้นยอดทั้งหมดคงถูกส่งไปเอ้อโจว สกัดกั้นกองทัพใหญ่ทางใต้หมดสิ้นแล้ว
คิดถึงตรงนี้หนิงหู่ยิ่งตื่นเต้น บนสนามรบ เมื่อทหารผ่านศึกปะทะทหารใหม่ ผลลัพธ์มักเป็นการถล่มอย่างราบคาบ
“ฆ่ามันให้ข้า! มีมากน้อยเท่าไรก็ฆ่าหมด!”
“พี่น้องทั้งหลายถึงเวลาสร้างคุณงามความดีให้ท่านโหวฉินแล้ว”
เสียงตะโกนว่า ‘โหวฉิน’ ไม่เพียงแต่ทหารเป่ยซี และองครักษ์ค่ายเทียนจีที่ได้ยินชัดเจน แต่ศัตรูรอบข้างก็ได้ยินด้วย
โหวฉิน… ฉินเฟิง!
ชื่อนี้สำหรับชาวเป่ยตี๋เป็นราวกับฝันร้าย เผชิญกับความหวาดกลัวที่แทรกซึมถึงกระดูก ความกล้าของพวกเขาหมดสิ้น
กลุ่มทหารศัตรูสวมเกราะ ถืออาวุธ แต่กลับไม่ได้สู้รบกับหนิงหู่ เอาแต่วิ่งหนีอย่างไร้ทิศทาง
น่าเสียดาย ภายนอกค่ายมีกองทหารม้าสามร้อยคนกำลังตรวจตรา ศัตรูหลายคนเพิ่งหนีออกจากค่ายใหญ่ก็ถูกกองทหารม้าสังหารสิ้น
ภายในมีหนิงหู่นำกองกำลังสามร้อยคนบุดทะลวง ภายนอกมีจางเจิ้นไห่นำกองทัพทหารม้าเบาสามร้อยคนลาดตระเวนเก็บกวาด
ชาวเป่ยตี๋ที่อดอยากมานาน ตอนนี้เผชิญกับการโจมตีจากทหารม้าของเป่ยซีหกร้อยคนย่อมพ่ายแพ้ราบคาบ ไม่อาจต้านทานแม้แต่น้อย
ไม่นานก็มีทหารอีกสองร้อยคนเข้าร่วมสมรภูมิ
เมื่อทหารส่งสารพบหนิงหู่ก็พบว่า หนิงหู่ไม่เพียงไม่ถูกล้อมยังสังหารศัตรูอย่างสนุกสนานด้วย
ทหารสองร้อยคนที่เพิ่งเข้าสมรภูมิจึงละทิ้งการเข้าร่วมกับหนิงหู่ แล้วโจมตีไปยังทิศตรงกันข้าม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ