บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1023

บทที่ 1023 การไตร่ตรองของฉินเฟิง

เมื่อเห็นสีหน้าโกรธ ๆ ของฉินเฟิง ภายในใจหลี่เซียวหลานอบอุ่นนัก ใต้หล้านี้จะมีหญิงใดไม่ปรารถนาจะได้รับความห่วงใยอย่างเต็มที่จากคนรัก

แม้หลี่เซียวหลานจะเป็นองค์หญิงหมิ่งเยว่แห่งต้าเหลียง แต่เนื่องจากเติบโตมากับฉินเฉิงซื่อตั้งแต่เยาว์วัยเลยไร้นิสัยหยิ่งยโสของราชวงศ์

หากไม่ให้นางทำอะไรเลยกลับจะทำให้นางไม่สบายเสียอีก

เป็นเสิ่นชิงฉือออกมาไกล่เกลี่ย “เอาละ ๆ ฉินเฟิง ทุกคนต่างรู้ว่าเจ้าเป็นห่วงเซียวหลาน แต่เจ้าก็ไม่อาจจับตามองนางได้ตลอดเวลา อีกอย่าง การทำกิจกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ ออกกำลังกายอย่างเหมาะสมจะเป็นประโยชน์ต่อเซียวหลานมากกว่า”

เสี่ยวเซียงเซียงที่อยู่ข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะกล่าวขึ้นว่า “ใช่แล้วเจ้าค่ะคุณชาย ท่านอย่าทำแทนคุณหนูสามเกินไปเลย หาไม่ในนอนาคตนางพึ่งพาท่านทุกสิ่ง ตอนนั้นท่านก็อย่าได้นึกรำคาญเชียว”

ฉินเฟิงกวาดสายตาเคร่งขรึมทอง “เจ้าพูดอะไร! หากเสี่ยวหลานต้องการ ต่อให้เป้นดาวบนฟ้า ข้าก็จะไปเอามาให้นาง”

ประโยคตรงไปตรงมาของฉินเฟิงทำให้หลี่เซียวหลานมีความสุข

เสิ่นชิงฉือส่ายหน้า แม้ปากจะไม่ได้กล่าวอะไร แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความริษยา

เสี่ยวเซียงเซียงก็เบะปากพร้อมกล่าวว่า “นายน้อยช่างลำเอียงนัก เอาแต่เอ็นดูคุณหนูสาม ไม่เคยสนใจข้ากับชูเฟิงเลยสักนิด”

พอเห็นเสี่ยวเซียงเซียงแง่งอน ฉินเฟิงนึกเอ็นดูนัก เขาลูบศีรษะนางเบา ๆ ยิ้มแย้มแล้วกล่าวว่า “เสี่ยวหลานกำลังตั้งครรภ์อยู่ จะเหมือนยามปกติได้อย่างไร ย่อมต้องดูแลนางเป็นพิเศษ”

“ฮ่า ๆ เจ้าช่างน่าเอ็นดู แต่ก่อนเอาแต่เขินอาย ตอนนี้รู้จักหึวหวงเสียแล้วหรือ”

ฉินเฟิงจงใจมองไปที่ชูเฟิงแล้วแหย่ว่า “สารภาพมาตามตรงเถิด เป็นเจ้าทำให้เสี่ยวเซียงเซียงเสียคนใช่หรือไม่?”

ชูเฟิงเป็นคนขี้อาย ยิ่งตอนนี้ที่มีคุณหนูทั้งสองคนกำลังมองอยู่ก็ยิ่งอาย นางกล่าวเสียงเบาราวเสียงยุง “นายน้อยชอบใส่ร้ายข้าอยู่เรื่อย ข้าจะทำให้เสี่ยวเซียงเซียงเสียคนได้อย่างไร เป็นนายน้อยต่างหากที่ทอดทิ้งนาง”

ได้ยินคำพูดนี้ ฉินเฟิงนึกขบขัน นับตั้งแต่มาถึงฉางสุ่ย เสี่ยวเซียงเซียงกับชูเฟิงเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

เสี่ยวเซียงเซียงร่าเริงกว่าแต่ก่อน ส่วนชูเฟิงที่เคยเชื่อฟังก็เรียนรู้ที่จะโต้ตอบบ้างแล้ว

สภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงคนได้จริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาถึงเสี่ยวเซียงเซียงและชูเฟิงที่เติบโตขึ้นไม่น้อย ไม่มีสาวใช้ตัวน้อยที่ขี้อายของจวนตระกูลฉินแล้ว ฉินเฟิงคลายความกังวลไปมาก

ฉินเฟิงตัดสินใจแน่วแน่ว่า เมื่อจัดการทุกอย่างในเป่ยตี๋เสร็จสิ้น และกลับไปยังแคว้นต้าเหลียงแล้ว เขาจะต้องให้คำอธิบายกับสตรีข้างกายของเขาทุกคนแน่นอน

พวกนางติดตามเขามานานแล้ว จะปล่อยให้ไม่ได้อะไรเลยไม่ได้

คิดถึงตรงนี้ ฉินเฟิงรู้สึกผิด เขานึกถึงพี่หญิงรองหลิ่วหงเหยียนกับเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ภายในเมืองหลวงต้าเหลียง

หลิ่วหงเหยียนคงยังพอทน เนื่องจากยุ่งวุ่นวายอยู่ตลอดทั้งวัน ไม่มีเวลาคร่ำครวญเป็นทุกข์

ตรงกันข้ามกับเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ ฉินเฟิงถอนหายใจอย่างเศร้าใจ

ตอนแรกเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ควรได้เป็นภรรยาเอกของฉินเฟิง แต่เพราะเหตุผลเรื่องลำดับความอาวุโส เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์จึงต้องยกตำแหน่งให้หลี่เซียวหลาน หาไม่จะไม่เหมาะสมทั้งในแง่ส่วนตัวและสาธารณะ

ยิ่งกว่านั้น นับแต่ฉินเฟิงออกจากแคว้นต้าเหลียงมา เขาแทบไม่เคยติดต่อกับเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ทางจดหมาย ห่างหายมานานไม่รู้ว่าเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน