บทที่ 1041 ความลับในความมืด
ภายใต้สายตาสงสัยของหลี่อวี้ หลี่จางทำท่าเชิญให้หลี่อวี้เดินไป
ระหว่างทางไปพบฉินเฟิงสมองของหลี่อวี้คิดอย่างรวดเร็ว
เขาย่อมเข้าใจดี การสุภาพของหลี่จางตอนนี้เป็นการเอาใจ เนื่องจากหลี่อวี้ยอมจำนนด้วยตนเอง และการกระทำทั้งหมดของหลี่จางก็อยู่ภายใต้สายตานับไม่ถ้วนภายในเมืองหลวง
หากว่าหลี่จางกำจัดหลี่อวี้ทิ้ง ผู้คนทั่วแผ่นดินจะคิดว่า การยอมจำนนต่อฉินเฟิงไม่ใช่เรื่องดี แล้วในอนาคต ไม่ว่าจะเกิดความขัดแย้งใด ๆ ศัตรูของฉินเฟิงก็จะสู้จนตัวตาย ไม่ยอมจำนน
แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าหลี่จางสุภาพเกินไป
ชัดเจนว่าการกระทำทั้งหมดของหลี่จางล้วนเป็นไปตามคำสั่งของฉินเฟิง หลี่อวี้สับสนและไม่เข้าใจ ฉินเฟิงกำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่
หลี่จางให้หนิงหู่กับสวีโม่อยู่ต่อเพื่อควบคุมพระราชวัง ส่วนเขาก็พาตัวหลี่อวี้มาพบฉินเฟิง
พอเห็นหลี่อวี้ ฉินเฟิงลุกขึ้น แย้มยิ้มเต็มหน้า ประสานมือค้อมตัว แล้วกล่าวว่า “ใต้เท้าหลี่ พวกเราพบกันอีกแล้ว”
แม้หลี่อวี้จะสงสัยมาก แต่พอมาถึงแล้วก็ไม่มีอะไรต้องลังเล ไม่ว่าฉินเฟิงจะวางแผนการใด เขาก็จะรับมือไปตามนั้น
เพราะในสถานการณ์ปัจจุบัน เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
หลี่อวี้แกล้งทำเป็นมารยาท ค้อมศีรษะตอบกลับ “ท่านโหวฉิน ไม่คิดเลยว่าเราจะได้พบกันในรูปแบบนี้”
เสียงหัวเราะเบิกบานของฉินเฟิงกังวานห้องโถง
“ฮ่า ๆๆ ใต้เท้าหลี่ไม่ต้องมากพิธี ด้วยสติปัญญาอันเฉียบแหลมของเจ้า เจ้าจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น”
“ใต้เท้าหลี่เป็นคนฉลาด การสนทนากับคนฉลาดไม่จำเป็นต้องพูดอ้อมค้อม”
“ข้ามีสองเรื่องที่อยากถามใต้เท้าหลี่ ขอให้เจ้าช่วยชี้แจง”
ฉินเฟิงเป็นผู้กุมชีวิตและความตาย เขาไม่จำเป็นพูดอ้อมค้อมกับหลี่อวี้ เลยเอ่ยเข้าประเด็น
“เรื่องแรกเป็นเรื่องของหน่วยนกฮูกราตรี ใต้เท้าหลี่ย่อมเข้าใจหน่วยนกฮูกราตรีมากกว่าข้า ไม่ทราบว่านอกจากเมืองหลวงแล้ว ภายนอกยังมีหน่วยนกฮูกราตรีอื่นอีกหรือไม่”
หลี่อวี้นึกขบขัน
ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดฉินเฟิงกับหลี่จางถึงวางตัวค้อมต่ำ ที่แท้เขาก็ยังมีประโยชน์ให้ใช้
ตามนิสัยของฉินเฟิง เขาย่อมต้องทำความสะอาดหน่วยนกฮูกราตรีอย่างทั่วถึงทั้งภายในและภายนอกจึงจะอุ่นใจ และหลี่อวี้ในฐานะผู้บัญชาการหน่วยนกฮูกราตรี และตอนนี้เป็นนักโทษของฉินเฟิง หลี่อวี้ย่อมหลีกเลี่ยงการถูกไต่สวนไม่ได้
แต่เนื่องจากหลี่อวี้เพิ่งยอมจำนน ฉินเฟิงไม่สะดวกใช้วิธีการรุนแรงบังคับหลี่อวี้ เขาจึงแสดงความเป็นมิตร
“ท่านโหวฉิน หากข้าบอกไป ท่านจะเชื่อหรือ?”
เผชิญหน้ากับคำถามของหลี่อวี้ ฉินเฟิงไม่ลังเล เขากล่าวว่า “เจ้าไม่บอกจะรู้ได้อย่างไรว่าข้าไม่เชื่อ?”
หลี่อวี้ไม่มีทางเลือก จำต้องเล่าทุกสิ่งที่รู้ออกมา การเก็บงำความลับไว้ในโลงศพไร้ความหมาย
“ครั้งนั้นหน่วยนกฮูกราตรีเกิดการแตกแยกภายใน กระทบกระเทือนถึงแกนนำราวถึงเจ็ดในสิบส่วน ทำให้มีหน่วยนกฮูกราตรีสามส่วนกระจัดกระจายไปตามที่ต่าง ๆ”
“ทว่ามีผู้เสียชีวิตมากเกินไป แม้แต่ข้าก็ไม่อาจติดต่อกับพวกหน่วยนกฮูกราตรีที่เหลืออยู่ได้”
ฉินเฟิงพยักหน้า ครุ่นคิดไตรตรอง ไม่นานก็สามารถสรุปได้ว่า คำพูดของหลี่อวี้เป็นความจริง
ผู้นำระดับบนและระดับกลางของหน่วยนกฮูกราตรีตายไปมาก ช่องทางการสื่อสารถูกตัดขาด หลี่อวี้ในฐานะผู้บัญชาการ ย่อมไม่อาจติดต่อกับหน่วยนกฮูกราตรีระดับล่างได้


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ