บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1043

บทที่ 1043 พลีชีพเพื่อชาติ

หลี่จางสายตาเฉียบคมและหัวไวเป็นพิเศษ

หลี่อวี้มาที่พระราชวังแห่งนี้ ไม่เพียงเพื่อกำจัดภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นให้กับฉินเฟิง แต่ยังเพื่อ ‘ช่วยเหลือ’ แม่ลูกคู่นี้อีกด้วย

เต๋อผิน*[1]หาได้เป็นผู้รอคอยความตาย หากแต่แสวงหาความตายด้วยตนเอง อุทิศชีวิตเพื่อแผ่นดิน

หลี่จางแน่ใจ เพราะภายในห้องบรรทมนอกจากแม่ลูกคู่นี้แล้วไม่มีขันทีและสาวใช้อื่นใดอีก

ตามปกติ ช่วงเวลาเช่นนี้ขันทีและสาวใช้ควรอยู่ใกล้ชิดพระสนม เพราะบรรดาคนรับใช้เหล่านี้อาศัยอยู่กับนายมานาน นับเป็นคนสนิท แม้จะหนีไปก็จะถูกจับกลับมาอย่างรวดเร็ว และจะต้องได้รับการทรมานอย่างแน่นอน

ชัดเจนว่าเต๋อผินส่งคนรับใช้ในตำหนักออกไปก่อนแล้ว

นอกจากนี้บนเตียงยังมีผ้าสีขาวธรรมดาวางอยู่ สะดวกเมื่อญาติมาเก็บศพหลังจากนางสิ้นชีพ

ผู้บัญชาการสูงสุดทหารรักษาพระองค์สิ้นชีพแล้ว หากพระสนมและบุตร เมล็ดพันธุ์แห่งความแค้นจะถูกปลูกอย่างสมบูรณ์ ตระกูลของเต๋อผินจะมองว่าฉินเฟิงเป็นศัตรูคู่อาฆาต ถึงตอนนั้นการฟื้นฟูเป่ยตี๋จะยากเสียยิ่งกว่ายาก

หลี่จางกับหนิงหู่ติดตามหลี่อวี้อย่างใกล้ชิด ไม่ใช่เพื่อปกป้องความปลอดภัยของเขา

ตามที่ฉินเฟิงคาดไว้ เฒ่าเจ้าเล่ห์หลี่อวี้ไม่ได้ง่ายดาย

หากเขาฆ่าเต๋อผินและบุตร ความผิดย่อมตกเป็นของฉินเฟิง อย่างไรหลี่อวี้ก็เป็นเพียงผู้ปฏิบัติตามคำสั่ง และภายหลังก็จะพลีชีพเพื่อชาติ

เขาตายไป ทิ้งความวุ่นวายไว้เต็มที่ สุดท้ายก็ต้องให้ฉินเฟิงมาจัดการ

หลี่จางส่งสายตาให้หนิงหู่คอยเฝ้าระวังหลี่อวี้ต่อ ส่วนเขานั่งยอง ๆ ลงมองเต๋อผินที่ยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ

“ความท่านเจ้าก็ไม่อยากตายใช่หรือไม่? โดยเฉพาะการต้องตายจากลูกน้อย”

“แต่เพื่อบิดาของท่าน ท่านจำต้องทำบางสิ่งบางอย่าง”

“เข้าใจ ข้าเข้าใจความคิดของท่าน”

หลี่จางยกมือลูบศีรษะขององค์ชายน้อย แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “แต่เด็กหาได้มีความผิด ท่านในฐานะมารดาจะใจดำถึงขนาดพาเขาตายไปด้วนกันได้หรือ”

เมื่อได้ฟังคำพูดของหลี่จาง แววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวของเต๋อผินยิ่งสั่นไหว

แม้จะกลัวเพียงใดนางก็ยังคงเลือกที่ใช้ชีวิตของตนทำเพื่อครอบครัว เท่านี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์จิตใจอันยิ่งใหญ่ของสตรีผู้นี้แล้ว

พอเห็นเต๋อผินยังนิ่งเงียบ หลี่จางถอนหายใจเบา ๆ “หากข้าเป็นเจ้า ข้าไม่เพียงจะเลือกมีชีวิตรอด แต่จะกลับไปยังตระกูล เลี้ยงดูเด็กคนนี้จนเติบใหญ่ และให้เขาใช้ชีวิตอย่างคนปกติ”

“หากเจ้ายังคงจะทำตามความคิดของตนเอง และอยากทิ้งความเสื่อมเสียไว้ในแผนของท่านโหวฉิน ย่อมหมายถึงครอบครัวทั้งหมดของเจ้าจะต้องประสบกับความพินาศ”

“สถานการณ์ตอนนี้แม้แต่จิ้งจอกเฒ่าหลี่อวี้ก็ยังยอมประนีประนอม เจ้าคิดว่าครอบครัวของเจ้าจะสามารถก่อคลื่นลมใดได้ เมื่อขาดการสนับสนุนจากหน่วยนกฮูกราตรี และอยู่ภายใต้การแทรกซึมทั่วถึงขององครักษ์เสื้อแพร”

เผชิญหน้ากับคำชักชวนอย่างนุ่มนวลของหลี่จาง พระสนมเอ่ยปากทั้งน้ำตา

“เมื่อหลี่อวี้กับโจวผู่ยอมจำนนได้ เหตุใดพวกท่านยังต้องฆ่าบิดาของข้า”

หลี่จางอธิบาย น้ำเสียงหนักแน่น “ในฐานะผู้บัญชาการสูงสุดของทหารรักษาพระองค์ ไม่เป็นไม่ได้เลยที่บิดาของท่านจะยอมจำนน หาไม่ทั้งครอบครัวของท่านจะต้องแบกรับตราบาปของการเป็นผู้ทรยศ และลูกหลานจะต้องถูกคนภายนอกมองด้วยสายตาเหยียดหยามดูถูก”

“บิดาของท่านจำเป็นต้องต่อสู้จนลมหายใจสุดท้าย และการสละชีพของเขาเพียงผู้เดียวก็เพียงพอแล้ว การเสียสละทั้งหมดที่จะตามมาจะกลายเป็นสิ่งไร้ความหมาย และแน่นอน ไม่ใช่สิ่งที่บิดาท่านปรารถนาจะเห็น”

“เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างทยอยยอมจำนน กระทั่งฮ่องเต้เป่ยตี๋และราชวงศ์ก็ตกเป็นนักโทษ เมื่อถึงเวลา การยืนหยัดจนตายโดยไม่ยอมจำนน นอกจากเพิ่มเลือดเนื้อไว้ มีประโยชน์ใดอีก”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน