บทที่ 1097 ฉินเฟิงคือใคร
ผู้คนไม่รู้จักฉินเฟิงเลยแม้แต่น้อย แต่การตายของหวังฉีทำให้พวกเขาขนลุกไปทั้งตัว
หวังฉีเป็นบุตรชายคนเดียวของตระกูลหวัง อำเภอหมิงคงจะวุ่นวายอย่างแน่นอน
“แย่แล้ว! ไม่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นใคร กล้าฆ่าหวังฉี เขาคงไม่มีทางรอดออกจากอำเภอหมิงได้แน่”
“สวรรค์! เขาไม่รู้หรือว่าหวังฉีคือคุณชายใหญ่ตระกูลหวัง?”
“ในเขตอำเภอหมิง แค่มองหวังฉีผิด ๆ ก็อาจโดนซ้อมได้แล้ว คนผู้นี้กลับกล้าลงมือสังหารหวังฉี ช่างเบื่อชีวิตเสียจริง”
ขณะที่ผู้คนกำลังร้องอุทานไม่หยุด ชายที่ได้รับข่าวกลับหัวเราะลั่น
“ฮ่า ๆๆ คนโง่ย่อมไร้ความกลัว”
“อย่าว่าแต่หวังฉีเลย ทั้งตระกูลหวังก็ไม่มีค่าอะไรต่อหน้าคนผู้นี้”
“พวกเจ้าไม่เคยได้ยินชื่อฉินเฟิงมาก่อนจริง ๆ หรือ?”
ชาวบ้านที่อยู่ในที่เกิดเหตุมองหน้ากันไปมา พวกเขาวิ่งวุ่นหาเลี้ยงปากท้องทั้งวัน แทบไม่เคยออกจากอำเภอ จึงแทบไม่รู้เรื่องราวภายนอกเลย
ชื่อฉินเฟิงนั้น สำหรับพวกเขาแล้วช่างแปลกหูเหลือเกิน
ชายชราผู้หนึ่งอดถามไม่ได้ “หรือว่า… เป็นขุนนางใหญ่จากจวนว่าการมณฑล?”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ชายผู้นั้นก็หัวเราะลั่นอีกครั้ง “จวนว่าการมณฑล?! จวนว่าการมณฑลมันก็แค่เศษธุลี!”
“อย่าว่าแต่จวนว่าการมณฑลเลย แม้แต่เมืองหลวงก็ไม่ได้มีความหมายอะไร”
“นามฉินเฟิงนั้นโด่งดังไปทั่วทั้งต้าเหลียงพวกเจ้ากลับไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน ช่างน่าขันเสียจริง”
“ข้าจะบอกให้พวกเจ้ารู้ว่าฉินเฟิงคือผู้ใด!”
“ฉินเฟิงคือโหวอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า ราชาแห่งชายแดนเหนือผู้พิชิตเป่ยตี๋ยอดผู้นำผู้ทำให้เป่ยตี๋ต้องเปลี่ยนราชวงศ์”
“หากพวกเจ้ายังไม่เข้าใจ ข้าจะพูดให้ชัดเจนกว่านี้ แม้แต่ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันก็ยังต้องพึ่งพาอำนาจของท่านโหวฉิน”
“แม้แต่ตระกูลใหญ่ทางใต้ที่ต้าเหลียงหลายชั่วคนก็ยังไม่อาจจัดการได้ เพียงแค่ได้ยินนามของท่านโหวฉินก็ต้องขวัญผวาจนขาสั่น”
“ตอนนี้พวกเจ้าว่า หวังฉีมันเป็นอะไรได้?”
ผู้คนทั้งหลายรู้สึกราวกับกำลังฟังตำราสวรรค์
ในความเข้าใจของพวกเขา เพียงแค่ขุนนางชั้นผู้น้อยก็ไม่กล้าล่วงเกินแล้ว ส่วนนายอำเภอและตระกูลหวัง ก็เปรียบเสมือนฮ่องเต้แห่งอำเภอหมิง ยิ่งไปกว่านั้นเหล่าขุนนางใหญ่ในจวนว่าการมณฑลยิ่งเปรียบดั่งเทพเจ้า
เหนือจวนว่าการมณฑลยังมีเมืองหลวงเหนือเมืองหลวงยังมีขุนนางผู้ทรงอำนาจ และฉินเฟิงก็อยู่เหนือขุนนางผู้ทรงอำนาจเหล่านั้น
ระหว่างนั้นช่างห่างชั้นกันมากมายเหลือเกิน…
ด้วยความเข้าใจของชาวบ้านอำเภอหมิง พวกเขาไม่อาจเข้าใจได้ว่าฉินเฟิงนั้นยิ่งใหญ่เพียงใด
แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขาเข้าใจ นั่นคือตระกูลหวังจบสิ้นแล้ว!
ชาวบ้านที่ถูกตระกูลหวังกดขี่มาอย่างยาวนาน ในที่สุดก็สลัดความหดหู่ออกไป และเริ่มเดือดดาลขึ้นมา
พวกเขาจ้องมองฉินเฟิงด้วยสายตาเร่าร้อน ภายใต้การนำของคนที่กล้าหาญ ต่างพากันชูแขนโห่ร้องต้อนรับการมาถึงของฉินเฟิง
“ตระกูลหวังจบสิ้นแล้ว!”
“ท่านโหวฉินมาช่วยพวกเราแล้ว”
“รอคอยวันนี้มานาน พวกเราได้รับการช่วยเหลือแล้ว”
“ขอท่านโหวฉินจงเจริญ จงเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป”
ฉินเฟิงที่ได้รับการต้อนรับจากชาวอำเภอหมิงสองข้างทาง กลับไม่รู้สึกยินดี ชาวบ้านยิ่งกระตือรือร้นเพียงใด ก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาถูกกดขี่หนักหนาเพียงนั้น
พึงรู้ไว้ว่า อำเภอหมิงยังเป็นเมืองที่ร่ำรวยในแถบนี้ หากเป็นเมืองอื่น สถานการณ์คงจะเลวร้ายยิ่งกว่านี้
หากมองในภาพรวม ต้าเหลียงดูเหมือนจะเจริญรุ่งเรือง ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นเรื่อย ๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ