บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1099

บทที่ 1099 ตระกูลใหญ่ที่กำลังผงาดขึ้น

หากเป็นในอดีต หม่าฟางหยวนและคนอื่น ๆ คงไม่กล้าท้าทายหวังหยวนลี่อย่างแน่นอน

แต่วันนี้กลับต่างออกไป กำลังเพียงน้อยนิดของหวังหยวนลี่ เมื่อเทียบกับฉินเฟิงแล้ว คงไม่ต่างอะไรกับอึสักก้อน ตอนนี้แม้แต่คนโง่ก็รู้ว่าควรรับใช้ผู้ใด

หม่าฟางหยวนตวาดเสียงกร้าว “ไอ้แซ่หวัง เจ้ากำลังจะตาย ยังกล้ามาคุยโวอีก”

“ข้าเป็นขุนนางราชสำนัก จะมายอมให้เจ้าข่มขู่ได้อย่างไร?”

“ยืนเซ่ออะไรกันอยู่ จับตัวมันลงไป!”

เมื่อเห็นเหล่าทหารยามลังเลไม่กล้าลงมือ ซุนอี้จึงเป็นคนแรกที่พุ่งเข้าไป เตะหวังหยวนลี่ล้มลงกับพื้น ก่อนจะดึงเชือกจากเอวมามัดคอหวังหยวนลี่ทันที

หวังหยวนลี่ตกใจสุดขีด มองซุนอี้ด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ!”

“กล้าแตะต้องข้า เจ้าคงอยากตายแล้วสินะ พวกเจ้าลืมไปแล้วหรือว่าตระกูลหวังของข้ามีใครเป็นที่พึ่ง?!”

ซุนอี้ไม่สะทกสะท้าน แอบด่าในใจว่า ที่พึ่งของตระกูลหวังเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน จะสู้ฉินเฟิงได้หรือ?

“ข้าขอแนะนำให้ท่านหุบปากเสีย อย่างน้อยยังรักษาหน้าไว้ได้บ้าง หากยังกล้าขู่คำรามอีก ข้าน้อยคงต้องปฏิบัติตามหน้าที่แล้ว”

หวังหยวนลี่ขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่ใส่ใจ “เจ้าจะทำอะไร?”

ซุนอี้พยายามแสดงความเด็ดขาดและไม่เกรงกลัวอิทธิพลใดต่อหน้าฉินเฟิงจึงตวาดเสียงต่ำว่า “กล้าส่งเสียงดังในศาล ตบปาก!”

“ฮ่า ๆๆ!” หวังหยวนลี่หัวเราะลั่น “เจ้ากล้าแตะขนของข้าสักเส้นดูสิ รับรองตายไม่รู้ตัว”

แทบจะในทันทีที่หวังหยวนลี่พูดจบ ซุนอี้ก็ตบเข้าที่ปากของเขาทันที

การตบครั้งนี้ทำให้หวังหยวนลี่ปากแตกเลือดพุ่ง ร้องครวญครางไม่หยุด เขาเบิกตาโพลงมองซุนอี้ที่แต่ก่อนแม้แต่จะถือรองเท้าให้ตนก็ยังไม่คู่ควร บัดนี้กลับกล้าลงมือตบตน อดไม่ได้ที่จะครุ่นคิด

หรือว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนนั้น จะมีอำนาจแรงกว่าผู้สนับสนุนเบื้องหลังของตน?!

เป็นไปไม่ได้!

ก่อนหวังหยวนลี่จะมา เขาก็เห็นทหารที่ยืนอยู่หน้าศาลว่าการอำเภอแล้ว คนตรงหน้านี้อย่างมากก็แค่นักรบที่ผ่านทางมาเท่านั้น

แต่ผู้สนับสนุนเบื้องหลังตระกูลหวังผู๋ว่าการมณฑล!

ต่อให้คนผู้นี้มีตำแหน่งสูงแค่ไหน ก็ไม่มีทางสูงกว่าผู้ว่าการมณฑลได้

“กบฏ! พวกเจ้าเป็นกบฏกันหมดแล้ว รอให้คนในตระกูลของข้ารู้เรื่องนี้ จะพลิกที่ว่าการทั้งหมดจนพื้นขึ้นฟ้า พวกเจ้าหนีไปไม่รอดแม้แต่คนเดียว”

ขณะที่หวังหยวนลี่กำลังจะถูกลากออกจากศาลว่าการอำเภอฉินเฟิงกลับรู้สึกสนใจ

“รอก่อน”

เมื่อได้ยินเสียงของฉินเฟิง ซุนอี้ก็ชะงักร่างกายแข็งทื่อ รีบหยุดการเคลื่อนไหวทันที

ฉินเฟิงจ้องมองหวังหยวนลี่ด้วยความสนใจ ก่อนจะยิ้มอย่างมีนัยยะพลางเอ่ยว่า “เจ้ามั่นใจถึงเพียงนี้ ไม่ทราบว่าผู้ที่คอยหนุนหลังตระกูลหวังของพวกเจ้า แท้จริงแล้วเป็นผู้ใดกันแน่?”

“คาดว่า อย่างน้อยก็คงเป็นขุนนางใหญ่ในจวนว่าการมณฑลกระมัง?”

“ไม่เช่นนั้น เหตุใดแม้แต่นายอำเภอก็ยังไม่สนใจ?”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของฉินเฟิง หวังหยวนลี่เช็ดเลือดที่ซึมออกมาจากมุมปาก แล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

ในสายตาของเขา ชายตรงหน้าที่จู่ ๆ ก็ถามเช่นนี้ คงกลัวฐานะของตระกูลหวัง เกรงว่าจะไปมีเรื่องกับคนในจวนว่าการมณฑลเข้า

คิดได้เช่นนี้ หวังหยวนลี่ก็ยิ่งเหิมเกริมขึ้น

“ตอนนี้ถึงได้รู้จักกลัวหรือ? สายไปแล้ว!”

“พวกเจ้าไอ้พวกชั่วช้า ต้องตายตามบุตรชายของข้าไปทั้งหมด”

“ขุนนางใหญ่ในจวนว่าการมณฑล? ข้าขอถ่มน้ำลายรด! ต่อให้เป็นขุนนางสูงส่งเพียงใด เมื่อเทียบกับญาติพี่น้องตระกูลหวังของข้าแล้ว ก็ไร้ค่าดุจเศษธุลี”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน