บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1172

บทที่ 1172 ท่ามกลางความวุ่นวาย พักชมเจียงหนาน

การปิดล้อมเมืองกูซูและพื้นที่โดยรอบอย่างสมบูรณ์ คือขั้นตอนแรกของการทำสงครามกดดัน

แม้ฉินเฟิงจะรู้ดีว่าในมือเขามีกำลังพลเพียงเจ็ดพันคน หากหักทหารราบออกไปเกือบสามพันนาย จะเหลือกองทหารม้าเพียงสี่พันนายเท่านั้น

การจะใช้กำลังพลเพียงสี่พันนายปิดล้อมเมืองกูซูให้สนิท เป็นไปไม่ได้เลย

แต่เขาก็ยังคงออกคำสั่งห้ามอย่างเด็ดขาด

นอกจากนี้ จากทหารม้าสี่พันนาย ยังต้องแบ่งออกเป็นทหารม้าเบาแปดร้อยนาย และทหารม้าเบาอีกหนึ่งพันสองร้อยนายเพื่อสนับสนุนการป้องกันของทหารราบ

ดังนั้นทหารม้าเบาที่จะใช้งานได้จริง ๆ มีเพียงสองพันนายเท่านั้น

ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทำให้การปิดล้อมยากเย็นยิ่งขึ้น

ฉินเฟิงจึงตัดสินใจละทิ้งเส้นทางเล็ก ๆ ทั้งหมด มุ่งปิดล้อมเฉพาะถนนสายหลักหกสายที่มุ่งสู่เมืองกูซูเท่านั้น

เมื่อพิจารณาแล้ว ถนนสายหลักสองสายที่มุ่งไปทางเหนือไม่จำเป็นต้องปิดล้อม จึงเหลือเพียงสี่สายที่ต้องควบคุม

ทหารสองพันนายถูกแบ่งออกเป็นสี่กอง กองละห้าร้อยนาย แต่ละถนนสายหลักคือเขตรับผิดชอบของพวกเขา

ส่วนวิธีการปิดล้อมนั้นฉินเฟิงไม่ได้สนใจ ฉินเฟิงเพียงออกคำสั่งเดียวว่า แม้แต่แมลงวันตัวเดียวก็ห้ามบินผ่านเขตที่พวกเขารับผิดชอบ

ถนนสายหลักเหล่านี้เป็นเส้นทางที่ราบเรียบและสะดวกที่สุดในการเดินทางไปยังเมืองกูซู

ตามที่ฉินเฟิงคาดการณ์ไว้ หากผู้ใดต้องการเดินทางไปยังเมืองกูซู โดยไม่ใช้เส้นทางหลวงย่อมต้องเสียค่าใช้จ่ายในการเดินทางเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ฉินเฟิงรู้ดีว่าการปิดล้อมให้สมบูรณ์แบบเป็นไปไม่ได้ เพียงแค่สามารถเพิ่มภาระแก่การส่งกำลังสนับสนุนไปยังเมืองกูซูได้ ก็ถือว่าบรรลุเป้าหมายแรกแล้ว

แม้ว่าฉินเฟิงจะเหลือกำลังทหารเพียงห้าพันนาย แต่หลังจากการรบครั้งก่อนแม่ทัพในเมืองกูซูก็ไม่กล้าดูแคลนกองกำลังห้าพันนายนี้

ประการแรก เพราะผู้บัญชาการกองกำลังห้าพันนายนี้คือฉินเฟิง

ประการที่สอง หากต้องการสร้างความเสียหายให้กับกองกำลังห้าพันนายนี้ จำเป็นต้องส่งกำลังทหารออกมาเกือบสองเท่า

ทหารในเมืองไม่กล้าเสี่ยงอีกต่อไป

ยิ่งเวลาการเผชิญหน้าของทั้งสองฝ่ายยืดเยื้อนานเท่าใด ก็ยิ่งเป็นผลดีต่อฉินเฟิงมากขึ้นเท่านั้น เนื่องจากในไม่ช้ากองทัพจากชายแดนเหนือจะมาถึงสมรภูมิ

เมื่อมีกองทัพทหารม้าเบาหนึ่งหมื่นนายเข้าร่วมฉินเฟิงก็จะสามารถปิดล้อมเมืองกูซูได้อย่างสมบูรณ์

หากยืดเยื้อต่อไป และกองทัพทหารราบชั้นยอดตามมาสมทบ ความได้เปรียบของฉินเฟิงก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น

เมื่อถึงตอนนั้น กองทหารจำนวนมากในเมืองกูซูก็จะไม่กล้าก้าวออกมานอกกำแพงเมืองแม้แต่ก้าวเดียว

ขณะที่กองทหารม้ากระจายกำลังออกไป และค่ายหน้าเริ่มสร้างป้อมปราการป้องกันใหม่ฉินเฟิงก็ไม่ได้อยู่เฉย เขาออกจากที่พักไปสำรวจขนบธรรมเนียมและผู้คนในเจียงหนาน

ฉินเฟิงมีความประทับใจต่อเจียงหนานอย่างมาก หนึ่งคือที่นี่มีความเป็นอยู่ที่อุดมสมบูรณ์ สองคือมีภูเขาเขียวขจีและสายน้ำใส

แม้ว่าเดือนนี้จะเป็นฤดูที่หนาวที่สุดของเจียงหนานแต่ก็ไม่อาจบดบังความงดงามของเจียงหนานได้

หลิ่วหมิงและจ้าวเจิ้นไห่ติดตามฉินเฟิงอยู่ข้างกาย เพื่อความปลอดภัยจึงนำทหารม้าเบาแปดนายมาร่วมเดินทางด้วย

หลิ่วหมิงเข้าใจความคิดของฉินเฟิงดีที่สุด เมื่อเห็นสีหน้าอิ่มเอมใจของเขา ก็รู้ว่าฉินเฟิงไม่ได้ลังเลใจเลยแม้แต่น้อยกับการยกทัพใต้ครั้งนี้ แต่กลับรู้สึกสนุกสนานเสียด้วยซ้ำ

“ฉินอ๋อง ดูเหมือนท่านจะชอบเจียงหนานมากเลยนะพ่ะย่ะค่ะ?”

ฉินเฟิงไม่ปิดบัง ยักไหล่พลางกล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “เจียงหนานเป็นเมืองแห่งสายน้ำ ทิวทัศน์งดงาม แม้แต่ในฤดูที่หนาวที่สุด ขุนเขาและสายน้ำก็ยังงดงามราวกับภาพวาด”

“ต่างจากทางเหนือ พอถึงฤดูหนาวทุกสิ่งก็เหี่ยวเฉา เป็นภาพที่รกร้างว่างเปล่า”

“เจียงหนานเป็นสถานที่ที่ดีสำหรับการใช้ชีวิตบั้นปลายทีเดียว”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จ้าวเจิ้นไห่อดหัวเราะออกมาไม่ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน