บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 135

บทที่ 135 นี่ไม่ใช่อาการของอาหารเป็นพิษ

ตามคำสั่งของฉีเชิ่งกลุ่มมือปราบรีบเข้าไปในห้องโถงหอสุราธารหยก สถานการณ์เริ่มร้ายแรงถึงขีดสุด แต่ฉินเฟิงก็ยังคงทำเหมือนนี่ไม่ใช่เรื่องของตนเอง เขาเอนกายพิงโต๊ะ เดี๋ยวก็เกาก้น เดี๋ยวก็แคะจมูก ราวกับว่าไม่สามารถควบคุมตนเองให้อยู่นิ่ง ๆ ได้

เขาไม่ได้แก้ตัว ไม่ได้ต่อต้าน หรือวิ่งหนี แค่ยืนอยู่ตรงจุดเดิมด้วยสีหน้าซื่อบื้อและตลกขบขัน

ปฏิกิริยาของฉินเฟิงที่สงบนิ่งไม่สะทกสะท้านใด ๆ จะทำให้แขกที่อยู่รอบ ๆ คิดอย่างไร ก็ไม่อาจเข้าใจได้

ฉินเฟิงผู้นี้ยังมีอะไรให้พึ่งพิงอยู่อีกหรือ?

ตอนนี้เอง ฉินเสี่ยวฝูก็เข้ามายืนบังเบื้องหน้าฉินเฟิง เขาตวาดใส่มือปราบที่กำลังแยกเขี้ยวกางกรงเล็บ “บังอาจ! นายน้อยของข้ามีเข็มขัดทองคำ มีเพียงศาลต้าหลี่เท่านั้นที่มีสิทธิ์ เจ้ากล้าแอบอ้างสิทธิ์อย่างนั้นรึ?!”

ฉินเสี่ยวฝูที่มักจะประจบประแจงราวกับสุนัขรับใช้ ในช่วงเวลาสำคัญกลับปกป้องเจ้านายอย่างภักดีโดยไม่ลังเล สิ่งนี้ทำให้ฉินเฟิงรู้สึกซาบซึ้ง และปลาบปลื้มใจเป็นอย่างยิ่ง

เด็กดี กลับบ้านไปข้าจะให้เจ้าเลื่อนตำแหน่ง และขึ้นเงินเดือนให้ด้วย!

ฉีเชิ่งเหลือบมองฉินเสี่ยวฝูด้วยสายตาดูถูก “ทาสต่ำต้อยเช่นเจ้ามาจากที่ใดกัน? เจ้ามีสิทธิ์พูดอย่างนั้นหรือ? รีบไสหัวหลีกไปเดี๋ยวนี้! ไม่เช่นนั้นเจ้าจะถูกจับกุมและถูกลงโทษทันที!”

เมื่อเผชิญหน้ากับการข่มขู่ของฉีเชิ่ง ฉินเสี่ยวฝูก็หน้าซีด และหวาดกลัวมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาถึงบุญคุณความแค้นระหว่างนายน้อยกับเจ้ากรมเมือง หากเขาถูกจับได้จะต้องถูกถลกผิวหนังอย่างแน่นอน

ฉินเสี่ยวฝูรู้สึกว้าวุ่นใจ แต่แทนที่จะถอย เขากลับยอมทุ่มสุดตัว พลางตะโกนปฏิเสธเสียงดัง “ฮ่องเต้พระราชทานเข็มขัดทองคำให้นายน้อยของข้า แต่ใต้เท้าฉีกลับไม่ใส่ใจโดยสิ้นเชิง หรือว่าใต้เท้าไม่แม้แต่จะเห็นฮ่องเต้อยู่ในสายตา? อย่าว่าแต่คดีฆาตกรรมนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับนายน้อยของข้าเลย ต่อให้เขาจะมีส่วนเกี่ยวข้อง ก็ยังไม่ใช่หน้าที่ของท่านที่จะลงโทษเขา”

ขณะที่พูด ฉินเสี่ยวฝูก็แยกเขี้ยวยิงฟันใส่มือปราบที่อยู่ตรงหน้า “ผู้ใดกล้าลงมือ? ข้าจะสู้ตายกับมัน!”

ปกติแล้วฉีเชิ่งย่อมไม่เห็นบ่าวไพร่คนหนึ่งอยู่ในสายตา ในขณะที่เขากำลังจะสั่งกำจัดนายบ่าวคู่นี้ จู่ ๆ จี้อ๋องก็ขัดบรรยากาศอันตึงเครียดด้วยเสียงทุ้มลึก

“มีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นในเมืองหลวง ใต้เท้าฉีมีอำนาจเข้าแทรกแซง ทว่าการทำโทษฉินเฟิงโดยไม่คำนึงถึงเข็มขัดทองคำ เกรงว่าจะไม่ใช่เพียงแค่การก้าวล่วงอำนาจ แต่เป็นการดูหมิ่นเบื้องสูง!”

น้ำเสียงของจี้อ๋องจริงจังเป็นอย่างยิ่ง สถานที่ที่แต่เดิมมีเสียงอึกทึกวุ่นวายพลันเงียบกริบในพริบตา

แม้ว่าฉีเชิ่งจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็ไม่มีความกล้าจะเป็นปฏิปักษ์กับจี้อ๋อง เจ้ากรมเมืองรีบก้มศีรษะคำนับ “ท่านอ๋องกล่าวเกินไปแล้ว ต่อให้จะมอบหนึ่งร้อยความกล้า ข้าน้อยก็ไม่กล้าที่จะดูหมิ่นเบื้องสูง เพียงแต่ในฐานะเจ้ากรมเมือง คดีฆาตกรรมนี้ข้าน้อยไม่อาจไม่สอบถามได้”

จี้อ๋องย่อมเข้าใจเจตนาของฉีเชิ่ง อย่างไรก็ตาม ผู้ใดในเมืองหลวงจะไม่รู้บ้างว่า ฉีเชิ่งเป็นลูกศิษย์ของมหาเสนาเกา?

จี้อ๋องแค่นเสียงหึอย่างเย็นชา แล้วไม่สนใจฉีเชิ่งอีกต่อไป เขาหันกลับมาพูดกับฉินเฟิงด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “ฉีเชิ่งในฐานะเจ้ากรมเมืองย่อมมีเหตุผลที่จะสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉินเฟิงเจ้าเลิกคิดต่อต้านเสีย! หากเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า ข้าจะไม่มีวันยอมให้เจ้าถูกใส่ร้ายอย่างไม่เป็นธรรม แต่ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะเจ้าจริง ๆ ข้าก็จะไม่ปล่อยไปเด็ดขาด”

ฉินเฟิงที่ปฏิเสธจะให้ความร่วมมือเมื่อครู่ เปลี่ยนท่าทีจากหน้ามือเป็นหลีงมือทันที เขารีบตรงไปที่ข้างกายจี้อ๋อง และร้องทุกข์พลางน้ำหูน้ำตาไหล ราวกับว่าเป็นบ่าวที่เจ้านายไม่ให้ความเป็นธรรม “นี่เป็นเรื่องใส่ร้ายกันชัด ๆ ท่านอ๋องโปรดให้ความเป็นธรรม! วันนี้เป็นวันสำคัญของการเปิดหอสุราธารหยก ดังนั้นวัตถุดิบทั้งหมดล้วนเป็นวัตถุดิบสดใหม่ที่ซื้อมาจากตลาดเช้า ไม่ว่าหลานจะโง่ขนาดไหน หลานจะย้อมแมวขาย และทำลายภาพลักษณ์ของตัวเองในวันเช่นนี้ได้อย่างไรขอรับ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน