บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 171

บทที่ 171 อำนาจยิ่งใหญ่

ขณะที่บรรดาผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายในที่เกิดเหตุทยอยจากไป เหล่าบุตรหลานผู้เข้าร่วมพิธีชำระอาภรณ์ก็มารวมตัวกันล้อมรอบฉินเฟิงอย่างหนาแน่นถึงสามชั้น

แม้ว่าก่อนหน้านี้ ทุกคนจะพยายามร่วมมือกับกลยุทธ์ของฉินเฟิงอย่างสุดชีวิตเพื่อต้านทาน ‘กองทัพกบฏ’

แต่ก็เป็นเพียงการเคลื่อนไหวเพราะสถานการณ์บังคับ ในใจของทุกคนไม่ได้เห็นด้วย บางคนถึงขนาดยังแค้นเคืองฉินเฟิงอยู่

แต่เมื่อฮ่องเต้ทรงออกพระราชโองการ ความคิดของทุกคนก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ แม้ว่าในใจพวกเขาจะดูถูกฉินเฟิง แต่ตอนนี้เพื่อเส้นทางของอาชีพการงาน พวกเขาจึงต้องละทิ้งจิตสำนึกไป และประจบนายน้อยตระกูลฉินอย่างเต็มที่

“โชคดีที่พี่ฉินยังประคองสติและใช้ปัญญาได้แม้เผชิญกับเหตุการณ์อันตราย ท่านนำพาพวกเราให้ผ่านด่านการทดสอบ ทำให้ฮ่องเต้สำราญพระทัยเป็นอย่างมาก ครั้งนี้พี่ฉินเป็นผู้นำจนทุกอย่างลุล่วงไปด้วยดี สมกับที่เป็นแบบอย่างดี ๆ ให้กับบุตรหลานในเมืองหลวงจริง ๆ”

“ถูกต้อง! นายน้อยฉินผ่านฉลุยทั้งสามด่าน ด่านประจัญหน้าทลายขบวนทัพนั้นยอดเยี่ยมมาก ด่านกลยุทธ์ทางทหาร พวกเราต่างก็ละอายด้วยไม่อาจเทียบท่านได้เลยแม้แต่น้อย และสำหรับด่านตั้งรับนี้ หากไม่มีนายน้อยฉินเป็นผู้นำก็ไม่มีทางที่พวกเราจะผ่านมาได้ ข้านับถือนายน้อยฉินจากใจ จนถึงขนาดที่ว่ายอมศิโรราบทีเดียว!”

แม้แต่เฉินเกอ บุตรชายของแม่ทัพก็ฉีกยิ้มบนใบหน้า พลางพูดว่า “พี่ฉิน แม้ว่าเจ้าและข้าจะมีเหตุผิดใจกันมาก่อน แต่เราทุกคนล้วนเป็นบุตรหลานของเมืองหลวง เงยหน้าไม่พบก้มหน้าก็ได้เจอ ภายภาคหน้าควรที่จะสนิทกันให้มากถึงจะถูกต้อง”

สวีโม่กับหนิงหู่ที่อยู่ด้านข้างมองหน้ากันไปมา สีหน้าฉายชัดถึงความภาคภูมิใจไม่ต่างกัน

พวกเขาทั้งสองได้กลายเป็นคนสนิทของฉินเฟิงแล้ว ย่อมไม่จำเป็นต้องลดสถานะเอ่ยคำประจบเยินยอเหมือนคนอื่น ๆ

สำหรับสวีโม่ถือว่าเข้าใจได้ง่าย เพราะตั้งแต่แรกเริ่มเขาก็มีมิตรภาพที่ดีกับฉินเฟิงมาตลอด

แต่กับหนิงหู่ที่เพิ่งหันมาอยู่ฝ่ายฉินเฟิง ในใจนอกจากจะมีความรู้สึกยินดีแล้ว ก็ยังมีความกังวลหลงเหลืออยู่ด้วย

ถ้าตนไม่กลับลำได้ทันเวลา เกรงว่าชีวิตนี้ โชคชะตาด้านศิลปะการต่อสู้ของตนคงจะจบลงที่นี่แล้ว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ความเคารพที่หนิงหู่มีต่อฉินเฟิงก็เพิ่มมากขึ้น

ฉินเฟิงจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าคนเหล่านี้กำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นเขาจึงตอบกลับด้วยรอยยิ้มไปอย่างนั้น แต่จริง ๆ แล้วนายน้อยเจ้าสำราญไม่ได้ให้สัญญาจริงจังแต่อย่างใดเลย

ยิ่งไปกว่านั้น ฉินเฟิงผู้ชื่นชอบ ‘เงินทอง’ มาโดยตลอด ในครั้งนี้เขาได้ระงับความคิดที่จะขายตำแหน่งขุนนางไว้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นการแบกรับความรับผิดชอบอันหนักหน่วง หากใช้ตำแหน่งเพื่อหาผลประโยชน์ใส่ตัว ยักยอกทรัพย์เข้าถุงเงิน นั่นไม่เท่ากับว่าเขากลายเป็นขุนนางกังฉินจริง ๆ หรอกหรือ?

ดั่งคำกล่าวที่ว่า บุรุษรักเงินตราหาเงินในทางที่ถูกต้อง เงินที่สมควรได้อย่าให้ขาดแม้เพียงนิด เงินที่ไม่สมควรได้อย่าหยิบแม้อีแปะเดียว

รอจนฉินเฟิงได้ออกจากฐานที่มั่น สีท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว

รอบ ๆ สถานที่จัดงานเดิมเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ตอนนี้กลายเป็นพื้นที่เงียบเหงา เหลือคนรับใช้เพียงไม่กี่คนที่ยังคงรอนายน้อยของตนอยู่

หลิ่วหงเหยียนและคนอื่น ๆ ยังไม่เห็นฉินเฟิงเดินออกมา ประกอบกับฉินเทียนหู่บอกให้พวกนางกลับจวนโดยเร็วที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงการเจอโจรผู้ร้ายระหว่างทางในยามวิกาล พวกนางจึงต้องกลับไปก่อน เหลือเพียงฉินเสี่ยวฝู เสี่ยวเซียงเซียง และชูเฟิงเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าในที่สุดฉินเฟิงก็ออกมา เสี่ยวเซียงเซียงก็สาวเท้าเข้าไปรับ นางอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงเรียก “นายน้อยเจ้าคะ”

เดิมทีนางมีคำพูดมากมายอยากจะบอกฉินเฟิง แต่พอได้เจอหน้าเข้า ความเขินอายก็ชนะความคาดหวัง นางจึงไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้

ฉินเฟิงยื่นมือออกมาแตะจมูกของเสี่ยวเซียงเซียง แล้วหัวเราะแผ่วเบา “สาวน้อย ข้าก็ยังอยู่ดีไม่ใช่หรือ?”

ท่าทางใกล้ชิดเช่นนี้ทำให้แก้มของเสี่ยวเซียงเซียงร้อนผะผ่าว นางครุ่นคิดในใจว่า ชาติที่แล้วได้ทำบุญกุศลใดไว้กัน ชาตินี้นางจึงได้โชคดีได้เป็นสาวใช้ประจำตัวของฉินเฟิง

ในวันนี้คนที่ตื่นเต้นที่สุดคือฉินเสี่ยวฝูอย่างไม่ต้องสงสัย

ฉินเฟิงช่วยสวีโม่เอาชนะการประลองด่านแรกแบบผ่านฉลุย จากนั้นก็ด้านกลยุทธ์ทางทหาร เรียกได้ว่าชื่อเสียงสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วทั้งเมืองหลวง ในฐานะคนสนิทของฉินเฟิง สถานะของฉินเสี่ยวฝูย่อมสูงขึ้นตามไปด้วย

เด็กหนุ่มได้กลายเป็นดาวดวงใหม่ ผู้มีอำนาจยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดาคนรับใช้!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน