บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 174

บทที่ 174 ทำตามคำมั่นสัญญา

ใช้เวลาหนึ่งเดือนในการสร้างกองทัพให้เป็นรูปเป็นร่าง และสามเดือนเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ แต่กรมคลังไม่สามารถจัดสรรเงินงบประมาณให้ได้

สมองของฉินเฟิงทำงานอย่างรวดเร็ว ดีดลูกคิดดังป๊อกแป๊กอยู่ในใจ

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงจงใจไม่ตรัสถึงจำนวนทหารทั้งสองกอง ความจริงแล้วเทียบเท่ากับเป็นการบอกใบ้ฉินเฟิงว่า ถ้าเจ้าหลอกเจิ้นด้วยการใช้คนหลักสิบหรือหลักร้อยก็อย่าโทษเจิ้นที่ไม่เกรงใจ

ในสมัยโบราณการจัดตั้งกองทัพไม่มีจำนวนที่ชัดเจนและมักจะไม่แน่นอน แต่ก็มีตัวเลขคร่าว ๆ

เท่าที่ฉินเฟิงรู้ การก่อตั้งต้าเหลียงโดยพื้นฐานเป็นไปตามระบบธรรมเนียมปฏิบัติราชวงศ์โจว

หนึ่งกองทัพมีมากกว่าหนึ่งหมื่นสองพันคน

หนึ่งกองบัญชาการมีประมาณสองพันห้าร้อยคน

หนึ่งกองพลประกอบด้วยห้าร้อยคน

หนึ่งค่ายมีหนึ่งร้อยคน

หนึ่งหน่วย ห้าคน

ในส่วนของ ‘หน่วยกองทหาร’ ก็คือระบอบทหาร และปัจจุบันยังไม่มีในแคว้นต้าเหลียง

โดยสรุปการก่อตั้งกองทัพของต้าเหลียงตอนนี้ นอกจากจำนวนที่แตกต่างกันยี่สิบเท่าระหว่างหน่วยและค่าย นอกนั้นทั้งหมดมีจำนวนห่างกันห้าเท่า

เพื่อควบคุมกองทัพระดับกองบัญชาการ อย่างน้อยต้องอยู่ในตำแหน่งแม่ทัพ แม้ว่าจะสามารถพัฒนาได้ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกฮ่องเต้หวาดระแวงและริษยาในอนาคต!

คนธรรมดาสามารถสร้างกองทัพระดับกองบัญชาการได้ง่าย ๆ ถ้าไม่จัดการให้สิ้นซาก จะให้เก็บไว้ฉลองปีใหม่หรือไงเล่า?

หลังจากคิดไปคิดมา ระดับที่ปลอดภัยที่สุด ก็เห็นจะมีเพียงระดับกองพล

กองทัพระดับกองพล สองกองมีทหารเพียงหนึ่งพันคนเท่านั้น

แต่เมื่อคิดดูแล้วฉินเฟิงพลันรู้สึกว่าเช่นนั้นอาจดูผิดปกติ!

และหลังจากต้องทำงานตัวเป็นเกลียวอยู่หลายเดือน ก็เสียเปล่า ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงต้องทอดพระเนตรออกในทันทีว่านี่เป็นการหลอกลวงโอรสสวรรค์

ดังนั้น ทั้งสองกองพลนี้จึงต้องได้รับการฝึกฝนให้เป็นชั้นยอดของชั้นยอด ดีที่สุดของที่สุด แต่ละนายต้องมีความสามารถหนึ่งต้านสิบ ถึงจะสามารถปิดพระโอษฐ์ของฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงได้

และทั้งหมดนี้ล้วนต้องใช้เงิน!

ค่าใช้จ่ายในการฝึกอบรมทหารธรรมดาทั้งหมดรวมกันแล้วอย่างน้อยห้าตำลึงเงิน นี่เป็นเพียงค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ดไม่นับอาวุธและยุทโธปกรณ์

หากทหารทั้งสองกองได้รับการฝึกฝนเหมือนกองกำลังพิเศษ ค่าใช้จ่ายจะสูงกว่านั้นอย่างน้อยสิบเท่า!

ค่าฝึกอบรมเพียงอย่างเดียวอย่างต่ำก็หนึ่งหมื่นตำลึงขึ้นไป

ไหนจะอาวุธและยุทโธปกรณ์ อาหาร และเงินเดือน…

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สมองของฉินเฟิงก็ปวดตุ้บ

เมื่อเห็นฉินเฟิงก้มศีรษะลง และไม่พูดอะไร ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็เลิกคิ้ว “เป็นอย่างไร ลำบากหรือ?”

ฉินเฟิงจะกล้าเสียใจในสิ่งที่เขาพูดเหมือนสาดน้ำทิ้งไปได้อย่างไร มิใช่ว่านั่นเป็นการยืนยันความผิดฐานหลอกลวงเบื้องสูงหรือ

หัวใจของฉินเฟิงมีเลือดไหลซิบ ๆ แต่เขาทำได้เพียงแสร้งทำเป็นองอาจผึ่งผาย “สามเดือนก็สามเดือนพ่ะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมมีข้อร้องขอ”

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงยิ้มเยาะ รู้ว่าเจ้าหนูนี่ต้องมีแผนสำรองจึงแสร้งทำเป็นสงบ “พูดมา”

ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเตรียมการสงครามต้องใช้เงินอย่างแท้จริง

นอกจากนี้ฉินเฟิงยังไม่มีตำแหน่งขุนนาง เรื่องนี้จึงเป็นธุรกิจ เขาไม่คิดปิดบังอีกต่อไป นายน้อยฉินแสดงท่าทางซื่อสัตย์ และภักดีอย่างยอมจำนน แต่ในพระเนตรของฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงกลับเห็นเพียงใบหน้ายิ้มแย้มปลิ้นปล้อนเป็นอย่างยิ่ง

“กระหม่อมมีทั้งหมดสามเรื่องที่อยากขอให้ฝ่าบาทตัดสินพระทัยพ่ะย่ะค่ะ ”

“ประการแรก กระหม่อมวางแผนจะสร้างโรงงานที่เชี่ยวชาญด้านการผลิตพวกเครื่องมือ สำหรับประชาชนเป็นหลัก รวมไปถึงอาวุธด้วย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน