บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 185

บทที่ 185 สถานการ์พลิกผัน

เมื่อหันกลับมา ดวงตาของหลินเฟยโม่เปลี่ยนจากความโกรธเป็นความประหลาดใจ

รองผู้บัญชาการสี่นายซึ่งเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของแต่ละกองทัพต่างออกมานอกค่ายพร้อมกัน

พวกเขาคือกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ กองทัพค่ายตะวันออก กองทัพค่ายตะวันตก และกองทหารรักษาการณ์

เมื่อครู่ที่หลินเฟยโม่ต้องการความช่วยเหลือ สี่กองทหารใหญ่ส่งแค่นายกองมาเท่านั้น

แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับฉินเฟิง คนที่ส่งมาล้วนอยู่ในระดับรองผู้บัญชาการ ซึ่งอยู่ห่างชั้นจากนายกองไปหลายระดับ

ทันใดนั้นใบหน้าของหลินเฟยโม่ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ยากจะยับยั้งความอับอายและความโกรธแค้น

รองผู้บัญชาการทั้งสี่ลงจากม้า ประสานหมัดคารวะฉินเฟิงอย่างพร้อมเพรียง

ฉินเฟิงแค่ยกมือขึ้นรับแบบลวก ๆ ถือเป็นการคารวะตอบ

ท่านโหวน้อยหนิงหู่ก้าวเข้ามา และพูดอย่างกระตือรือร้น “เหตุใดแม่ทัพทั้งสี่จึงมาที่นี่ด้วยตนเองเล่า? แค่ส่งนายกองคนใดคนหนึ่งมาก็ใช้ได้แล้ว”

ทันทีที่สิ้นประโยค ใบหน้าของหลินเฟยโม่ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

ส่งนายกองคนใดมาก็ใช้ได้แล้วรึ?!

หลินเฟยโม่ราวกับถูกตบหน้าเสียงดังเพียะ

รองผู้บัญชาการกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์กำหมัดแน่น พูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “ในเมื่อนายน้อยฉินเป็นคนเชิญ เราจะละเลยไปได้อย่างไร ในอนาคตขอให้ท่านโหวน้อยกล่าวชมพวกเราต่อหน้านายน้อยฉินหลาย ๆ ประโยคเถิด ได้ยินมาว่าจำนวนแม่ทัพสี่คนที่ได้เดินทัพไปเป๋ยตี๋ครานี้ นอกเหนือจากการคัดเลือกที่ผ่านไปแล้ว ยังมีการ ‘คัดเลือกตำแหน่งสำรอง’ อีกสองตำแหน่งไม่ใช่หรือ ทหารนับไม่ถ้วนในกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ของข้า ล้วนมีคุณสมบัติครบถ้วน!”

รองผู้บัญชาการค่ายตะวันตกที่อยู่ข้าง ๆ กลอกตาใส่รองผู้บัญชาการกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าพูดอะไรของเจ้า! หากกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์มีความสามารถทำได้ แล้วกองทัพค่ายตะวันตกของข้าจะทำไม่ได้รึ?”

รองผู้บัญชาการค่ายตะวันออกผลักทั้งสองคนออกไป แล้วคารวะหนิงหู่ “ผู้บัญชาการสูงสุดกล่าวแล้วว่า ตราบใดที่กองทัพค่ายตะวันออกของเราได้รับคัดเลือก ‘ตำแหน่งสำรอง’ น้ำใจครั้งนี้จะถูกจดจำไว้ตลอดไป”

ในด้านสถานะ กองทัพทหารรักษาการณ์นั้นสูงกว่ากองทัพทั้งสามเล็กน้อย แต่ในแง่ของความสามารถและความแข็งแกร่งกลับต่ำกว่าอยู่บ้าง เมื่อเห็นว่ารองผู้บัญชาการของสามกองทัพใหญ่กำลังโต้เถียงกัน เขาก็ตะโกนลั่น “หากนายน้อยฉินฝึกฝนกองทัพใหม่ในอนาคต และต้องการระดมกำลังพล กองทัพทหารรักษาการณ์ของเราจะให้การสนับสนุนท่านอย่างเต็มที่!”

เมื่อเห็นรองผู้บัญชาการกองทัพทั้งสี่ที่อยู่รอบ ๆ หนิงหู่ ใบหน้าของหลินเฟยโม่ก็แดงก่ำ เพราะในเวลานี้ไม่มีใครสนใจเขาเลย

ท่าทางเย่อหยิ่งของนายน้อยหลินจางหายไป แก้มของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง พลันเขาตะโกนใส่ฉินเฟิง“เคยมีเช่นนี้ที่ไหนกัน! คนแซ่ฉิน เมื่อครู่นี้เจ้าไม่ได้บอกว่าข้าระดมกำลังพลเพื่อการส่วนตัวรึ? แล้วตอนนี้เจ้ากำลังทำอะไรอยู่เล่า?!”

เมื่อเห็นว่าในที่สุดหลินเฟยโม่ก็สะกดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่ได้ ฉินเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลกขบขัน เจ้าชอบวางท่าเป็นลูกผู้ชายผู้มีศักดิ์มีศรีไม่ใช่หรือ? เช่นนั้น ทำไมไม่วางท่าต่อไปเล่า?!

เมื่อหลินเฟยโม่ตะโกนเช่นนี้ เฉินเฉิงกับหลี่ว์เชียนก็เอ่ยสนับสนุนอย่างรวดเร็ว

ท้ายที่สุด ทั้งสองคนก็ได้วางเดิมพันกับหลินเฟยโม่ไว้แล้ว หากหลินเฟยโม่ไม่สามารถเอาชนะฉินเฟิงได้ ชะตากรรมของทั้งสองคน แค่จินตนาการก็พอจะคาดเดาได้…

เฉินเฉิงชี้ไปที่ฉินเฟิงและตะโกน “คนแซ่ฉิน เจ้าระดมกำลังทหารเพื่อการส่วนตัว สมควรได้รับโทษสถานใด!”

หลี่ว์เชียนเองก็ไม่รอช้า เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันทันที “กองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ กองทัพค่ายตะวันออกและตะวันตก รวมถึงกองทัพทหารรักษาการณ์ ทั้งหมดล้วนเป็นทหารของเมืองหลวง มีเพียงฮ่องเต้เท่านั้นที่สามารถระดมพลได้ ฉินเฟิง เจ้ากล้าที่จะก้าวข้ามอำนาจของฮ่องเต้ สมควรต้องถูกลงโทษ!”

เมื่อเห็นว่าเฉินเฉิงกับหลี่ว์เชียนเริ่มตีโพยตีพาย

ฉินเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะมองอย่างดูถูก “เอะอะเสียงดังอันใด รองผู้บัญชาการหลายท่านมาที่ค่ายของข้าเพื่อหารือเกี่ยวกับการเตรียมการศึก แต่พวกเจ้าน่ะไม่ใช่ และข้ามีเหตุผลที่จะสงสัยว่า พวกเจ้ามาที่นี่เพื่อแอบฟังใช่หรือไม่?!”

“เจ้า!”

ทันทีที่สิ้นประโยค เฉินเฉิงกับหลี่ว์เชียนก็พูดไม่ออก

รองผู้บัญชาการกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ตะโกนใส่เฉินเฉิง “นายน้อยฉินได้ก่อตั้งกองทัพใหม่ตามพระราชโองการของฮ่องเต้ โดยร่วมมือกับกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ของข้า ทหารในทัพใหม่นี้โยกย้ายมาจากทหารชั้นยอดจำนวนมากของกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ ในภายภาคหน้ากองทัพใหม่จะสร้างความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ นับเป็นเกียรติแก่กองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ ในฐานะรองผู้บัญชาการ การที่ข้ามาหารือเกี่ยวกับกองทัพใหม่พร้อมด้วยนายน้อยฉินเป็นเรื่องสมเหตุสมผลอย่างยิ่ง หาใช่เรื่องที่พวกเจ้าจะมากล่าวหาใส่ความได้ไม่!”

รองผู้บัญชาการกองทัพค่ายตะวันตกก็จ้องไปที่เฉินเฉิงด้วยความรังเกียจ “ตอนนี้เป็นเวลาที่ต้องเตรียมพร้อมสำหรับการทำสงคราม ควรจะต้องให้ความสำคัญเรื่องการเดินทัพเป็นหลัก เจ้าเป็นคนธรรมดาสามัญจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องสำคัญเช่นนี้ได้อย่างไร? นี่ต่างหากที่เรียกว่าการก้าวข้ามขอบเขตอำนาจ พี่น้องหน่วยลาดตระเวนเมือง เฉินเฉิงผู้นี้ต้องถูกจัดการอย่างไรจึงจะเหมาะสม?!”

เมื่อเทียบกับกองทัพหลักทั้งสี่ แม้ว่าหน่วยลาดตระเวนเมืองจะมีสถานะต่ำกว่า แต่ก็เป็นหน่วยงานเดียวในที่เกิดเหตุที่มีอำนาจบังคับใช้กฎหมายของเมืองหลวง

รองผู้บัญชาการหน่วยลาดตระเวนเมืองตะโกนอย่างเย็นชาทันที “ตามกฎหมายมีโทษประหาร!”

ใบหน้าของเฉินเฉิงซีดลงราวกับกระดาษในทันที เขาเดินโซซัดโซเซไปสองสามก้าว และแทบจะทรุดตัวลง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน