บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 201

บทที่ 201 ลอกเลียนแบบจนเป็นปรมาจารย์วรรณกรรม

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว ฉินเฟิงก็อาบน้ำชำระล้างร่างกายอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็นั่งประจำที่โต๊ะหนังสือ และเริ่มเขียนนวนิยายต่อไปอย่างขะมักเขม้น

จนกระทั่งหลังมื้อกลางวัน ในที่สุดชายหนุ่มก็คัดลอกเล่มแรกของซีรีส์ฟอร์มยักษ์เรื่อง ‘ตำนานแสงจันทร์’ เสร็จ

เขาเรียกหลินฉวีฉีมา แล้วส่งต้นฉบับให้อีกฝ่ายตรวจสอบก่อนหนึ่งรอบเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหา จากนั้นถึงจะสามารถให้หลินฉวีฉีนำกลับไปคัดออกมาใหม่อีกรอบเพื่อทำ ‘ฉบับพิมพ์’

นับตั้งแต่หลินฉวีฉีได้รับต้นฉบับที่เหลือ เขาก็กักตนเองอยู่ในห้อง ไม่ออกไปจากประตู จนกระทั่งฟ้ามืดเขาถึงออกมา บัณฑิตหนุ่มรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ ทั้งกระฉับกระเฉงและสมองปลอดโปร่ง

ฉินเฟิงนั่งอยู่บนม้านั่งหินในลาน เขากำลังก้มศีรษะครุ่นคิดเกี่ยวกับบางอย่าง จากนั้นถึงหันกลับมารับสำเนาของนวนิยายที่คัดลอกเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลินฉวีฉีมองฉินเฟิงด้วยสายตาที่ทั้งรักทั้งชัง “ข้าคัดลอกเสร็จแล้ว เจ้าลองดู นอกจากนี้… พี่ฉิน เจ้าช่วยทำให้เนื้อเรื่องที่เหลือจบในคราวเดียวได้หรือไม่? แม้ว่าจะอ่านน่าสนุก แต่พอถึงจุดน่าตื่นใจโครงเรื่องก็หยุดลงอย่างกะทันหันทุกที มันน่าโมโหจริง ๆ”

ไม่พอใจนับว่าถูกต้องแล้ว!

ไม่เช่นนั้น ถ้าผู้อ่านมีความสุข ตัวเขาที่เป็นหัวหน้าสำนักพิมพ์จอมลอกเลียนแบบคงไม่มีความสุขแน่!

ฉินเฟิงไม่ได้อธิบาย เขารับสำเนามาและกวาดสายตามองสองสามครั้ง ชายหนุ่มยกนิ้วให้พลางถอนหายใจ “สมกับเป็นพี่หลิน ลายมือที่ดีเช่นนี้ แม้ว่าข้าจะใช้เวลาฝึกยี่สิบปีก็ไม่สามารถคัดออกมาได้”

เมื่อได้รับคำยกย่องจากฉินเฟิง หลินฉวีฉีก็ยิ้มอย่างเบิกบานใจ “พี่ฉินถ่อมตัวแล้ว ไม่ว่าตัวอักษรจะเขียนได้ดีแค่ไหน หากไม่มีพรสวรรค์ด้านวรรณกรรมเพียงพอให้ใช้จะมีประโยชน์อะไร? มันก็เหมือนกับการมอบสี่สมบัติแห่งห้องหนังสือให้กับคนขายเนื้อที่ไม่รู้หนังสือใช้นั่นแหละ”

สมกับเป็นคนมีการศึกษา คำที่พูดออกมาไม่ธรรมดาเลย

ฉินเฟิงเรียกฉินเสี่ยวฝูมา และให้เขาส่งสำเนาไปที่ค่ายฝึกซ้อม เพื่อให้หลู่หมิงแกะสลักแผ่นพิมพ์โดยเร็วที่สุด

หลินฉวีฉีไม่รีบร้อนที่จะจากไป เมื่อเขาเห็นกระดาษวาดภาพกระจายอยู่ตรงหน้าฉินเฟิง เขาก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็น “พี่ฉิน เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? เจ้ามีความคิดน่าอัศจรรย์อีกแล้วหรือ?“

ความคิดน่าอัศจรรย์บ้าบออันใดกันเล่า ข้าถูกฉีหยางจวิ้นจู่บีบบังคับล้วน ๆ!

ก่อนหน้านี้เขาสัญญาเรื่องลูกแก้วหลิวหลีในพระราชวังไว้ไม่ใช่หรือ? เพื่อที่จะกำจัดฉีหยางจวิ้นจู่ออกไปโดยเร็วที่สุด ชายหนุ่มจึงทำได้เพียงเจียดเวลาให้ลูกแก้วหลิวหลีซึ่งเป็นเรื่องไม่เจ็บไม่คันนี้ มาก่อนเรื่องอื่น ๆ

แต่ในเมื่อต้องการหลอมลูกแก้วหลิวหลี ย่อมไม่สามารถทำเป็นเรื่องเล็กได้ เพราะเขาสามารถพึ่งพากิจการนี้สร้างรายได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ชดเชยการสูญเสียค่าใช้จ่ายมหาศาลจากเสบียงทางการทหารได้เช่นกัน

ตอนนี้หลินฉวีฉีถือเป็นคนสนิทของตระกูลฉินแล้ว ฉินเฟิงจึงไม่ได้ปิดบัง และพูดอย่างตรงไปตรงมา “ข้าวางแผนที่จะทำลูกแก้วหลิวหลีพวกนี้”

คำพูดนี้ฟังดูสบาย ๆ ยิ่งนัก ไม่ค่อยจริงจังสักเท่าไร

แต่สำหรับหูของหลินฉวีฉีแล้ว เรื่องนี้กลับฟังดูน่าตกตะลึงอยู่ไม่น้อย เขาอดไม่ได้ที่จะอ้าปากกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ข้าโชคดีได้เห็นลูกแก้วหลิวหลีผ่านครอบครัวผู้มีอิทธิพล ได้ยินว่าหาซื้อได้เพียงสองช่องทางเท่านั้น ช่องทางหนึ่งนำเข้าจากดินแดนตะวันตก อีกช่องทางหนึ่งนำเข้าสินค้าจากต่างแคว้น แม้แต่ลูกแก้วหลิวหลีที่ใหญ่เท่าเมล็ดถั่วก็มีคุณค่าเป็นอย่างมาก และข้าก็ไม่เคยได้ยินว่ามีผู้ใดในต้าเหลียงสามารถหลอมลูกแก้วหลิวหลีได้”

“พี่ฉิน หากเจ้าสามารถหลอมลูกแก้วหลิวหลีได้จริง เจ้าจะได้ทิ้งชื่อไว้ในประวัติศาสตร์อย่างแน่นอน!”

ฉินเฟิงไม่สนใจที่จะทิ้งชื่อไว้ในประวัติศาสตร์ เขาสนใจแค่การทำเงินจากมันเท่านั้น

การหลอมลูกแก้วหลิวหลีไม่ใช่เรื่องยาก และยิ่งการรวบรวมวัตถุดิบต่าง ๆ ก็ยิ่งเป็นส่วนที่ง่ายที่สุด อย่างเช่น ทรายควอตซ์และหินปูน ทั้งสองเป็นวัสดุที่พบเห็นได้ทั่วไป แต่โซเดียมคาร์บอเนตนั้นจำเป็นต้องได้รับการกลั่นจากแร่เนตรอน และเท่าที่ฉินเฟิงรู้ อย่าว่าแต่ทั่วเมืองหลวงเลย แม้แต่ทั้งต้าเหลียง แร่เนตรอนก็เป็นสิ่งที่หาได้ยากอย่างยิ่งยวด

ถึงอย่างนั้น โพแทสเซียมคาร์บอเนตที่สามารถสกัดจากขี้เถ้าไม้ได้ก็สามารถทดแทนโซเดียมคาร์บอเนตได้อย่างสมบูรณ์ จึงไม่มีอะไรยุ่งยาก

แต่อย่างไรก็ตาม…

อาชีพเก่าของฉินเฟิงคือวิศวกรรมโยธา แม้ว่าเขาจะมีความรู้ด้านเคมีอยู่บ้างแต่ก็ไม่เชี่ยวชาญ

กระบวนการทางเคมีและกายภาพที่ซับซ้อน อย่างการเทียบสัดส่วนของวัสดุทำให้ชายหนุ่มค่อนข้างปวดหัว

เขารู้เพียงแค่งานฝีมือและกระบวนการแต่ไม่รู้ข้อมูลโดยละเอียด หากต้องการทำลูกแก้วหลิวหลีให้ออกมาได้ตามมาตรฐาน ดูเหมือนว่าจะต้องลองผิดลองถูกหลายครั้งเพื่อสั่งสมประสบการณ์

ฉินเฟิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อคิดมาถึงตรงนี้

ไม่ว่าจะทำกิจการอันใดก็ล้วนต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากในช่วงเริ่มต้น ใช้เงินแลกประสบการณ์ลองผิดลองถูก…

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน