บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 251

บทที่ 251 เข้าเมืองหลวงรับรางวัล

เมื่อเห็นสีหน้าไม่เต็มใจของเจ้าหน้าที่ทางการในศาลาว่าการ ฉินเฟิงก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาโบกมือพลางพูดด้วยเสียงต่ำ “อย่ากังวล แม้ว่าข้าจะออกจากเมืองเป่ยซีแล้ว แต่ตำแหน่งนายอำเภอนี้ก็ไม่ปล่อยไปง่าย ๆ …เพราะอย่างไรเสีย ข้าก็ลงแรงไปกับเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ไม่น้อย ข้าจะส่งผู้รักษาการนายอำเภอมารับช่วงต่อ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจ้าหน้าที่ทางการของอำเภอก็มองหน้ากันด้วยความตกใจ

หมายความว่าอะไร?

หรือตำแหน่งนายอำเภอเล็ก ๆ นี้ ใต้เท้าฉินก็ยังต้องการจัดให้มีผู้สืบทอดอำนาจของเขา?!

ในจังหวะเดียวกันนั้น หลินฉวีฉีซึ่งสวม ‘เครื่องแบบทางการ’ ก็เปิดม่านเดินออกมาด้วยสีหน้าเขินอาย “พี่ฉิน ตอนที่เจ้าบอกให้ข้ามายังเมืองเป่ยซี เจ้ากล่าวว่าให้มาเพื่อแบ่งเบาแรงกดดันของทางการ เจ้าหาได้พูดว่าจะโยนทั้งเมืองเป่ยซีมาให้ นอกจากนี้ ข้ายังเป็นเพียงปัญญาชน ให้ทำหน้าที่เป็นผู้รักษาการนายอำเภออันใดของท่าน เกรงว่าจะไม่เหมาะ หากกรมขุนนางทราบเรื่อง…”

ก่อนที่หลินฉวีฉีจะพูดจบฉินเฟิงก็ทุบมือลงบนโต๊ะเสียงดัง จนทำให้ทุกคนตกใจ

ไม่พูดถึงกรมขุนนางยังดี แต่พอพูดแล้ว ฉินเฟิงก็จี๊ดขึ้นมา “จะสนใจตาเฒ่าพวกนั้นไปไย? ตราบใดที่ข้ายังเป็นนายอำเภอประจำเมืองเป่ยซี คำพูดของข้าถือเป็นที่สิ้นสุด! เจ้าทำหน้าที่ในเมืองเป่ยซีให้ดีเถอะ งานราชการและเรื่องความเป็นอยู่ของผู้คน ข้าจะส่งจดหมายให้คำแนะนำกับเจ้าเอง เจ้าแค่ปฏิบัติตามก็พอ”

“ส่วนพวกกรมคลัง! รอข้ากลับเมืองหลวง บัญชีนี้ เราค่อยมาชำระกัน!”

“บ้าเอ๊ย!”

ฉินเฟิงถูกกรมขุนนางและมหาเสนาเกาวางแผนจัดการอย่างเจ็บแสบ ตอนนี้ชายหนุ่มพยายามระงับโทสะอย่างยิ่ง หมัดของเขากำแน่น ทำเอาเจ้าหน้าที่ทางการในอำเภอหวาดหวั่นและหวดกลัว จนแม้แต่เรื่องที่ฉินเฟิงแต่งตั้งนายอำเภอเป็นการส่วนตัว พวกเขาก็หลงลืมไปโดย ‘ไม่รู้ตัว’

หลินฉวีฉีจะดำเนินการตามเจตจำนงของฉินเฟิง ดำเนินการตามกฎระเบียบใหม่ต่อไป จนกว่าจะสามารถเปลี่ยนอำเภอที่ยากจนข้นแค้นแห่งนี้ให้กลายเป็นอำเภอที่แข็งแกร่งได้

เหตุผลที่ฉินเฟิงไม่เต็มใจที่จะปล่อยเมืองเป่ยซี เป็นเพราะตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ของเมืองเป่ยซีมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง

ประการแรก ที่นี่คืออำเภอที่เป็นทางเชื่อม สามารถใช้เป็นทางลัดได้ตลอดเวลา และสามารถเปิดฉากสู่สงครามแนวหน้าได้ทันที

ประการที่สอง สถานที่แห่งนี้อยู่ติดกับพื้นที่ผลิตอ้อยที่สำคัญที่สุดในต้าเหลียง ฉินเฟิงยังไม่ลืมความตั้งใจไร้ยางอาย ที่เขาต้องการควบคุมแหล่งที่มาน้ำตาลอ้อย

ประการที่สาม เกี่ยวข้องกับหลี่เซียวหลาน

นับตั้งแต่กลับมาจากภูเขาอิงกัง ฉินเฟิงได้ถามฮูหยินฉินหลายครั้งเกี่ยวกับภูมิหลังของหลี่เซียวหลาน ว่าเหตุใดนางถึงได้เกี่ยวข้องกับสมาคมรายนามสวรรค์ได้

ทว่าพูดถึงทีไรก็ต้องโดนฝ่ามือทุกที

และฮูหยินฉินก็เพิ่งดุฉินเฟิงมาว่า อย่าถามเรื่องไม่เป็นเรื่อง

เห็นได้ชัดว่าตัวตนของพี่หญิงสามพิเศษมาก เพื่อความปลอดภัย เขายังไม่สามารถพานางกลับเมืองหลวงได้ จึงตั้งใจจะให้รั้งอยู่ในเมืองเป่ยซีโดยไม่เปิดเผยตัวตนไปก่อน วันหน้าค่อยวางแผนการอีกที

นอกจากนี้หลินฉวีฉียังมีนิสัยอ่อนโยน หากไม่มีใครช่วยเขากำราบ เกรงว่าพวกคหบดีจะรวมพลังกันต่อต้านเขา

คืนก่อนที่จะจากไป ฉินเฟิงเรียกหาหลินฉวีฉี เอ่ยกำชับซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า “ตราบใดที่มีโอกาสก็จัดการคหบดีพวกนั้นให้สิ้นเสีย! หากปล่อยพวกเขาไว้ ท้ายที่สุดพวกเขาจะเป็นอันตรายที่ซ่อนอยู่! สำหรับทรัพย์สินที่นาของพวกคหบดี ถ้าไม่เติมเต็มคลังทางการของเมือง ก็แจกจ่ายแก่ชาวบ้านไป เจ้าตัดสินตามสมควรเป็นใช้ได้”

หลินฉวีฉีจับมือของฉินเฟิงและถามอย่างกระตือรือร้น “พี่ฉิน เจ้าจะกลับมาเมื่อใด หรือเจ้าจะให้ข้ากลับเมืองหลวงเมื่อใด?”

เห็นได้ชัดว่าหลินฉวีฉีรู้สึกรังเกียจหมู่บ้านไกลปืนเที่ยงและยากจนข้นแค้นแห่งนี้เป็นอย่างยิ่ง

ฉินเฟิงจับมือของอีกฝ่ายอย่างใจเย็น ตบไหล่หลินฉวีฉี แล้วพูดอย่างจริงใจ “รอข้าพบผู้ที่เหมาะสมคนใหม่ ข้าจะส่งเขามาแทนที่เจ้าโดยเร็วที่สุดอย่างแน่นอน อ้อจริงสิ ข้าจะให้ฉีเหมิงรั้งอยู่ที่นี่ และมอบทหารองครักษ์ให้เจ้าสิบนาย หากยังไม่พอจริง ๆ ข้าจะหาแม่นางน้อยให้เจ้าสักสองสามคน เจ้าเห็นเป็นอย่างไร?”

ใบหน้าของหลินฉวีฉีเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาสะบัดปลายแขนเสื้อ “แม่นางน้อย? พี่ฉิน ไฉนเจ้าถึงยังหยาบคายเช่นนี้? อีกอย่าง ข้าน้อยเป็นแค่ซิ่วไฉตาม ‘กฎหมายต้าเหลียง’ รับอนุได้เพียงหนึ่งคนเท่านั้น เจ้าส่งมาคนเดียวก็พอ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินก็เฟิงก็เบะปาก พูดแขวะ “พี่หลิน ท่านเรียนแบบพฤติกรรมแย่ ๆ จากข้ามากไปแล้ว!”

หลินฉวีฉีโต้กลับอย่างเย็นชา “นี่เรียกว่าคนใกล้ชาดติดสีแดง คนใกล้หมึกติดสีดำ! เจ้าหลอกข้าให้มาที่นี่ ข้าก็แค่ให้เจ้าส่งสาวใช้มาเท่านั้น นี่มากเกินไปอย่างนั้นหรือ?”

ฉินเฟิงฉีกยิ้มทันที “ไม่มากเกินไป ๆ หึ ๆ”

เดิมทีฉินเฟิงได้ตัดสินใจว่าจะให้หลินฉวีฉีเข้ามาบริหารเมืองเป่ยซีต่อ ทว่าพื้นที่แห่งนี้ภูผาวารี แร้นแค้น เกรงว่าหลินฉวีฉีจะไม่มา จึงหลอกอีกฝ่ายว่าจะให้มาช่วยแบ่งเบาภาระทางการ

ตอนนี้ก็อย่างที่เห็น วิธีการนี้… สำเร็จแล้ว

การมีหลินฉวีฉีอยู่ทำให้ฉินเฟิงรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน