บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 331

บทที่ 331 จะเบาหรือหนักก็ได้

ฮ่องเต้ต้าเหลียงคิดอยู่ครู่หนึ่ง ยอมรับข้อเสนอแนะของทุกคน ทว่าไม่ได้ตอบกลับทันที เพียงตรัสขึ้นมาว่า “ขุนนางทุกท่านคิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยอย่างนั้นหรือ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจิ้นคงต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ”

สีหน้าของหลี่ซวี่พลันเปลี่ยนไป

ให้ความสำคัญเป็นพิเศษรึ?!

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือฮ่องเต้ต้าเหลียงไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้ตั้งแต่แรก เพียงมองว่าเป็นช่องทางในการหาเงิน ตราบใดที่ทุกคนจ่ายเงิน ช่วยอำเภอชางผิงให้ผ่านความยากลำบาก พวกเขาย่อมอยู่อย่างสงบสุขตามเดิม

ภายใต้ความกระตือรือร้นของบรรดาขุนนาง เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ และเรื่องใหญ่ก็กลายเป็นหายนะ

หลี่ซวี่กลืนน้ำลายอย่างยากลำบากและพูดอย่างประหม่า “ฝ่าบาท… ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเรื่องนี้มากนัก ขุนนางในเมืองหลวงล้วนเป็นขุนนางมือสะอาด กฎตระกูลเคร่งครัด เช่นเดียวกับที่ฉินเฟิงกล่าว ตรวจสอบก็คงไม่พบสิ่งใด กระหม่อมซื่อตรงย่อมไม่กลัวเงาคด ไยต้องสนใจเรื่องนี้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ต้าเหลียงหรี่ดวงเนตรมองดูหลี่ซวี่ สุรเสียงฟังดูไม่พอพระทัยอย่างเห็นได้ชัด “ใต้เท้าหลี่ เจ้าเพิ่งบอกให้เจิ้นสนใจเรื่องนี้ ไม่ทันไรก็กลับคำบอกว่าไม่จำเป็นต้องสนใจอย่างนั้นหรือ เจ้ากำลังล้อเจิ้นเล่นกระมัง?”

หลี่ซวี่รู้สึกหนาวไปทั้งแผ่นหลัง คุกเข่าลงพร้อมกับตะโกนอย่างรวดเร็ว “แม้จะให้กระหม่อมยืมร้อยความกล้าหาญ ก็ไม่มีวันกล้าหลอกลวงฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียง ‘ฮึ’ ดังแผ่วเบามาจากด้านข้าง

หลี่ซวี่เหลือบมอง พบว่าฉินเฟิงกำลังกลั้นยิ้มอยู่ ทั้งยังเกือบจะกลั้นไว้ไม่ไหวด้วย

หลี่ซวี่รู้สึกเกลียดชังจนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ฉินเฟิงรู้สึกตลกอยู่ในใจ นับตั้งแต่เกาหมิงสิ้นอำนาจ องค์ชายรองอาศัยอยู่ในวังหลังทำตัวสงบเสงี่ยม ส่วนหลี่ซวี่สูญเสียผู้สนับสนุน ก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย

เมื่อสักครู่ฉินเฟิงได้เอ่ยอย่างชัดเจนเพื่อให้ทางลงแก่บรรดาขุนนาง แต่กลุ่มขุนนางที่นำโดยหลี่ซวี่กลับวิ่งขึ้นมาชนตอปัญหาจนเลือดตกยางออก

สมน้ำหน้า!

ขุนนางที่ยืนอยู่ด้านหลังเห็นฉินเฟิงยืนผยองอยู่กลางท้องพระโรงก็แอบยกยิ้มมุมปาก ขณะที่หลี่ซวี่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นเงียบ ๆ

ในใจทุกคนเต็มไปด้วยอารมณ์หลากหลาย

ในท้องพระโรงแห่งนี้ ความสามารถเป็นสิ่งหนึ่งแต่สิ่งสำคัญที่สุดคือการเดา ‘พระทัยของฮ่องเต้’

เหล่าขุนนางควรกังวลไปกับความวิตกของฮ่องเต้ต้าเหลียง และยินดีไปกับความปีติของเขา

หากไม่เข้าใจว่าฮ่องเต้กำลังคิดอะไร จุดจบก็จะเป็นเช่นนี้!

ฉินเฟิงซึ่งเป็นสือฮู่ตัวเล็ก ๆ ยืนเชิดหน้าอกผายไหล่ผึ่ง ในขณะที่เลขาธิการกรมคลังซึ่งเป็นขุนนางที่ได้รับความเคารพอย่างสูงกลับคุกเข่าลงบนพื้น ก้มศีรษะอย่างนอบน้อม

และจุดสำคัญที่สุดคือ

หากฉินเฟิงรู้เพียงวิธีคาดเดาพระทัยของฮ่องเต้ แต่ความตั้งใจของเขาเองไม่ถูกต้อง ชายหนุ่มก็จะเป็นเพียงขุนนางกังฉิน แสดงพลังอำนาจได้ชั่วขณะหนึ่งและจะถูกทำลายไม่ช้าก็เร็ว

แต่ว่า…

ฉินเฟิงรู้พระทัยของฮ่องเต้เป็นอย่างดี ทั้งยังอุทิศตนให้กับต้าเหลียง นอกจากนี้เขายังมีกำลังอยู่ในมือและทุ่มเทความพยายามทั้งหมดเพื่อจัดการกับเป่ยตี๋ ภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นกับฮ่องเต้จึงแทบจะเป็นศูนย์

ด้วยเหตุผลทั้งสามด้านนี้ทำให้ฐานะของฉินเฟิงแข็งแกร่งจนไม่สามารถสั่นคลอนได้แล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยามนี้ขุนนางจากกรมคลังรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ความสนใจของพวกเขาที่มีต่อฉินเฟิงก็สูงถึงระดับที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเช่นกัน

ในท้องพระโรงเต็มไปด้วยขุนนางขั้นสามขึ้นไป พวกเขาล้วนเป็นขุนนางที่มีความดีความชอบของต้าเหลียง

ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับสือฮู่ตัวเล็ก ๆ กลับรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจที่ไม่อาจคาดเดา

เมื่อรู้สึกถึงสายตาแปลก ๆ ที่มาจากทุกทิศทาง ฉินเฟิงกลับรู้สึกว่าน่าขันยิ่งกว่าเดิม

ผู้ที่เรียกตนเองว่าขุนนางเหล่านี้พุ่งความสนใจทั้งหมดมาที่ตัวเขา

ในเวลานี้ ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายควรพุ่งความสนใจไปที่ฮ่องเต้ต้าเหลียงหรอกหรือ?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน