บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 353

บทที่ 353 ข้าเกรงว่าพวกเจ้าจะเลียนแบบไม่ได้

หลังจากทำงานมาทั้งวัน จากมากกว่าห้าสิบจุดที่ฉินเฟิงทำเครื่องหมายไว้ มีเพียงสามจุดเท่านั้นที่เหมาะสม

แต่ชายหนุ่มก็พอใจกับผลลัพธ์นี้มากแล้ว

ในคืนนั้นกลุ่มคนงานก่อสร้างได้เริ่มทำงาน

เพื่อที่จะขุดบ่อลึกโดยเร็วที่สุด ฉินเฟิงได้กำหนดระบบการทำงานสี่ชั่วยาม ผลัดสามกะ

บ่อน้ำลึกก็ตามชื่อ คือต้องขุดให้ลึก

ขุดลงไปจนถึงชั้นหินอุ้มน้ำใต้ดิน

อย่างน้อยก็หกถึงเก้าจั้ง หรืออาจมากกว่าสามสิบจั้งก็ได้

ความลึกระดับนี้ สำหรับความสามารถทางวิศวกรรมในยุคโบราณ นี่ถือเป็นบททดสอบความยากระดับนรก

ดังนั้นการกำหนดพื้นที่กักเก็บน้ำได้จึงถือเป็นชัยเพียงครึ่งเดียว ความลึกของพื้นที่กักเก็บน้ำต่างหากที่เป็นกุญแจสำคัญในการขุดบ่อน้ำลึก

ก่อนหน้านี้ฉินเฟิงสร้างมาตรฐานของเครื่องมือให้ขุดลงไปได้เพียงเก้าจั้งเท่านั้น

ส่วนชั้นหินอุ้มน้ำทั้งหมดที่เกินเก้าจั้งจะไม่มีประโยชน์ใด ๆ

ประการแรก ความสามารถด้านวิศวกรรมไม่เพียงพอ ประการที่สอง ชีวิตคนงานจะตกอยู่ในความเสี่ยง เขากังวลเกี่ยวกับเรื่องดินถล่มที่อาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา

นายน้อยฉินกำหนดให้เส้นผ่านศูนย์กลางของบ่อน้ำกว้างเกือบจั้ง ทำให้ชาวบ้านสามารถขุดลงไปด้านล่างได้ง่ายขึ้น

ขณะขุดก็ใช้หินเสริมขอบบ่อไปด้วย

คนงานก่อสร้างสี่ร้อยคนอาจดูเหมือนมีจำนวนมาก แต่กระบวนการทั้งหมดต้องอาศัยกำลังคน

ไม่ว่าจะเป็นการขุด การเสริมความแข็งแรง การขนส่ง การขนดิน และอื่น ๆ อีกมากมาย ล้วนต้องใช้กำลังคนทั้งสิ้น

นอกจากนี้ เพื่อที่จะทำงานได้ตลอดเวลา ลดระยะเวลาการก่อสร้าง พวกเขาต้องทำงานเป็นสามกะ โดยกระจายให้เท่า ๆ กัน อันที่จริงกำลังคนในมือนายน้อยฉินค่อนข้างตึงเครียดเลยทีเดียว

ฉินเฟิงเดินไปยังสถานที่ก่อสร้างอย่างไม่ตั้งใจ มองไปที่บ่อน้ำลึกที่สองจั้ง เอ่ยพูดอย่างเคร่งขรึม “ระวังความปลอดภัยในการก่อสร้างด้วย ความปลอดภัย! ความปลอดภัย!”

นายน้อยเจ้าสำราญย้ำสิ่งสำคัญถึงสามครั้ง

“ไม่จำเป็นต้องขุดบ่อก็ได้ แต่คนห้ามบาดเจ็บล้มตาย จำเอาไว้ให้ขึ้นใจ”

ทันใดคนงานชาวบ้านในที่แห่งนั้นมีสายตาที่ร้อนแรงหาใดเปรียบ

ตอนแรกที่ฉินเสี่ยวฝูไปในอำเภอเพื่อจ้างคนงาน พวกเขายังไม่เชื่อและคิดว่าอีกฝ่ายโกหก

ท้ายที่สุดแล้วทุกวันนี้ก็มีพวกคนหลอกลวงมากมาย มีตัวอย่างของผู้มาแอบอ้างนับไม่ถ้วน

กระทั่งฉินเสี่ยวฝูมอบเงินหนึ่งตำลึงเป็นเงินมัดจำอย่างรวดเร็ว พวกเขาถึงได้เต็มใจที่จะลองเสี่ยงโชคดู

ชื่อของฉินเฟิงแพร่กระจายไปในหมู่ชาวบ้านมานานแล้ว

ยามนี้เมื่อได้เจอตัวจริงจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร?

ชายคนหนึ่งในวัยสามสิบต้น ๆ ปาดเหงื่อจากหน้าผากและยิ้มอย่างใสซื่อ “นายน้อยฉิน ชีวิตของคนธรรมดาอย่างเราไม่มีค่าใด บ่อน้ำลึกที่ขุดได้ต่างหากที่มีคุณค่า”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฉินเฟิงไม่สนใจว่าเขาจะสนิทกับคนผู้นั้นหรือไม่ ชายหนุ่มยกขาขึ้นเตะบั้นท้ายของชายคนนั้นไปหนึ่งที

ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้นต่างตกตะลึง

คิดว่านายน้อยฉินจะโกรธเสียแล้ว พวกเขาตกใจกลัวจนหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ด้วยซ้ำ

ท้ายที่สุดแล้วฉินเฟิงก็เป็นบุตรชายของเสนาบดีกรมกลาโหม สถานะของชายหนุ่มไม่ธรรมดา

ท่ามกลางการจ้องมองอย่างเงียบ ๆ ของทุกคน ฉินเฟิงชี้ไปที่ชายร่างกำยำแล้วตะโกน “ไร้สาระ!”

“ใครว่าชีวิตเจ้าไม่มีค่า ทุกสิ่งในใต้หล้านี้วัดคุณค่าได้ทั้งสิ้น แต่ชีวิตไม่อาจวัดคุณค่าได้”

“ในความคิดของข้า พวกเจ้าทุกคนคือความมั่งคั่งของต้าเหลียง”

“หากเจ้าไม่ใส่ใจชีวิตของตนเอง แล้วใครจะสนใจเล่า?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน