บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 354

บทที่ 354 ปล่อยข่าวลือ

ท่ามกลางสายตาที่เปี่ยมด้วยความสงสัยของทุกคน ฉินเฟิงพูดอย่างจริงจัง “ทุกอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อชาวบ้าน ค่ายเทียนจีของเราจะฝึกอบรมด้วยทรัพยากรทั้งหมด ยิ่งมีคนเรียนรู้ได้มากเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น”

“ท้ายที่สุดแล้ว อาณาจักรจะเข้มแข็งได้ก็ต่อเมื่อผู้คนร่ำรวย!”

เมื่อฉินเฟิงกล่าวมาถึงตรงนี้ เขาก็กลืนคำพูดที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งลงไป คำพูดืั้ว่า…

เพราะอย่างไรเสีย…

เมื่อผู้คนร่ำรวย อาณาจักรเข้มแข็ง สินค้าของค่ายเทียนจีจึงจะสามารถออกตีตลาดได้ เมื่อนั้นเขาถึงจะสามารถหาเงินอย่างไร้กังวลจริง ๆ

มิฉะนั้นถ้าชาวบ้านยากจนข้นแค้น กิจการของค่ายเทียนจีจะแพร่หลายในกลุ่มคนมีอันจะกินเท่านั้น และกิจการก็จะไม่อาจเติบโตได้

ยิ่งผู้คนร่ำรวยเท่าไร ฉินเฟิงก็จะมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น นี่เป็นสถานการณ์ที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย

บรรดาชาวบ้านตื้นตันใจจนถึงกับหลั่งน้ำตา

อาณาจักรจะเข้มแข็งได้ก็ต่อเมื่อผู้คนร่ำรวยเท่านั้น…

คำพูดพวกนี้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่พวกเขาได้ยิน

ก่อนหน้านี้ทั้งขุนนางและผู้ทรงอิทธิพลท้องถิ่นพยายามทุกวิถีทางที่จะบีบบังคับผู้คน โดยไม่สนใจว่าชาวบ้านจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร

ยามนี้ในที่สุดต้าเหลียงก็มีคนมากความสามารถที่หวังให้ราษฎรมีความเจริญรุ่งเรือง

สิ่งสำคัญที่สุดคือบุคคลมีความสามารถผู้นี้มีสิทธิ์ที่จะพูด

เขาเป็นคนสำคัญที่สามารถทำตามสิ่งที่พูดเอาไว้ได้

บรรดาชาวบ้านคุกเข่าคำนับตามสัญชาติญาณ

“นายน้อยฉิน ท่านคือผู้กอบกู้ของพวกเราอย่างแท้จริง!”

“นายน้อยฉิน ไม่ต้องกังวล เราจะขุดบ่อลึกนี้และไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่”

“ทุกคน ทำงานต่อ อย่าทำให้นายน้อยฉินผิดหวัง”

บรรดาชาวบ้านดูเหมือนจะมีกำลังเพิ่มขึ้นมา แล้วพวกเขาก็เริ่มก่อสร้างกันอย่างสุดกำลัง

เมื่อเห็นเช่นนี้ ฉินเฟิงก็หยุดอยู่ฝีเท้า สั่งให้ฉินเสี่ยวฝูอยู่ควบคุมงาน จากนั้นจึงหันหลังจากไป

การควบคุมงาน ไม่ใช่การควบคุมระยะเวลาการก่อสร้าง แต่เป็นการดูแลความปลอดภัยของการก่อสร้าง

เมื่อฉินเฟิงกลับไปยังจุดพักแรมก็เกือบจะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

กลุ่มนักเลงเกียจคร้านที่เหลืออีกพันคน ยังรอรับคำสั่งอยู่ที่เดิม

ฉินเฟิงเอามือไพล่หลังพลางเดินไปรอบ ๆ

ภายใต้สายตาที่จ้องมองมาอย่างงุนงงของทุกคน นายน้อยตะโกนว่า “ภารกิจของพวกเจ้าก็คือรออยู่ที่นี่!”

“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เมื่อถึงเวลาเงินที่ควรได้ ย่อมไม่ขาดแม้อีแปะเดียว”

เดิมทีพวกนักเลงต่างรู้สึกว้าวุ่นอยู่ในใจ

ท้ายที่สุดแล้วก็มีข่าวลือว่าฉินเฟิงจัดการพวกนักเลงได้อย่างโหดร้ายมาโดยตลอด…

ขณะนี้นักเลงจำนวนมากที่ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันทางจิตใจได้จึงแอบหลบหนีไปก็มี

อย่างไรเสียก็ได้เงินมัดจำหนึ่งตำลึงเงินแล้ว หนีไปก็ถือว่าได้กำไร

เมื่อกลุ่มนักเลงที่เหลือมากกว่าเก้าร้อยคนได้ยินคำพูดของฉินเฟิงก็รู้สึกสับสนมึนงง และเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่พักหนึ่ง

“ไม่ต้องทำอะไรเลย ก็ได้ห้าตำลึงเงินรึ ใต้หล้ามีเรื่องดี ๆ เช่นนี้ด้วยหรือ?”

“ใครว่าเล่า! นายน้อยฉินผู้นี้มีแผนการมากมาย…”

“จะสนใจอะไรมากมายเล่า ดั่งคำกล่าวที่ว่า กฎหมายไม่อาจใช้ได้กับกลุ่มคนจำนวนมาก นายน้อยฉินคงจัดการพวกเราทั้งหมดพร้อมกันไม่ได้หรอกกระมัง?”

“เจ้าพูดถูก นั่งอยู่เฉย ๆ ก็ได้รับห้าตำลึงเงิน เรื่องดี ๆ เช่นนี้ไม่ได้พบเจอกันบ่อย ๆ หรอก”

ข้อดีของกลุ่มนักเลงคือขอแค่มีผลประโยชน์ พวกเขาก็ไม่สนใจปัญหาที่จะตามมามากมายนัก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน