บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 355

บทที่ 355 บ่อน้ำบ่อแรก

หลิวหลิงกระสับกระส่าย เขาเดินไปรอบ ๆ ประตูศาลาว่าการไม่หยุด

รองนายอำเภอมองไปรอบ ๆ เมื่อยืนยันได้ว่าตระกูลหลินไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ จึงลดเสียงลงต่ำ “ใต้เท้า ตอนนี้ข่าวได้แพร่กระจายไปในเมืองแล้ว ฉินเฟิงไม่ได้ใส่ใจเราเลย เขาแค่ขุดบ่อน้ำนอกเมืองเพื่อรับน้ำ หลังจากแก้ไขปัญหาแหล่งน้ำแล้ว ทหารค่ายเทียนจีจะได้รับคำสั่งให้เข้ายึดอำเภอในคราวเดียว”

“ถึงตอนนั้น โศกนาฏกรรมที่เคยเกิดในอำเภอผิงเหยาเกรงว่าจะเกิดขึ้นอีกครา…”

เพื่อให้หลิวหลิงตระหนักถึงความจริงจังของเรื่องนี้ เสียงของรองนายอำเภอก็ดังขึ้น “ท่านลองคิดดูสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับคหบดีและผู้ทรงอิทธิพลท้องถิ่งในอำเภอผิงเหยา…”

เมื่อพูดถึงอำเภอผิงเหยา หลิวหลิงพลันตัวสั่นงันงก

หากไม่ใช่เพราะการขัดขวางของตระกูลหลิน หลิวหลิงคงจะนำกลุ่มขุนนางจากอำเภอชางผิงออกไปรอนอกเมืองสักสามสิบลี้เพื่อทักทายฉินเฟิงก่อนแล้ว

เดิมอยากจะประจบประแจงฉินเฟิง แต่กลับกลายเป็นศัตรูไปเสียได้ ทีนี้จะทำอย่างไรดีเล่า?

หลิวหลิงกลืนน้ำลายและถามด้วยความยากลำบาก “เจ้าคิดว่าฉินเฟิงสามารถโจมตีเมืองได้จริงหรือ?”

ดวงตาของรองนายอำเภอแสดงความกลัวอย่างสุดซึ้ง “ข้าเกรงว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องเท็จ ฉินเฟิงได้ส่งคนไปยังจวนว่าการแล้ว จวนว่าการจะส่งขุนนางตรวจสอบมาถึงอำเภอชางผิงเร็ว ๆ นี้ ถึงเวลานั้น เมื่อมีขุนนางตรวจสอบอยู่ด้วย ฉินเฟิงก็จะสามารถฆ่าแกงเราอย่างไร้กังวลได้”

“ทั่วทั้งอำเภอ ไม่ว่าคหบดีท้องถิ่นผู้ทรงอิทธิพลก็ดี หรือขุนนางเช่นเราก็ดี เกรงว่าจะไม่มีใครสามารถหนีรอดได้”

หลิวหลิงตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกโดยสมบูรณ์

ทางหนึ่งคือฉินเฟิงผู้เด็ดเดี่ยว และอีกทางคือตระกูลหลินที่ปิดฟ้าได้ด้วยมือเดียว ไม่ว่าเขาจะทำให้ฝั่งไหนโกรธเคือง สำหรับหลิวหลิงแล้วล้วนเป็นหายนะ

เช่นนี้แล้วก็ต้องเปรียบเทียบอันตรายสองสิ่ง แล้วย่อมต้องเลือกสิ่งที่ส่งผลร้ายน้อยกว่า

หลิวหลิงลากรองนายอำเภอไปหลังฉากกั้นลม ก่อนจะกระซิบเสียงต่ำ “เจ้าคิดว่า ฉินเฟิงเทียบกับตระกูลหลินแล้วเป็นอย่างไร?”

รองนายอำเภอยิ้มขมขื่น “ใต้เท้า ดาบจะพาดบนคออยู่แล้ว ท่านยังจะพูดอ้อมค้อมไปไยอีก ยิ่งในเวลาเช่นนี้พวกเรายิ่งต้องชัดเจนเกี่ยวกับท่าทีของตนเอง เลือกด้านใดด้านหนึ่งให้สุดทางเสียเลยดีกว่า มิเช่นนั้น หากอยู่ตรงกลาง โลเลไม่หนักแน่น อาจจะไม่ถูกใจทั้งสองฝ่ายเลยก็เป็นได้”

“ในแง่ของสินทรัพย์และอำนาจฉินเฟิงไม่สามารถเทียบกับตระกูลหลินได้ ฉินเฟิงผู้นั้น ท้ายที่สุดแล้ว ก็เป็นเพียงพ่อค้าในเมืองหลวงเท่านั้น มากที่สุดก็คือมีอำเภอเป่ยซีอยู่ในมือ ทว่า…อำเภอเป่ยซีไม่เพียงแต่ไม่อาจสร้างผลประโยชน์ใด ซ้ำยังเป็นหลุมไร้ก้นบึ้ง สูบเลือดเนื้อของฉินเฟิงอยู่ทุกชั่วขณะ”

“เมื่อมองย้อนดูตระกูลหลิน อีกฝ่ายมีทั้งเจียงหนานอยู่ในมือ ทั้งยังได้รับการคุ้มครองจากไท่เป่าหลินและกุ้ยเฟยในเมืองหลวง อาจกล่าวได้ว่าดุจขุนเขาที่ไม่อาจสั่นคลอน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวหลิงก็ขมวดคิ้ว “เจ้าหมายถึง เราจะอยู่ฝ่ายตระกูลหลินต่อไปและร่วมมือกับพวกเขาจัดการกับฉินเฟิงหรือ?”

รองนายอำเภอส่ายหัวอย่างเด็ดขาดและโพล่งออกมา “ตรงกันข้าม!”

“เป็นเรื่องจริงที่ตระกูลหลินแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ง่ายเลยที่จะทำร้ายฉินเฟิง มิฉะนั้นตระกูลหลินจะซุ่มโจมตีอยู่ในเมือง หมายจะลอบสังหารฉินเฟิงได้อย่างไร นี่หมายความว่าไม่มีวิธีการที่ดีในการเอาชนะนายน้อยฉิน พวกเขาจึงคิดแผนชั้นต่ำนี้ขึ้นมา”

“ไม่ว่าฉินเฟิงหรือตระกูลหลินจะมีอำนาจมากกว่า ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับเรา สิ่งที่เราควรพิจารณาคือสองฝ่ายนี้ฝ่ายใดจะจัดการเราให้สิ้นซาก”

ดวงตาของหลิวหลิงเป็นประกาย

อาจกล่าวได้ว่าหนึ่งคำพูดปลุกผู้หลงในห้วงฝันให้ตื่นขึ้น

ตั้งแต่ฉินเฟิงมาที่อำเภอชางผิง นี่ก็หมายความว่าฮ่องเต้ได้ตัดสินใจที่จะกำจัดเนื้อร้ายที่อยู่ในอำเภอชางผิงให้สิ้นซากแล้ว แม้ว่าฉินเฟิงจะไม่สามารถจัดการอำเภอชางผิงได้ ฮ่องเต้ก็จะส่งขุนนางคนอื่นมาอีก อย่างไรแล้วสงครามแคว้นก็กำลังใกล้เข้ามา จึงต้องเร่งจัดการภัยภายในก่อน

เห็นได้ว่าในฐานะนายอำเภอประจำอำเภอชางผิง หลิวหลิงย่อมต้องถูกตำหนิในเรื่องนี้และไม่สามารถหลีกเลี่ยงโทษได้

ในทางกลับกัน ช่วงเวลานี้ฉินเฟิงกำลังดำเนินโครงการก่อสร้างนอกเมือง ขุดบ่อน้ำลึกเพื่อแก้ไขต้นตอของปัญหาแหล่งน้ำในอำเภอชางผิง

เห็นได้ชัดว่าฉินเฟิงต้องการช่วยเหลือการดำรงชีวิตของผู้คนในอำเภอชางผิงจริง ๆ

หากผู้ทรงอิทธิพลสนับสนุนฉินเฟิงอย่างเต็มที่ ทำให้อำเภอชางผิงกลับมาสู่เส้นทางเดิม จัดการความกังวลให้กับฮ่องเต้ ก็ยังไม่อาจทราบได้ว่าสิ่งที่รออยู่จะเป็นโทษทัณฑ์หรือบำเหน็จรางวัล

พูดตรง ๆ ก็คือ

สนับสนุนฉินเฟิง อาจจะยังมีทางรอด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน