บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 380

บทที่ 380 เชื่อไหมว่าข้าจะอัดเจ้า

ภายใต้สายตาที่มองมาอย่างไม่สบายใจของฉินเทียนหู่ ฉินเฟิงก้าวเท้าเดินออกไป

หลิ่วหงเหยียนรีบตามมาพลางเอ่ยอย่างกังวล “มิเช่นนั้น… ให้น้องหญิงสี่ไปกับเจ้าด้วย? หากไม่ได้ ให้พาทหารค่ายเทียนจีไป”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ฉินเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “พี่หญิงรอง ท่านเลอะเลือนแล้วหรือ?”

“ฮ่องเต้เรียกข้าเข้าเฝ้าที่พระราชวัง หากข้าพากำลังคนไป นั่นนับเป็นสิ่งใดกัน นั่นจะไม่เป็นการหาเรื่องให้ตัวเองหรือ?”

หลิ่วหงเหยียนตระหนักได้ทันที เป็นจริงเช่นนั้น อีกฝ่ายคือฮ่องเต้… แต่เมื่อเห็นฉินเฟิงไปที่พระราชวังเพียงลำพัง ในใจของนางก็ยากที่จะสงบลงได้

ทุกคนไม่รู้ว่า…

ช่วงเวลานี้ในใจของฉินเฟิงเองก็เริ่มตื่นตระหนกเช่นกัน

นี่คือความลำบากใจของชายหนุ่ม แม้จะรู้ว่าถ้าเข้าวังครั้งนี้เขาอาจจะไม่ได้กลับมาอีก แต่เขาก็ยังต้องกัดฟันไปตามลำพัง

หากพาใครไปด้วยอาจถูกสงสัยว่าขัดรับสั่ง วางแผนชั่วร้าย ไม่ต่างจากการกบฏ

เมื่อถึงเวลา กองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์จะเข้ามาจัดการอย่างแน่นอน

ถ้าไม่พาใครไปด้วย ตอนนี้เขาคงเป็นเพียงเศษเนื้อให้ฮ่องเต้ต้าเหลียงจัดการตามพระทัย

อาจกล่าวได้ว่า สถานการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะกับฉินเฟิง แต่เป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่ทุกคนในเมืองหลวงต้องเผชิญ

ก่อนหน้านี้ คนที่เข้ามาเพื่อพาฉินเฟิงเข้าวังจะต้องเป็นหลี่จ้าน ฉินเฟิงจึงสามารถลองเชิงดูได้ก่อน

น่าเสียดาย…

ตอนนี้หลี่จ้าน ‘กลับบ้าน’ แล้ว

คนที่มาครานี้คือรองหัวหน้าขันที จางซิวเย่

ฉินเฟิงติดต่อกับคน ๆ นี้เพียงเล็กน้อย ไม่รู้นิสัยใจคอจึงไม่กล้าหุนหันพลันแล่นทดสอบเขา

จางซิวเย่​​​​ดูผ่อนคลายอย่างมาก มุมปากมีรอยยิ้มจาง ๆ “นายน้อยฉิน ท่านเข้าวังเพียงลำพัง หากระหว่างทางเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นมาจะทำอย่างไรเล่า? ไยไม่พาคนติดตามไปสักสองสามคนเล่า?”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉินเฟิงก็พอจะรู้แล้วว่าจางซิวเย่ไม่ใช่คนของเขาอย่างแน่นอน!

นายน้อยเจ้าสำราญรีบยกยิ้มเชิงขอโทษและตอบ “หัวหน้าขันทีจาง ดูท่านพูดเข้าเถิด ที่นี่คือเมืองหลวง ใต้ฝ่าพระบาทโอรสสวรรค์ ใครกันจะกล้าก่อเรื่อง”

จางซิวเย่ยิ้มมีเลศนัย “นั่นก็ไม่แน่!”

ฉินเฟิงไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเพียงเดินตามจางซิวเย่​​​​ไปยังพระราชวังต้องห้าม เมื่อผ่านถนนหลวง รอบข้างไร้ผู้คน จางซิวเย่​​​​ก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

“นายน้อยฉิน ได้ยินมาว่าท่านมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหลี่จ้าน?”

ฉินเฟิงยักไหล่ “ข้าเป็นที่ชื่นชอบและมีความสัมพันธ์ที่ดีกับทุกคน”

จางซิวเย่ระเบิดเสียงหัวเราะ ส่ายหัว แล้วถอนหายใจ “นายน้อยฉินเป็นคนซื่อตรงจริง ๆ ดูเหมือนโอ้อวด แต่จริง ๆ แล้วจิตใจอ่อนไหว ยามเอ่ยวาจาก็ระมัดระวัง แต่ก็ไม่สำคัญหรอก ตอนนี้หลี่จ้านกลับสู่บ้านเกิดแล้ว ต่อไปข้างกายฮ่องเต้ก็มีบ่าวเฒ่าอย่างข้าคอยปรนนิบัติ”

“ผู้คนน่ะ ไม่กลัวลมฟ้าลมฝน กลัวก็แต่ลมข้างหู”

ฉินเฟิงจะฟังไม่เข้าใจได้อย่างไร จางซิวเย่​​​​กำลังบอกเขาว่า หากไม่มีหลี่จ้านคอยปกป้อง ต่อไปต้องระวังตัว!

นายน้อยฉินพึมพำอยู่ในใจ

จางซิวเย่ผู้นี้อยู่ข้างกุ้ยเฟยหรือบรรดาองค์ชาย หรือจะเป็นตัวแทนของฮ่องเต้จริง ๆ?

จะต้องหาภูมิหลังของคนผู้นี้ให้แน่ชัด ไม่เช่นนั้นแม้แต่ ‘การเจรจา’ กับฮ่องเต้ต้าเหลียงในอนาคตก็จะเป็นปัญหา

ฉินเฟิงหยุดฝีเท้าลงกะทันหัน

จางซิวเย่ประหลาดใจเล็กน้อย ขมวดคิ้วและเอ่ยเร่ง “ฮ่องเต้ต้องการพบท่านอย่างเร่งด่วน อย่ารอช้า!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน