บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 427

บทที่ 427 ต่อให้เง็กเซียนฮ่องเต้มาข้าก็จะต่อย!

แม้ตอนนี้เขาจะกลายเป็นปัญหาร้ายแรงสำหรับฮ่องเต้ต้าเหลียงแล้ว แต่ฉินเฟิงก็ไม่รู้สึกว่าตนเองเป็นคนทรยศหรือตัวตลกเลย

แรงจูงใจทั้งหมดของเขาเป็นเพียงการรักษาชีวิต จากนั้นก็พัฒนาต้าเหลียงให้ดีขึ้น รวมถึง… หาเงินให้มากขึ้นด้วย

หลังจากออกจากประตูพระราชวัง ฉินเฟิงก็แยกทางกับฉินเทียนหู่ เตรียมไปที่จวนตระกูลเซี่ย

ช่วงเวลานี้ บรรยากาศในห้องโถงของจวนตระกูลเซี่ยค่อนข้างแปลกทีเดียว

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ที่เพิ่งไปเยือนประตูนรกยังคงมีอาการตกใจเล็กน้อย นางกำลังนั่งอยู่บนเบาะนั่งด้านข้างโดยไม่พูดอะไรสักคำ เซี่ยปี้ที่รีบรุดกลับมา สีหน้าโกรธแค้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองไปยังองค์ชายหกที่อยู่ตรงหน้า เขาก็อยากจะพุ่งตัวเข้าไปต่อยอีกฝ่ายให้รู้แล้วรู้รอด!

องค์ชายหกยิ้มอย่างขี้เล่น แล้วทักทายเซี่ยปี้ “หนิงกั๋วกง เมื่อวานมีความเข้าใจผิดบางอย่าง แม้ความเข้าใจผิดจะได้รับการแก้ไขแล้ว แต่ข้าบุกเข้าไปในเรือนหลังของจวนตระกูลเซี่ย ปะทะกับคุณหนูเซี่ย แม้จะเป็นเรื่องร้ายแรง แต่ก็เป็นความผิดของข้า วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อขอโทษหนิงกั๋วกง”

ขณะพูด องค์ชายหกก็ยกมือขึ้นอย่างขอไปที ไฉนเลยจะแสดงความจริงใจในการขอโทษ?

องค์ชายหกนึกรังเกียจในใจ เขาเป็นถึงองค์ชายผู้สูงศักดิ์ มาขอโทษถึงจวนด้วยตนเอง นี่ก็ถือว่าไว้หน้าจวนตระกูลเซี่ยมากพอแล้ว

แม้ว่าเซี่ยปี้จะโกรธแค้น แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ท้ายที่สุดแล้ว คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่เพียงแต่เป็นองค์ชาย แต่เป็นองค์ชายที่ได้รับสิทธิพิเศษจากฮ่องเต้

ถึงจะนำคดีไปที่ศาลต้าหลี่หรือสำนักขุนนางฝ่ายใน ก็เกรงว่าคงจะไม่มีใครรับคดีนี้ หรือหากรับคดีก็คงจะเป็นไปเพื่อประนีประนอมเท่านั้น

นอกจากนี้ เมื่อวานเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ยังทุบตีองค์ชายหกจริง ๆ นางสามารถรอดชีวิตมาได้ก็ไม่ง่ายแล้ว

เซี่ยปี้หายใจเข้าลึก ระงับความโกรธในใจ เอ่ยพร้อมแสร้งยิ้ม “แค่เรื่องเล็กน้อย ไม่มีค่าให้พูดถึง องค์ชายเชิญกลับ”

เมื่อเห็นว่าเซี่ยปี้กำลังไล่แขก องค์ชายหกก็หันหลังกลับออกไปโดยไม่ลังเล

ปรากฏว่าทันทีที่มาถึงประตู ยังไม่ทันได้เอื้อมมือออกไปเปิด ประตูก็ถูกเปิดออกเอง

เมื่อมองไปยังฉินเฟิงที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นนอกประตู องค์ชายหกก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

ฉินเฟิงเองไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะได้พบกับองค์ชายหกอย่างบังเอิญเช่นนี้ หลังจากประหลาดใจก็เปลี่ยนเป็นความรู้สึกยินดี

ก่อนที่องค์ชายหกจะตอบสนอง ฉินเฟิงก็หัวเราะด้วยความตื่นเต้นขึ้นมาก่อน

เสียงหัวเราะนี้ทำให้องค์ชายหกรู้สึกไม่สบายใจ เขาเอ่ยดุ “เจ้า… เจ้าหัวเราะทำไม?”

“ยังไม่หลบอีก ข้าจะกลับวัง!”

กลับวังหรือ? กลับมะเหงกเจ้าสิ!

ฉินเฟิงก้าวเข้ามาในเรือน แล้วลงกลอนประตูใหญ่ ก่อนจะมององค์ชายหกด้วยรอยยิ้ม

“ท่านน่ะหรือ ที่หยอกล้อคู่หมั้นของข้า!”

ทันทีที่สิ้นประโยค องค์ชายหกก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาเดินถอยกลับไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว

ท้ายที่สุดแล้วฉินเฟิงในตอนนี้แตกต่างจากอดีต แม้แต่ฮ่องเต้ก็ยังหวาดระแวงอีกฝ่าย มิเช่นนั้นก็คงจะไม่สั่งให้เขามาที่จวนตระกูลเซี่ยเพื่อขอโทษ

ทั่วทั้งเมืองหลวงองค์ชายหกไม่กลัวผู้ใดเลย เว้นแต่ฉินเฟิงที่อยู่ตรงหน้า เจ้านี่น่าหวาดระแวงนัก

ใครไม่รู้บ้างว่าเจ้าคนผู้นี้ใจกล้าบ้าบิ่นมาตลอด ไม่มีอะไรที่เขาไม่กล้าทำ

ในเวลาเดียวกัน คำว่า ‘คู่หมั้น’ ก็กระแทกเข้าไปในใจของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์

เมื่อครู่ในใจของนางมีแค่ความเจ็บปวด นางไม่กลัวที่จะก่อปัญหา ต่อให้ดาบของทหารรักษาพระองค์จะพาดวางอยู่บนคอ นางก็ไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย

เพียงแต่…

หลังจากเกิดเรื่องกับนาง ฉินเฟิงไม่ได้มาเยี่ยมเลยด้วยซ้ำ ไม่แม้แต่จะส่งใครมาพูดปลอบใจ

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ถึงกับสิ้นหวังอยู่พักหนึ่ง คิดว่าตนเองไม่มีค่าในใจของชายหนุ่ม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน