บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 433

บทที่ 433 ข้าเป็นคนใจคอคับแคบ

ไยจึงบังเอิญเพียงนี้!

หลังถูกปฏิเสธองค์ชายหกก็ไม่ลังเล หันหลังกลับ ไปยังตำหนักขององค์ชายเจ็ด

ทว่าผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ยังไม่ทันได้พบ เขาก็ถูกเสี่ยวจั๋วจื่อขัดขวางแล้ว

ทั้งพระราชวังต้องห้ามรวมถึงสำนักขุนนางฝ่ายในและศาลต้าหลี่ ไม่มีใครกล้าทำให้ฉินเฟิงขุ่นเคืองเลยหรือ?!

องค์ชายหกอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญอยู่ในใจ อำนาจแห่งราชวงศ์อยู่ที่ใด!

ช่วงเวลาเดียวกันนี้ จวนตระกูลฉินอยู่ในสถานการณ์ที่แตกต่างออกไป

ไม่ใช่แค่ฉินเทียนหู่และเซี่ยปี้

ผู้บัญชาการสำนักไท่ฉาง เสนาบดีสำนักศึกษาหลวง รวมถึงหลี่ซวี่ เสนาบดีกรมคลังและอู๋เหมี่ยนเสนาบดีกรมพิธีการล้วนอยู่กันพร้อมหน้า พวกเขาต่างดื่มสุราพลางพูดคุยกันอย่างมีความสุข บรรยากาศครึกครื้นเป็นอย่างยิ่ง

ไม่นานหลังจากนั้น หย่งอันโหวบิดาของหนิงหู่และผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ บิดาของจ้าวอวี้หลงก็มาพร้อมกับของขวัญ ดูเผิน ๆ พวกเขากำลังดื่มคุยสรวลเสเฮฮา แต่จริง ๆ แล้วกำลังหารือกันในเรื่องใหญ่

เดิมทีหลี่ซวี่ขุ่นเคืองกับตระกูลฉินอยู่ แม้ว่าตอนนี้จะมีการไปมาหาสู่ แต่ในใจจะมากจะน้อยก็ยังคงมีความหมางเมินกันบ้าง เขาจึงใช้โอกาสนี้แสดงความมีน้ำใจ “ใต้เท้าฉิน นับตั้งแต่เกาหมิงสิ้นอำนาจ ตำแหน่งของมหาเสนาก็เว้นว่างมาตลอด หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเกรงว่าบ้านเมืองจะมีแต่ภัยไม่หยุดหย่อน เราควรถวายฎีกาให้ฮ่องเต้โดยเร็ว แนะนำตัวเลือกผู้สมควรรับตำแหน่งมหาเสนาถึงจะถูก”

อู๋เหมี่ยนที่อยู่ด้านข้างกล่าวสนันสนุนอย่างรวดเร็ว “คำพูดของใต้เท้าหลี่เป็นจริง แคว้นมิอาจขาดฮ่องเต้ได้แม้แต่วันเดียว ตระกูลมิอาจขาดผู้นำได้แม้แต่วันเดียว ราชสำนักก็มิอาจขาดมหาเสนาได้เช่นกัน”

“ท่านมหาเสนาเกากลับดินแดนบรรพบุรุษเพื่อแสดงความกตัญญู ถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา ในบรรดาขุนนางใหญ่ทั้งสามเหลือเพียงไท่เป่าหลินเท่านั้น แม้จะเพื่อถ่วงดุลอำนาจก็ควรแต่งตั้งมหาเสนาโดยเร็วที่สุด”

ในฐานะผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ จ้าวหลีไม่ควรเข้าร่วมการชุมนุมเช่นนี้ แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างมาก และจ้าวอวี้หลงยังอยู่ในอำเภอเป่ยซี จ้าวหลีรู้ดีว่าตัวเขาได้ผูกโยงกับตระกูลฉินแล้ว แม้อยากจะรักษาตัวเองให้อยู่รอดก็ไม่อาจทำได้

จ้าวหลีถือจอกสุราแล้วพูดอย่างกล้าหาญ “กองทัพมังกรซ่อนพยัคฆ์ของเราจะให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่!”

สถานการณ์ในปัจจุบัน หาใช่ความตั้งใจเดิมของฉินเทียนหู่ แต่เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วฉินเทียนหู่ก็ไม่ได้เป็นพวกหัวโบราณ เขารู้จักปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ปัจจุบัน

อีกทั้งฉินเทียนหู่ก็รู้ดีว่าในเวลานี้ ถ้าเขาไม่ได้รวมตัวกับฉินเฟิง ไม่ใช่ฉินเฟิงเท่านั้นแต่ตระกูลฉินทั้งหมดจะมีปัญหาตามมา

ฉินเทียนหู่ยอมรับเรื่องนี้อย่างเต็มใจ ขุนนางทุกคนเองก็ลงนามในฎีกาทันที

ในเรือนด้านหลัง ฉินเฟิงกำลังถูกเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ไล่ล่า ชายหนุ่มเอามือกุมหัวพลางวิ่งไปรอบ ๆ ส่งเสียงร้องไห้ไม่หยุด

“เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์! เจ้าบ้าไปแล้ว!”

“ข้าเป็นสามีในอนาคตของเจ้า เจ้าจะต่อสู้กับข้าได้อย่างไร? ไร้มารยาทจริง ๆ! ข้า… ข้าก็แค่มองสตรีบนเรือสำราญสองสามครั้งเองมิใช่หรือ?”

“โถ่เอ้ย ช่วยด้วย!”

ฉินเฟิงฝึกฝน ‘การวิ่งข้ามสิ่งกีดขวาง’ อย่างขยันขันแข็งจนถึงขีดสุด ชายหนุ่มกระโดดขึ้นลงในเรือนด้านหลังหลีกหนีการไล่ตามของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ ในใจรู้สึกหดหู่อย่างยิ่ง นับตั้งแต่ที่เขาประกาศการแต่งงานของเขากับเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ต่อสาธารณะ นางก็ดุร้ายมากขึ้นเรื่อย ๆ นี่ไม่ใช่แค่แม่เสือแล้ว เป็นนางยักษ์ชัด ๆ

ก่อนหน้านี้ในจวนตระกูลเซี่ย รูปร่างหน้าตาที่น่าสงสารจับใจของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ล้วนเป็นของปลอม! ฉินเฟิงโกรธมาก เขาถึงกับตกหลุมพรางของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์เสียได้

คุณหนูสกุลเซี่ยกัดฟันแน่น นางสะบัดแส้พลางตะโกน “เจ้าจะโลภมากเเกินไปแล้ว! ข้าจะไม่พูดถึงความสัมพันธ์ของเจ้ากับเสี่ยวเซียงเซียง แต่เจ้ายังปรารถนาพี่หญิงทั้งสี่ของตัวเอง แล้วไหนจะชูเฟิงอีก เจ้ามันคนชั่วร้าย ถึงกระนั้นเจ้าก็ยังไม่รู้จักพอ แอบไปยุ่งกับพวกสตรีด้านนอกพวกนั้น!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน