บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 441

บทที่ 441 ไฟสงครามแผดเผา

ไท่เป่าหลินมองไปที่ฉินเฟิงด้วยสายตาเหลือเชื่อ แล้วตะโกนเสียงหลง “เปิดฉากโจมตีเป่ยตี๋รึ? เจ้ารู้รึไม่ว่าต้องสูญเสียกำลังพลของต้าเหลียงมากเพียงใด?!”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของไท่เป่าหลิน ใบหน้าของฉินเฟิงก็เปลี่ยนเป็นจริงจังอย่างมาก เขาตะโกนด้วยความโกรธ “ท่านคิดหรือว่าข้ายินดีให้ผู้คนไปเสี่ยงชีวิต ทั้งสองแคว้นกำลังเดิมพันทุกอย่างในศึกชี้ชะตา ชีวิตทหารในต้าเหลียงของเราคือชีวิต แต่ชีวิตทหารในเป่ยตี๋ไม่ใช่ชีวิตรึ? ศัตรูทุ่มกำลังทั้งหมด ต้าเหลียงของเราจะอ่อนแอหวาดกลัวเช่นนี้ได้อย่างไร!”

เมื่อเผชิญหน้ากับเสียงตะโกนอันโกรธเกรี้ยวของฉินเฟิง แม้ในใจไท่เป่าหลินไม่เต็มใจแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

ฮ่องเต้ต้าเหลียงทอดพระเนตรฉินเฟิงอยู่นาน ในที่สุดก็ตัดสินใจได้ จึงยืนขึ้นก่อนจะตรัสเสียงดัง “ถ่ายทอดราชโองการ รวบรวมกำลังทหารและม้าศึกจากเจียงหนาน จงหยวน จัดกำลังเตรียมกองทัพเอาไว้ในกรณีฉุกเฉิน! คำสั่งระดมพลทั้งหมดในชายแดนเหนือทำตามคำสั่งของทูตพิเศษฉิน ในเมื่อเป่ยตี๋กำลังเดิมพันชะตากรรมของแคว้น พร้อมต่อสู้จนตาย ต้าเหลียงของเราย่อมพร้อมรับศึก!”

…

บนเนินดินสิบลี้นอกอำเภอเป่ยซี เฉินซือสวมชุดเกราะเบา แขนข้างหนึ่งจับดาบที่อยู่ตรงเอว จ้องมองไปทางอำเภอเป่ยซี

ในชั่วยามที่ผ่านมา ผู้ส่งสารแนวหน้ายังคงรายงานกลับมากว่าสิบครั้ง

“ท่านแม่ทัพ! ทหารรักษาการณ์อำเภอเป่ยซีออกจากเมืองแล้วขอรับ!”

“ท่านแม่ทัพ! ทหารรักษาการณ์อำเภอเป่ยซีกลับเข้าเมืองแล้วขอรับ”

“ท่านแม่ทัพ! ทหารรักษาการณ์อำเภอเป่ยซีออกมาอีกแล้วขอรับ”

“ถอยทัพเถิดขอรับ ท่านแม่ทัพ กำแพงเล็กรอบกำแพงเมืองอำเภอเป่ยซีง่ายต่อการป้องกัน ยากจะโจมตี หากบุกเข้าไปในกำแพงจะถูกล้อมรอบไปด้วยศัตรูจากทุกด้าน ถ้าไม่โจมตีเข้าไป ทหารรักษาการณ์อำเภอเป่ยซีก็จะพึ่งพากำแพงเมืองสูงตระหง่าน คันธนูและลูกธนูอันทรงพลัง ยิงลงมาจากที่สูง กองทัพของเราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอยหนี ทุกครั้งที่เราถอย ทหารม้าทมิฬแห่งเป่ยซีจะออกมาภายใต้การคุ้มกันของทหารม้าเกราะเบา ไล่ตามกองทัพของเราไม่หยุด ในตอนที่กองทัพของเรารักษาตำแหน่งที่มั่นคงพร้อมจะโต้กลับ ทหารม้าของอำเภอเป่ยซีก็จะถอยเข้าไปในเมืองทันที”

“การผลาญกำลังพลเช่นนี้ทำให้กำลังพลกว่าหมื่นนาย สูญเสียไปกว่าพันนายแล้วขอรับ!”

ใบหน้าของเฉินซือเคร่งขรึม แววตาไม่ได้สั่นไหวจากรายงานข่าวร้ายที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หากกองทัพมากกว่าหมื่นนาย สูญเสียไปกว่าสองพันนาย ประสิทธิภาพการต่อสู้จะลดลงกว่าครึ่ง หากสูญเสียมากกว่าสามพันนาย โดยทั่วไปแล้วก็จะสูญเสียประสิทธิภาพการต่อสู้ ทำได้แค่เพียงถอยทัพ มิฉะนั้นปัญหาเช่นการดูแลผู้บาดเจ็บและขวัญกำลังใจทหารจะก่อตัวขึ้นซึ่งเป็นปัญหาที่อันตรายอย่างมาก

เป็นเวลาหกวันแล้วนับตั้งแต่เริ่มโจมตีอำเภอเป่ยซี แม้กองทัพจะแค่โจมตีลองเชิงมาโดยตลอด แต่พวกเขาก็ยังคงสูญเสียกำลังพลไปมากกว่าพันนาย

ความแข็งแกร่งของอำเภอเป่ยซีมีมากกว่าที่เฉินซือคาดเอาไว้ก่อนหน้านี้นัก

อาศัยกองกำลังทหารที่เฉินซือมีอยู่ในมือยามนี้ หากอยากยึดครองอำเภอเป่ยซีก็ไม่ต่างจากความฝัน แต่… นี่ไม่สำคัญ เดิมทีทหารมากกว่าหมื่นนายเป็นแค่หยื่อล่อ ชั่วขณะนี้ แนวหน้าก็ได้เริ่มโจมตีกองกำลังชายแดนแล้ว

อีกทั้งกองทัพหลังก็ยังค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปสนับสนุนแนวหน้า หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ภายในสิบวัน กองกำลังสามแสนนายจะรวมตัวกันเป็นแนวหน้า!

เฉินซือหรี่ตาลงเล็กน้อย “ตอนนี้กองทหารในชายแดนเหนือของต้าเหลียงพุ่งกำลังทั้งหมดไปกับการปกป้องอำเภอเป่ยซีและเมืองชายแดนที่สำคัญ ไม่สามารถดูแลชาวบ้านในการเก็บเกี่ยวช่วงฤดูใบไม้ร่วงได้ รอกองทัพเราเคลื่อนตัวลงใต้ ยึดเอาเสบียงอาหารทั้งหมดในชายแดนเหนือมา ไม่จำเป็นต้องพักกองทัพก็อาจเดินทัพไปที่จงหยวนได้โดยตรง!”

“ฉินเฟิง! ด้วยความสามารถของเจ้า ย่อมต้องทำนายการเคลื่อนไหวสองครั้งแรกของข้าได้ แต่เจ้าจะทำนายการเคลื่อนไหวสุดท้ายที่พร้อมเดิมพันทุกอย่างของข้าได้หรือไม่?”

เฉินซือออกคำสั่งทันที “ถ่ายทอดคำสั่งของข้า โจมตีอำเภอเป่ยซีต่อไป ห้ามถอยทัพ! อีกแค่สองวัน จะเริ่มการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วงที่ชายแดนเหนือต้าเหลียง ถึงตอนนั้นจะเป็นศึกชี้ชะตา!”

เพียงสิ้นเสียงเฉินซือออกคำสั่งเด็ดขาด ทหารส่งสารที่ทั้งร่างอาบไปด้วยเลือดนายหนึ่งก็ตกลงมาจากม้า กลิ้งตัวคลานไปเบื้องหน้าเขา

“ท่านแม่ทัพ! การโจมตีแนวหน้าของทัพใหญ่ล้มเหลว! กองทัพชายแดนของต้าเหลียงไม่ได้ปกป้องเมืองสำคัญ แต่ส่งกองกำลังมารับศึกอย่างแข็งขัน กองกำลังของแม่ทัพรถม้าศึกเข้าสนับสนุนจากปีกข้าง ร่วมโจมตีทัพใหญ่ในแนวหน้า ตอนนี้กองทัพกำลังตกสู่ภาวะชุลมุนวุ่นวาย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน