บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 458

บทที่ 458 สอดประสานกัน

“บอกพวกเขาว่าหากศัตรูบุกเข้ามา สิ่งที่ต้องทำคือขว้างก้อนหินใส่กำแพงเมืองชั้นนอก เทน้ำมันร้อนและสิ่งปฏิกูลลงไป ในการต่อสู้ระยะประชิด ให้ทหารรักษาการณ์รับมือ”

หลินฉวีฉีไม่ได้หยุดฝีเท้า ไม่มีเวลาแม้แต่จะพูดคุยกับฉินเฟิง ชายหนุ่มหันหลังวิ่งกลับไป

หลี่จางที่อยู่ด้านข้างเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ในใจมีมวลอารมณ์หลากหลาย

ฉินเฟิงอยู่ที่เมืองหลวงเพื่อจัดการกับศัตรูทางการเมืองในราชสำนัก ตอนนี้ทันทีที่เท้าเหยียบอำเภอเป่ยซีก็ต้องเผชิญกับข่าวร้ายว่าเมืองของกองทหารชายแดนถูกทำลาย

นายน้อยเจ้าสำราญไม่เพียงแต่ไม่ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย ทว่ายังออกคำสั่งหลายอย่างในคราวเดียว ทั้งยังครอบคลุมทุกด้าน

ถ้าไม่เห็นด้วยตาของตัวเอง หลี่จางคงไม่เชื่อว่าฉินเฟิงเพิ่งมาถึง ราวกับว่าเขาอยู่ในอำเภอเป่ยซี ทำการต่อสู้อย่างดุเดือดกับศัตรูมาตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้

มิฉะนั้น…

เขาจะรู้เกี่ยวกับสถานการณ์สงครามอย่างชัดเจนขนาดนี้ได้อย่างไร?

หลี่จางภาคภูมิใจในความสำเร็จทางทหารของตนเอง แต่ตอนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับฉินเฟิง ในใจกลับเอ่อล้นไปด้วยความละอาย

เมื่อเห็นว่าดวงตาของหลี่จางดูเศร้าเล็กน้อย หมิงอ๋องจึงพูดอย่างจริงจัง “ถ้าจะกล่าวว่าใครในต้าเหลียงสามารถปะมือกับเฉินซือได้ก็คงมีเพียงฉินเฟิงเท่านั้น เจ้าเห็นหรือไม่ว่าเขาเพิ่งมาถึงอำเภอเป่ยซี ยังไม่ทันได้ยืนให้มั่นก็พยายามพลิกวิกฤติ ครั้งนี้เกรงว่าเฉินซือต้องเป็นฝ่ายเจ็บปวดบ้างแล้ว”

หลี่จางถอนหายใจ ไม่รู้ว่าควรชื่นชมหรือละอายใจดี ชายหนุ่มเพียงแค่ยิ้มอย่างขมขื่น “เมื่อเทียบกับพี่ฉิน ความแตกต่างระหว่างข้ากับพี่ฉินก็เหมือนกับความแตกต่างระหว่างดวงดาวกับพระจันทร์ที่สว่างไสว”

หมิงอ๋องตบไหล่หลี่จาง เอ่ยปลอบโยน “ฉินเฟิงมีสายตาเฉียบแหลม เขามองเจ้าออกนานแล้ว สิ่งที่เจ้าขาดตอนนี้ก็แค่ประสบการณ์ มิฉะนั้นฉินเฟิงจะมอบอำนาจทางทหารของอำเภอเป่ยซีให้เจ้าได้อย่างไร เจ้ารู้หรือไม่ว่าฉินเฟิงต้องเสี่ยงแค่ไหน หากฮ่องเต้รู้ว่าเจ้ามีอำนาจทหารในมือ เกรงว่าพระองค์คงจะกังวลพระทัยจนไม่อาจบรรทมสนิท”

จากคำชี้แนะดังกล่าว หลี่จางราวกับตื่นจากความฝัน สายตาที่มองฉินเฟิงเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมและซาบซึ้งใจ

…

ยามนี้ค่ายแนวหน้าในเป่ยตี๋ ทหารส่งสารเข้ารายงานข่าวอย่างเร่งรีบ

“ท่านแม่ทัพ แนวรบด้านตะวันออกเกิดการต่อสู้อีกรอบแล้วขอรับ!”

เฉินซือเอามือไพล่หลัง มองไปยังเมืองชายแดนที่ลุกเป็นไฟ เอ่ยตอบอย่างสบาย ๆ “รู้แล้ว ถอยไปได้”

ทันใดนั้น ผู้บัญชาการแนวหน้าที่อยู่ด้านข้างก็เกิดความสงสัย “เฉินซือ หากแนวรบด้านตะวันออกถูกบุก แนวรบด้านตะวันตกก็จะถูกจำกัดเช่นกัน”

สายตาของเฉินซือยังคงแน่วแน่ “ก็แค่กลยุทธ์ล้อมเว่ยช่วยจ้าว กองทัพของเราได้บุกโจมตีเมืองชายแดนสำคัญของต้าเหลียงแล้ว ในเวลานี้กองกำลังแม่ทัพทหารม้ากำลังรุกคืบอย่างบ้าคลั่ง พยายามส่งกำลังเสริมมาช่วยกองทหารชายแดน กองทัพของเราต้านทานแม่ทัพทหารม้าไว้ ทั้งสองฝ่ายพัวพันไร้ช่องว่าง ไหนเลยจะมีกำลังเหลือไปสนใจแนวรบด้านตะวันออก ภารกิจสำคัญในตอนนี้ คือสกัดกั้นกำลังเสริมของแม่ทัพทหารม้า สังหารกองทหารชายแดนต้าเหลียงให้สิ้น”

“ส่วนแนวรบด้านตะวันออก แนวหน้ามีทหารราบหกพันนาย แนวหลังทหารม้าเกราะเบาสามพันนาย แม้จะไม่สามารถหยุดยั้งการบุกรุกของอำเภอเป่ยซีได้ แต่ก็เพียงพอจะซื้อเวลาให้เราเข้ายึดกองทหารชายแดน”

เฉินซือมั่นใจในชัยชนะ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ภายในไม่กี่ชั่วยาม ทหารรักษาการณ์หัวแข็งในเมืองจะถูกกวาดล้างจนสิ้นซาก

ตราบใดชายแดนเหนือสูญเสียด่านหน้าอย่างกองทหารชายแดน สงครามก็จะลุกลามเข้าสู่ชายแดนทางเหนือของต้าเหลียงอย่างสมบูรณ์ แม้กองทัพของแม่ทัพทหารม้าและแม่ทัพรถม้าศึกทั้งสองกองทัพจะยังอยู่ แต่ไร้เมืองชายแดนให้ป้องกันก็ทำได้แค่ต่อสู้ภาคสนาม ถึงตอนนั้น กองทัพต้าเหลียงจะได้เข้าใจถึงความเกรียงไกรของกีบเหล็กแห่งเป่ยตี๋!

จากนั้นไม่นาน ทหารส่งสารก็มารายงานอีกครั้ง

“ท่านแม่ทัพ! กำลังเสริมของต้าเหลียงปรากฏทางฝั่งตะวันออก!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เฉินซือก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “กำลังเสริม? ตอนนี้กำลังเสริมจะโผล่มาได้อย่างไร?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน