บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 463

บทที่ 463 เจอจอมอันธพาล

คำพูดของหลินฉวีฉีเกี่ยวกับการค้างชำระค่าสิทธิบัตรคลุมเครือเป็นอย่างมาก แต่ฉินเฟิงเข้าใจความหมายอย่างชัดเจน

พ่อค้าเหล่านั้นคงอ้างว่า นี่ก็เพื่อหลีกเลี่ยงสงคราม ด้วยกังวลว่าหากขนเงินจำนวนมากมาอำเภอเป่ยซีแล้วระหว่างทางศัตรูบุกปล้นไปจะทำอย่างไร? เพื่อประโยชน์ของฉินเฟิง พวกเขาจึงจะเก็บค่าสิทธิบัตรเอาไว้เป็นการชั่วคราว รอสงครามสิ้นสุดลงก็จะคืนให้เต็มจำนวน

แต่ในความเป็นจริง พ่อค้าเหล่านั้นเดิมพันว่าอำเภอเป่ยซีจะแตก เป่ยตี๋จะบั่นคอของฉินเฟิง เช่นนี้พวกเขาก็จะไม่ต้องจ่ายค่าสิทธิบัตรอีกต่อไป

ด้วยอย่างไรแหล่งที่มาของสินค้าก็ได้รับการจัดหาโดยค่ายเทียนจี หากเมืองถูกทำลายค่ายเทียนจีก็จะถูกทำลายไปด้วย การค้าขายนี้ก็จะไม่สมบูรณ์

พ่อค้าแสวงหาผลกำไร

ฉินเฟิงเข้าใจนิสัยใจคอของพวกพ่อค้าเจ้าเล่ห์ได้แต่เขาจะไม่มีวันยอมทน!

“กล้าดียังไงมาเบี้ยวเงินข้า? กบฏแล้ว! กบฏกันหมดแล้ว สั่งค่ายเทียนจีเดี๋ยวนี้ นับตั้งแต่นี้ไป น้ำตาลที่ผลิตออกมาทั้งหมดให้จัดจำหน่ายเอง แม้แต่กากน้ำตาลก็ห้ามส่งไปเมืองหลวง นอกจากนี้จัดทหารส่งสารไปยังเมืองหลวงด้วย ให้พวกเขาส่งข้อความของข้า…”

“ไอ้พวกสารเลวที่ไม่ปฏิบัติตามสัญญา ไร้จิตวิญญาณแห่งความซื่อสัตย์ ผู้แซ่ฉินแค้นเคืองเป็นอย่างยิ่ง ผลที่ตามมาร้ายแรง ในเมื่อพวกเจ้าผิดสัญญาก่อน ก็อย่าได้ตำหนิข้าที่หยาบคาย! สิทธิ์การขายน้ำตาล ริบคืนทั้งหมด! พวกเจ้าชำระค่าสิทธิบัตรเต็มจำนวนเมื่อใด เมื่อนั้นค่อยรับสิทธิ์การขายน้ำตาลคืนไป!”

“อีกอย่าง!”

ฉินเฟิงก็นึกบางอย่างขึ้นได้ เขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ “ต้องปรับเงิน ปรับให้หนัก ล่าช้าหนึ่งวันก็ปรับหนึ่งพันตำลึงเงิน!”

เมื่อเห็นฉินเฟิงโกรธมาก หลี่จางก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “พี่ฉิน เป็นที่เข้าใจได้ว่าเจ้าถอนสิทธิ์การขายชั่วคราวก็เพื่อกระตุ้นให้พวกเขาจ่ายสิทธิบัตร แต่ค่าปรับหนึ่งพันตำลึงเงินต่อวันไม่มากเกินไปหรือ? หากพ่อค้าเหล่านั้นไม่มีจ่ายจะทำอย่างไร?”

ไม่รอให้ฉินเฟิงตอบ หลินฉวีฉีที่อยู่ด้านข้างก็แสยะยิ้ม

“ซื่อจื่อ ท่านไม่เข้าใจหรือ? จากนิสัยของพี่ฉิน เขาหวังว่าพ่อค้าเหล่านั้นจะไม่สามารถจ่ายค่าปรับได้ ค่าปรับนี้จะเหมือนก้อนหิมะ ยิ่งล่าช้านานเท่าไรก็จะยิ่งพอกพูนจนไม่สามารถจ่ายได้ เมื่อเวลาผ่านไปสิทธิ์ในการจัดขายน้ำตาลทรายขาวก็จะถูกยึดคืนในไม่ช้าอย่างไรเล่า”

หลี่จางไม่ได้รู้จักฉินเฟิงนานเท่าหลินฉวีฉี ความเข้าใจที่มีต่อฉินเฟิงจึงไม่ลึกซึ้งมากนัก

บัดนี้ ในที่สุดหลี่จางก็เข้าใจ ‘นิสัยใจคอ’ ของฉินเชียนฮู่แล้ว…

สิ่งที่เขาพูดถึงคือหลักการ สิ่งที่เขาคิดในใจคือผลกำไร

จิตวิญญาณแห่งความซื่อสัตย์อันใด ฉินเฟิงต่างหากที่ไม่เคารพจิตวิญญาณแห่งความซื่อสัตย์มากที่สุด พ่อค้าเหล่านั้นเบี้ยวเงินของคนผู้นี้ เกรงว่านี่จะเป็นการตัดสินใจที่เลวร้ายที่สุดที่พวกเขาเคยทำในชีวิตแล้ว

หลังจากฉินเฟิงเข้าใจสถานการณ์ในอำเภอเป่ยซี ชายหนุ่มก็ไม่ชักช้าอีกต่อไป เขามุ่งหน้าไปเมืองด้านนอกเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงเฉลิมฉลองพร้อมหลี่จางทันที

…

ณ เมืองหลวง การประชุมราชสำนักในท้องพระโรง

นับตั้งแต่ฉินเฟิงออกจากเมืองหลวง บรรยากาศในการประชุมราชสำนักทุกครั้งก็ยิ่งอึดอัด แม้จะเกิดสงครามน้ำลายบ้างเป็นครั้งคราว แต่ฮ่องเต้ต้าเหลียงก็สยบลงได้เสมอ

นับตั้งแต่ฮ่องเต้ต้าเหลียงทะเลาะกับฉินเฟิง พระองค์ก็ไม่เคยสรวลอีกเลย หลังจากฉินเฟิงออกจากเมืองหลวง พระพักตร์ของฮ่องเต้ต้าเหลียงก็มืดมนอยู่ตลอด

ทุกคนรู้ดีว่าฮ่องเต้ต้าเหลียงกังวลว่าฉินเชียนฮู่จะไม่กลับมา นอกจากนี้ ฉินเฟิงยังพาหมิงอ๋องไปสยบกองทัพทั้งสาม นั่นทำให้ฝ่าบาทยิ่งขุ่นเคืองมากกว่าเดิม

ด้วยเกรงว่าฉินเฟิงจะก่อคลื่นลมอะไรที่ชายแดนเหนือ อย่างน้อยที่สุดคือสนับสนุนกองกำลังของตนเอง และอย่างแย่ที่สุดคือ… เข้าร่วมกองกำลังเป่ยตี๋ อย่าว่าแต่ปรโลกเลย หากเป็นเช่นนั้น เกรงว่าทั้งต้าเหลียงจะมิอาจฟื้นคืนได้อีกชั่วนิรันดร์แล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน