บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 512

บทที่ 512 การตัดสินใจของเฉินซือ

ในมุมมองของรองแม่ทัพ แม่ทัพหลักประจำอำเภอเป่ยซีนอกจากฉินเฟิงจะเป็นใครได้อีก?

ถ้าฉินเฟิงไม่ได้นั่งบัญชาการ การต่อสู้ครั้งนี้จะยากลำบากขนาดนี้ได้อย่างไร?

เฉินซือเองก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่ฉินเฟิงจะออกจากอำเภอเป่ยซี ประการแรก ฉินเฟิงเป็นแม่ทัพหลักของอำเภอเป่ยซี ประการที่สอง ถ้าฉินเฟิงออกจากอำเภอเป่ยซี แล้วใครกำลังทำสงครามกับเขาอยู่กันแน่

ไม่มีทางเป็นหลี่จาง!

เพราะท้ายที่สุดแล้ว วิธีการของหลี่จางนั้นแตกต่างไปจากฉินเฟิงอย่างสิ้นเชิง

เว้นแต่ว่า… ฉินเฟิงจะออกจากอำเภอเป่ยซีแล้วทิ้งแผนการเชิงกลยุทธ์ไว้เบื้องหลัง

แต่ความเป็นไปได้นี้ต่ำมาก ท้ายที่สุดแล้ว สนามรบเปลี่ยนแปลงพลิกผันรวดเร็ว เว้นแต่ว่าฉินเฟิงจะมีความสามารถในการคาดการณ์อนาคต มิฉะนั้นเขาคงไม่อาจคาดการณ์การเตรียมการเชิงกลยุทธ์ของเฉินซือได้ทุกขั้นตอน

จุดที่สำคัญที่สุดคือเฉินซือไม่เชื่อว่าความสามารถทางทหารของตัวเขาจะแตกต่างจากฉินเฟิงมากนัก

อย่างไรก็ตาม ไม่กลัวหนึ่งหมื่น แต่กลัวหนึ่งในหมื่น

ท้ายที่สุดแล้ว ปฏิบัติการปราบปรามศัตรูของภูเขาชิงอวี้นั้นแปลกประหลาดเกินไป!

นอกจากฉินเฟิงแล้วจะมีใครอีกที่สามารถนำกำลังคนเพียงสองร้อยคนเผชิญหน้ากับการล้อมปราบปรามของกำลังทหารทั้งมณฑลแถมยังได้เปรียบ?

หากยอดฝีมือบนภูเขาชิงอวี้คือฉินเฟิงจริง ๆ สงครามครั้งนี้ หรือแม้กระทั่งชะตากรรมของทั้งสองแคว้นอาจถูกเขียนขึ้นใหม่!

แม้ว่าจะมีโอกาสเพียงริบหรี่แต่เฉินซือก็ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

เขาสั่งการรองแม่ทัพทันที “เจ้ารีบส่งคำสั่งไปที่หน่วยนกฮูกราตรี หาทางแทรกซึมเข้าไปในอำเภอเป่ยซี สืบให้แน่ชัดว่าใครเป็นแม่ทัพหลักของศัตรู! นอกจากนี้ให้ส่งคนไปที่ภูเขาชิงอวี้โดยเร็ว สืบหาตัวตนของผู้นำศัตรูบนภูเขาชิงอวี้โดยไม่สนว่าต้องแลกด้วยอะไร!”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของรองแม่ทัพก็สับสน “ท่านแม่ทัพ กองทหารศัตรูที่รวมตัวกันบนภูเขาชิงอวี้คือทหารค่ายเทียนจี แม้ว่าพวกเขาจะมีพลังการต่อสู้ที่โดดเด่นแต่ก็มีจำนวนน้อย ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง แม้ว่าจะมีความสามารถล้ำเลิศแค่ไหนก็ไม่สามารถก่อคลื่นลมอันใดได้ ไยต้องเสียเวลาและกำลังไปกับเรื่องนี้ด้วย?”

ก่อนที่จะทราบตัวตนของอีกฝ่าย เฉินซือไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจน เขาจึงเอ่ยย้ำอย่างเข้มงวดเพื่อให้รองแม่ทัพปฏิบัติตามคำสั่ง!

หลังจากที่รองแม่ทัพออกไป เฉินซือก็นั่งอยู่ในกระโจมใหญ่ของค่าย เหม่อมองรายงานทางการทหารตรงหน้า แววตาเหมือนนักพนันที่ยากจะได้เห็นเผยออกมา

เฉินซืออยากลองเดิมพัน!

อย่างไรเสีย เรื่องนี้ก็ดำเนินการอย่างเงียบงัน ต่อให้เขาคิดผิดก็ไม่เสียหายอะไร

แต่ถ้าชนะเดิมพัน… สำหรับทั้งเป่ยตี๋แล้ว มันจะเป็นประโยชน์มหาศาล!

“ฉินเฟิง ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่โง่พอที่จะออกจากอำเภอเป่ยซีแล้ววิ่งแจ้นไปยังดินแดนเป่ยตี๋ของข้า เพราะหากเจ้ามั่นใจเสียจนไม่เห็นข้าอยู่ในสายตา เจ้าจะต้องสูญสิ้นทุกสิ่ง!”

ในเวลาเดียวกัน ในอำเภอเป่ยซีก็มีการดำเนินการเช่นกัน

ในห้องโถงของศาลาว่าการอำเภอ หลี่จางและเสิ่นชิงฉือกำลังจัดทำแผนการช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน

เมื่อเช้านี้ หน่วยสอดแนมที่แฝงตัวอยู่ในเป่ยตี๋ในที่สุดก็บุกทะลวงแนวป้องกันกลับมายังอำเภอเป่ยซีพร้อมกับข่าวที่สำคัญยิ่ง โดยสันนิษฐานว่าทหารของค่ายเทียนจีถูกปิดล้อมบนภูเขาชิงอวี้ ฉินเฟิงก็อยู่กับพวกเขาแล้วเช่นกัน

หลี่จางเอามือไพล่หลัง สีหน้าเคร่งขรึม “ส่งกองกำลังใหญ่ไปช่วยเหลือนั้นไม่อาจทำได้จริง ประการแรกทหารชั้นยอดทุกนายในอำเภอเป่ยซีล้วนต่อสู้อยู่ที่แนวหน้า ไม่ว่าย้ายกองกำลังไหนกลับมาก็ส่งผลกระทบร้ายแรงต่อสถานการณ์ และด้วยสติปัญญาของเฉินซือ เขาจะต้องตระหนักได้อย่างแน่นอนว่าบนภูเขาชิงอวี้ไม่ได้มีแค่ทหารค่ายเทียนจีธรรมดา ๆ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน