บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 526

บทที่ 526 ปฏิบัติการถอนกำลัง

ฉินเฟิง…

ชั่วขณะนี้ ในที่สุดเฉินผิงก็เข้าใจว่าทำไมภูเขาชิงอวี้ยังไม่ถูกพิชิตอีก!

ตามข้อมูลที่นกฮูกราตรีให้มา ฉินเฟิงไม่เพียงแต่ล้ำเลิศด้านการทหาร แต่ยังมีความเชี่ยวชาญด้านงานฝีมืออีกด้วย

นี่คือสาเหตุว่าทำไมถึงแม้กองกำลังศัตรูบนภูเขาจะมีจำนวนน้อยอย่างเห็นได้ชัด ทั้งยังไม่มีเครื่องมือที่มีประโยชน์ แต่พวกเขากลับสามารถขุดหินกลิ้งจำนวนนับไม่ถ้วนสร้างยอดเขาให้เป็นฐานที่มั่นอันเข้มแข็งได้

“กำจัดฉินเฟิงโดยไม่สนว่าต้องแลกด้วยอะไร…”

เฉินผิงสูดหายใจเข้าลึก ร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขาลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ ดวงตาของชายหนุ่มมุ่งมั่นอย่างมาก “ฉินเฟิง รอให้ข้าชิงอำนาจทางการทหารกลับคืนมาได้ มันจะเป็นวันตายของเจ้า!”

ในอีกด้านหนึ่ง ฉินเฟิงที่เหนื่อยล้ากำลังพิงกำแพงหิน เกือบจะทันทีที่หลับตาก็ได้ยินเสียงดังมาจากหน้าผาด้านหลัง

เขารีบลุกขึ้นเพื่อตรวจสอบ กลับเห็นว่าองครักษ์เสื้อแพรปีนกำแพงหินขึ้นมาโดยใช้เชือก

“นายน้อย เฉินซือรู้อยู่แล้วว่าท่านอยู่ในเป่ยตี๋ คำสั่งถูกส่งไปยังเฉินผิงแล้ว เขาสั่งให้เฉินผิงชิงอำนาจทางทหารคืน นอกจากนี้ ยังโยกย้ายกองพลพญาอินทรีสามพันนายและกองพลหมาป่าเหมันต์สองพันนายกลับจากแนวหน้า ตั้งใจจะกำจัดท่านทุกวิถีทาง ท่านต้องอพยพออกจากภูเขาชิงอวี้ทันที!”

ฉินเฟิงรู้ดี อย่าว่าแต่การกลับมาของทหารชั้นยอดห้าพันนาย ต่อให้เป็นในตอนที่เฉินผิงได้รับอำนาจทางทหารกลับคืนมา เขาก็จะไม่มีโอกาสอพยพออกจากภูเขาชิงอวี้ได้อีก

ฉินเฟิงที่เหนื่อยล้าทั้งกายและใจไม่กล้าลังเลแม้แต่น้อย รีบถามอย่างรวดเร็วว่า “การเตรียมของเพื่อปลอมตัวเป็นอย่างไรบ้าง?”

องครักษ์เสื้อแพรกล่าวอย่างเคร่งขรึม “มีรถม้าเพียงหกคันและเสื้อผ้าอีกกว่าร้อยชุดเท่านั้นที่ปล้นมาได้ นั่นไม่เพียงพอที่จะจัดเตรียมให้ทุกคน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินเฟิงก็สับสนอยู่ในใจ องครักษ์เสื้อแพรไม่รู้ว่าทหารได้รับบาดเจ็บล้มตายและเหลือกันเพียงร้อยคนเท่านั้น

แต่ไม่ว่าอย่างไร ฟ้าก็ไม่ทำให้ฉินเฟิงหมดหวัง!

ถึงเวลาเคลื่อนย้ายแล้ว ฉินเฟิงไม่ได้โทษสวรรค์ ตำหนิคนอื่น หรือมัวรู้สึกเศร้าใจ แต่มีเหตุผลมากจนเกือบจะเลือดเย็นสั่งการลงไปให้ทหารทุกนายเตรียมตัวถอนกำลัง

ฉินเฟิงยืนอยู่บนหอสังเกตการณ์ สังเกตค่ายศัตรูบนไหล่เขา เวลาค่อย ๆ ผ่านไป เมื่อใกล้ถึงยามจื่อก็มีเสียงตะโกนดังมาจากไหล่เขา ตามมาด้วยแสงไฟสว่างจ้า

เมื่อตระหนักได้ว่าการยึดอำนาจของเฉินผิงได้เริ่มขึ้นแล้ว ฉินเฟิงจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “เริ่มถอย!”

ตามแผนการ หนิงหู่เป็นผู้นำในการลงจากภูเขา พาทหารตั้งหลักยึดแนวรบที่ตีนเขา เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้พลทหารลาดตระเวนของกองทหารศัตรูปรากฏตัวอย่างกะทันหัน ส่วนฉินเฟิงตามไปทีหลัง

เดิมทีเหล่าทหารต่อต้านอย่างรุนแรง แต่คำสั่งทหารหนักแน่นดุจขุนเขา มิอาจตั้งข้อโต้แย้งได้!

การยึดอำนาจบนไหล่เขาเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ฉินเฟิงไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขารู้แค่ว่ากองทัพศัตรูเริ่มหันดาบเข้าฆ่าฟันกันเอง

ประมาณหนึ่งชั่วยามต่อมา เหล่าทหารก็ถอนกำลังออกจากภูเขาอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าพวกเขาจะขนเสบียงออกไปให้ได้มากที่สุดก็ยังมีอาหารเหลืออยู่อีกไม่น้อย

เมื่อมองไปยังฐานที่มั่นบนภูเขาที่ได้รับการคุ้มกันมาเกือบหนึ่งเดือน ฉินเฟิงพลันสูดหายใจเข้าลึก แบกถุงผ้าที่อัดแน่นไปด้วยอาหารไว้บนหลัง ไม่มัวอาลัยอาวรณ์อีกต่อไป ชายหนุ่มค่อย ๆ โรยตัวไต่ลงไปตามเชือกช้า ๆ

ขณะที่เท้าทั้งสองข้างของเขาแตะลงบนพื้น หนิงหู่ก็รีบส่งเสื้อผ้าที่เป็นชุดผ้าป่านธรรมดา ๆ ให้

ทุกคนเปลี่ยนเสื้อผ้า นำสิ่งของรวมถึงชุดเกราะและอาวุธทั้งหมดไว้บนรถม้า คลุมด้วยผ้ามัดไว้เป็นกอง ๆ จากนั้นรีบมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกโดยไม่หยุดพัก

ตลอดทางมีการสนทนาเพียงเล็กน้อย ทหารทุกนายต่างก็เข้าขากันเป็นอย่างดี

อึดใจเดียวทุกคนก็หนีไปมากกว่าสามสิบลี้ จนกระทั่งรุ่งสางพวกเขาก็พบที่ราบแห่งหนึ่งจึงได้หยุดพักชั่วคราว

เวลาเดียวกันนี้ หลังจากค่ายกองทัพค้นหาและปราบปรามศัตรูบนภูเขาชิงอวี้ต่อสู้กันมาทั้งคืน ในที่สุดฝ่ายภักดีต่อสวี่เชียนก็ถูกกำจัด เมื่อเฉินผิงเข้าไปในกระโจม สวี่เชียนและหลิวชิ่งก็กอดคอกันอยู่ที่มุมห้อง หน้าซีด เนื้อตัวสั่นเทา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน