บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 532

บทที่ 532 หมากต่อรอง

เมื่อข่าวรั่วไหล กองทัพทั้งสามในชายแดนเหนือของแคว้นต้าเหลียงจะรีบมาให้การสนับสนุนเมืองชายแดนทุกวิถีทาง

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายต้องเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่และโจมตีอย่างรวดเร็วโดยไม่ให้โอกาสแคว้นต้าเหลียงได้โต้ตอบ

อำเภอเป่ยซีและแนวป้องกันของแม่ทัพรถม้าศึกเกิดการเผชิญหน้าคุมเชิงกันอยู่แล้ว ตราบใดที่แน่ใจได้ว่าฝ่ายของแม่ทัพทหารม้าจะไม่ส่งกองทหารมากะทันหันก็สามารถโจมตีเมืองชายแดนได้

ในตอนนี้เอง ทหารส่งสารก็รีบวิ่งเข้ามา

“ท่านแม่ทัพ! กองทัพของแม่ทัพทหารม้าได้กลับเข้าสู่แนวป้องกันแล้ว ความตั้งใจเชิงกลยุทธ์ชัดเจนว่าจะเริ่มสงครามตำแหน่งที่ยืดเยื้อกับกองทัพของเรา”

หลังจากได้รับข่าว ดวงตาของเฉินซือก็สว่างขึ้น

นี่คือโอกาสที่เขารอคอย

“ประเสริฐ! เป็นไปตามที่ข้าคาดเอาไว้ กองทัพทั้งสามของแคว้นต้าเหลียงได้ส่งข่าวถึงกันแล้ว เมื่อรู้ว่ากองทัพของเรากำลังจะทนต่อไปไม่ไหว พวกเขาย่อมออกมาป้องกันเต็มแนวรบเตรียมที่จะลากกองทัพของเราไปสู่ความตาย”

“พวกเจ้าไม่รู้อะไร ข้ารอเวลานี้มาเจ็ดวันแล้ว ถ่ายทอดคำสั่งข้าโดยเร็ว บอกให้กองทัพเผชิญหน้าคุมเชิงกับอำเภอเป่ยซีและแม่ทัพรถม้าศึกต่อไป ไม่ต้องบุกโจมตี”

“สั่งให้กองทัพในแนวรบด้านตะวันตกเปิดการโจมตีลองเชิงแนวป้องกันของแม่ทัพทหารม้าและหยุดโดยเร็วที่สุด”

“นอกจากนี้ให้กองทัพทั้งหมดถอยกลับไปยังดินแดนเป่ยตี๋ของเราทันที”

“จำไว้ว่า เส้นทางล่าถอยอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ ทำให้ศัตรูคิดว่ากองทัพของเรากำลังล่าถอย ให้ทหารราบเดินทัพไปก่อน ทหารม้าตามหลัง กองทัพทั้งหมดห้ามขาดการเชื่อมต่อ!”

จากนั้นเฉินซือก็ออกคำสั่งให้รื้อถอนค่ายและไปคุมทัพที่เมืองชายแดนด้วยตัวเอง

ในตอนนี้เองที่ผู้บัญชาการแนวหน้าที่รุดกลับมาคว้าแขนเฉินซือไว้ ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความสงสัย “การโจมตีเมืองกองทัพชายแดนถือเป็นการเคลื่อนไหวที่อันตราย! แม้ว่ากองทัพชายแดนของแคว้นต้าเหลียงจะประสบความสูญเสียอย่างหนัก แต่กำแพงเมืองยังคงแข็งแกร่งดุจถังเหล็ก แม้ว่าเราจะพยายามอย่างเต็มที่แล้วก็ไม่สามารถพิชิตมันได้ในเวลาอันสั้น ทันทีที่กองทัพทั้งสามของแคว้นต้าเหลียงได้ข่าว จักต้องส่งกำลังเสริมมาช่วยอย่างแน่นอน!”

ในช่วงเริ่มต้นของสงคราม ผู้บัญชาการแนวหน้าให้ความสำคัญกับเฉินซือเป็นอย่างยิ่งและทำตามการเตรียมการกลยุทธ์เกือบทั้งหมดอย่างเคร่งครัด

แต่เมื่อสงครามเริ่มต้น สถานการณ์ของกองทัพก็ยากลำบากขึ้นเรื่อย ๆ เฉินซือประสบความสูญเสียด้วยน้ำมือของฉินเฟิงหลายครั้ง ดังนั้นผู้บัญชาการแนวหน้าจึงเริ่มตั้งคำถามถึงความสามารถของเฉินซือแล้ว

ตอนนี้ เมื่อจู่ ๆ ก็ต้องโจมตีกระดูกแข็งอย่างกองทัพชายแดน ผู้บัญชาการแนวหน้าย่อมไม่เต็มใจเป็นอย่างยิ่ง

เฉินซือรู้ดีว่าเขาทำให้ผู้บัญชาการผิดหวัง

แต่ตอนนี้เขาทำได้แค่ใช้ตำแหน่ง ‘ทูตพิเศษดูแลการสงคราม’ บังคับให้ผู้บัญชาการกลับไป

เฉินซือเชื่อมั่นว่าการโจมตีกองทัพชายแดนเป็นโอกาสสุดท้ายของเป่ยตี๋ ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าฉินเฟิงนั่นจนตอนนี้ยังไม่รู้ว่าซ่อนตัวอยู่ที่ไหนจึงไม่รับรู้สถานการณ์ศึกภายในแคว้น ตราบใดที่ฉินเฟิงไม่อยู่ก็ไม่มีใครสามารถมองทะลุแผนการของเฉินซือได้

ในตอนที่เฉินซือนำทัพโดยแสร้งทำเป็นล่าถอย แต่จริง ๆ แล้วกำลังรุกคืบไปยังเมืองชายแดน ข่าวก็แพร่กระจายไปยังชายแดนเหนือของแคว้นต้าเหลียง

แม่ทัพรถม้าศึกตบโต๊ะอย่างตื่นเต้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดคนเถื่อนเป่ยตี๋ที่ดื้อรั้นก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เยี่ยมมาก! หลังจากการสู้รบที่ดุเดือดยาวนานนี้ ในที่สุดต้าเหลียงของข้าก็ได้หัวเราะจนถึงตอนสุดท้าย หลังจากสงครามครั้งนี้ คนเถื่อนเป่ยตี๋จะได้รู้ว่าบุรุษต้าเหลียงแข็งแกร่งแค่ไหน!”

รองแม่ทัพที่อยู่ในที่แห่งนั้นต่างก็หน้าแดงด้วยความตื่นเต้น

ท้ายที่สุดแล้วสงครามแคว้นที่ยืดเยื้อและน่าเศร้าอย่างยิ่งก็กำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว

หลี่เซียวหลานไม่ได้เข้าร่วมงานฉลองรื่นเริงแต่เดินออกจากที่ว่าการอำเภอเงียบ ๆ ไปที่กำแพงเมือง เมื่อมองดูกองทหารศัตรูที่ยืนนิ่งอยู่ในระยะไกล นางอดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ตอนนี้ทั้งสามแนวรบเกิดการเผชิญหน้าคุมเชิงกันแล้ว กองทัพสามฝ่ายทางเหนือยึดแนวป้องกันไว้ ในขณะที่ศัตรูไม่มีกำลังในการบุกโจมตี การเผชิญหน้าคุมเชิงในเวลานี้เพียงเพื่อให้กองทัพด้านหลังล่าถอยไปอย่างราบรื่น ทั้งหมดนี้ดูเหมือนสมเหตุสมผล แต่… แม่ทัพศัตรูในครั้งนี้คือเฉินซือ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน