บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 549

บทที่ 549 ฝังศพหลี่หลาง

ฉินเฟิงในอดีต ถึงจะโอหังเพียงใดแต่เขาไม่มีทั้งตำแหน่งขุนนางหรืออำนาจทางทหาร เขาก็เป็นแค่คนไร้ค่าคนหนึ่ง…

หากฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงต้องการกำจัดเขา แค่ตรัสเพียงคำเดียวก็จัดการได้แล้ว

ทว่าบัดนี้ ฉินเฟิงสร้างวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ในสงครามจนได้พระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นว่านฮู่โหวที่ไม่เคยมีมาก่อน

ในเมืองหลวงแห่งนี้ เขาได้รับการปกป้องจากฉินเทียนหู่ ทั้งยังได้รับการสนับสนุนจากเหล่าขุนนางพลพรรคเถาหลิน

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีกองกำลังชายแดนเหนือผู้ซื่อสัตย์และมีเกียรติยศจากชัยชนะในสงครามคอยปกป้อง

หนทางเดียวที่จะกำจัดฉินเฟิงได้ คือต้องออกคำสั่งระดมทหารประจำเมืองหลวงทั้งหมดโจมตีเขาเสีย

ทว่าผลลัพธ์ที่ตามมาจะเป็นเช่นไร ฮ่องเต้ต้าเหลียงก็ไม่กล้านึกถึง

กลยุทธ์ถ่วงดุลอำนาจที่ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงทำมาตลอดก็เพื่อป้องกันมิให้ผู้ใดมีอำนาจมากจนทำให้ต้องหวาดกลัว

ทว่าสิ่งที่เขากลัวที่สุดกลับเกิดขึ้นแล้ว!

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงไม่เคยคาดคิดว่าสงครามระหว่างแคว้นจะทำให้ฉินเฟิงเติบโตถึงเพียงนี้

“ฝ่าบาท การคืนฐานันดรให้หลี่หลางเท่ากับการคืนสถานะเดิมแก่หมิงอ๋องและหลี่จาง เรื่องนี้ไม่อาจประนีประนอมได้เด็ดขาด”

“แต่ฉินเฟิงดื้อดึงจะช่วยเหลือครอบครัวของหมิงอ๋อง”

“หากปล่อยให้ยืดเยื้อเช่นนี้ต่อไปมีแต่จะทำให้เกิดคลื่นแห่งความขัดแย้งรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เท่านั้น”

“อีกอย่าง หลี่หลางพลีชีพเพื่อแคว้น หากไม่จัดการเรื่องนี้ให้ดีก็อาจเกิดความวุ่นวายในหมู่ทหารได้”

“ตามความคิดเห็นของข้า ทั้งฉินเฟิงและพระองค์ต่างก็ควรลดทิฐิลงบ้าง”

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงรู้ว่าทั้งองค์หญิงใหญ่และกุ้ยเฟยต่างก็เป็นสตรีที่เฉลียวฉลาด

วันนี้เขามายังวังหลังก็เพื่อสดับคำแนะนำของทั้งสองคน

ถ้อยคำขององค์หญิงใหญ่น่าสนใจสำหรับฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียง

“ต่างฝ่ายต่างลดทิฐิลงหรือ? แล้วจะลดอย่างไรเล่า?”

หากเป็นเมื่อก่อน ฮ่องเต้แห่งต้าเหลียงคงไม่คิดหาหนทาง ‘ลดทิฐิ’ ลงแม้แต่น้อย

ด้วยฐานะฮ่องเต้แห่งแคว้น โอรสแห่งสวรรค์ ไยต้องยอมก้มหัวให้เหล่าขุนนางเล่า!

เพียงแค่คิดเช่นนี้ก็นับว่าเป็นการหมิ่นอำนาจของฮ่องเต้แล้ว

แต่บัดนี้ฮ่องเต้ต้าเหลียงกลับมิอาจทำอะไรฉินเฟิงได้ ไม่ว่าจะใช้ไม้แข็งหรือไม้อ่อน

เขาส่งขุนนางกรมพีธีการกับขุนนางกรมสมโภชไปเจรจาก็แล้ว ส่งทหารรักษาพระราชวังไปกดดันก็แล้ว สุดท้ายผลลัพธ์เป็นเช่นไร?

พวกเขาทั้งหมดล้วนกลับมาพร้อมความอับอาย…

เจ้าฉินเฟิงทำเกินกว่าเหตุ ไร้หัวคิดสิ้นดี!

เขานำโลงศพของหลี่หลางมาตั้งไว้กลางโถงใหญ่จวนตระกูลฉิน นี่ไม่ได้เป็นการบอกกับธารกำนัลว่าฮ่องเต้ต้าเหลียงเป็นผู้โหดเหี้ยมไร้น้ำใจหรือ?!

ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียงอยากจะฉีกฉินเฟิงเป็นชิ้น ๆ นัก แต่เมื่อความโกรธสงบลงก็รู้สึกไร้ทางออกขึ้นมา

การกระทำอย่างเสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล เป็นสิ่งที่ไม่ควรอย่างเด็ดขาด

เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว องค์หญิงใหญ่ก็ไม่คิดอ้อมค้อม

“สิ่งที่ฉินเฟิงต้องการก็แค่ส่งหลี่หลางเข้าสู่โถงบรรพชนของราชวงศ์เท่านั้น เช่นนี้ก็ทำให้เขาสมปรารถนาเถิดเพคะ”

“ฝ่าบาทสามารถออกพระราชโองการได้ว่า เพราะหลี่หลางพลีชีพเพื่อแผ่นดิน ความดีนี้ลบล้างความผิด อนุญาตให้ศพของหลี่หลางได้บรรจุในโถงบรรพชนแห่งราชวงศ์หลี่เป็นกรณีพิเศษ”

“ส่วนความผิดที่ลบล้างคือเรื่องใดไม่จำเป็นต้องกล่าวถึง”

“หากฝ่าบาทยอมถอยถึงเพียงนี้แล้ว ฉินเฟิงเป็นคนฉลาด เขาย่อมไม่ทิ้งโอกาสเป็นแน่”

“ด้วยวิธีนี้ฉินเฟิงจะได้ในสิ่งที่ต้องการ หลี่หลางได้เข้าไปอยู่ในโถงบรรพชนแห่งราชวงศ์ ขณะเดียวกันนี่ยังเป็นการยืนยันความผิดของหมิงอ๋องกับครอบครัวซึ่งเดิมมีสถานะเป็นเชื้อพระวงศ์ผู้ต้องโทษ”

“ผู้ต้องโทษ!”

เมื่อได้ยินวาจาขององค์หญิงใหญ่ แววตาของฮ่องเต้ต้าเหลียงก็เป็นประกายราวกับได้พบทางออกที่ดียิ่ง

เดิมทีฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียงคำนึงถึงอำนาจและเคร่งครัดมากเกินไป เขาไม่ยินยอมผ่อนปรนแม้แต่น้อย การกระทำนี้จึงเป็นการเดินเข้าสู่ทางตัน

ท้ายที่สุดแล้ว ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็เป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่ง เป็นไปไม่ได้ที่จะดูแลทุกสิ่งได้อย่างทั่วถึง

กลอุบายขององค์หญิงใหญ่นับเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในขณะนี้แล้ว

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงราวกับได้ยกหินก้อนใหญ่ที่กดทับหัวใจออก

เขารีบเรียกจางซิวเย่มาแล้วร่างพระราชโองการ ณ ตรงนั้นทันที

“ประกาศตามรับสั่งของเจิ้น”

“เนื่องจากหลี่หลางสละชีพเพื่อแว่นแคว้น แม้กระทำความผิดแต่สร้างความดีความชอบทดแทนจึงอนุญาตให้บรรจุศพหลี่หลางในโถงบรรพชนราชวงศ์หลี่เป็นกรณีพิเศษ

“พระราชทานบรรดาศักดิ์ให้หลี่หลางเป็นป๋อแห่งอำเภอฝูอวิ้น”

ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงพลันเกิดความคิดดี ๆ ขึ้นในหัว

เมื่อลงมือแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด ไม่ให้หมิงอ๋องได้มีโอกาสกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน