บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 556

บทที่ 556 การต่อสู้ระหว่างฮ่องเต้กับขุนนาง

การเจรจาสันติภาพหลังสงครามเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง ทั้งแคว้นต้าเหลียงและเป่ยตี๋ต่างก็ส่งทูตมาเจรจาเบื้องต้นเพื่อกำหนดวันที่แน่นอนและรอคณะทูตจากเป่ยตี๋

เมื่อเทียบกับการควบม้าเร็ว การส่งข่าวสารด่วนพันลี้ การส่งทูตมาเจรจาย่อมช้ากว่าเป็นธรรมดา

อย่างไรก็ตาม สำหรับเป่ยตี๋แล้ว ยิ่งการเจรจาล่าช้าเท่าไหร่ก็ยิ่งได้เปรียบมากขึ้นเท่านั้น เพราะพวกเขาสามารถใช้โอกาสนี้ในการดูท่าทีเพื่อหาเงื่อนไขที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองได้

ตระกูลฉิน ในฐานะแม่ทัพใหญ่ผู้มีชัยในสงครามระหว่างแคว้น ย่อมมีสถานะที่สำคัญยิ่งในการเจรจาในครานี้

โดยปกติแล้ว แม้ว่าผู้รับผิดชอบหลักในการเจรจาจะเป็นกรมพิธีการ สำนักไท่ฉาง และกรมพิธีการ แต่ตระกูลฉินก็ต้องส่งคนเข้าร่วมด้วย

ด้วยกระบวนการเช่นนี้จึงจะบรรลุผลลัพธ์ของการ ‘โจมตีด้วยวาจา ขู่เข็ญด้วยกำลัง ผสมผสานทั้งไม้อ่อนและไม้แข็ง’ เพื่อแสวงหาผลประโยชน์สูงสุดให้กับแคว้นต้าเหลียง

หากตระกูลฉินถอนตัว คณะราชทูตของแคว้นต้าเหลียงคงอ่อนแอลงทันที

เป่ยตี๋ชื่นชอบการใช้กำลังอยู่แล้ว หากต้องเผชิญหน้ากับขุนนางผู้สุภาพอ่อนโยนของแคว้นต้าเหลียง แม้จะยังไม่ได้เจรจากันก็คงดูถูกไปก่อนสามส่วน

ถึงเวลานั้น หากจะทำให้เป่ยตี๋ยอมจำนน ยอมสละดินแดนและจ่ายค่าปฏิกรรมสงคราม ก็เกรงว่าจะเป็นเรื่องยากยิ่งกว่าเดิม

การที่ฉินเฟิงประกาศถอนตัวออกจากการเจรจาสันติภาพอย่างกะทันหัน เปรียบเสมือนการวางหมากให้ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงจนมุม

ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียง ค่อย ๆ ทรุดตัวลงไปนั่งบนบัลลังก์มังกรเช่นเดิม สายตาที่เต็มไปด้วยความกริ้วโกรธจางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความระมัดระวังแต่ก็ยังคงความดุดันไว้

ทั้งท้องพระโรงเงียบสงัดลงไปอีก

สายตาของทุกคนล้วนจับจ้องไปที่ฉินเฟิงและฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียง

เมื่อเทียบกับการใส่ร้ายขององค์ชายรองเมื่อครู่ เวลานี้บรรยากาศเริ่มคุกรุ่นยิ่งกว่าเดิม

ถึงแม้ว่าหลี่เฉียนจะมีเกียรติยศสูงส่งเพียงใดก็ยังเป็นเพียงองค์ชาย

ดูเผิน ๆ องค์ชายกับฮ่องเต้อาจจะคล้ายกัน แต่ความจริง พวกเขาห่างไกลกันราวผืนฟ้ากับแผ่นดิน

ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียงจ้องมองฉินเฟิงนิ่ง สายตาของเขาคล้ายกับกำลังทดสอบและเตือนฉินเฟิงอยู่

ฉินเฟิงยืนเด่นสง่าท่ามกลางบรรดาขุนนาง ไม่อ่อนน้อมถ่อมตนหรือเย่อหยิ่งจนเกินไป เขาสบสายพระเนตรของฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียง

แม้จะเป็นเสนาบดีหกกรม หรือแม้กระทั่งสามมหาเสนา คนเหล่านั้นก็ยังปฏิเสธที่จะสบตากับฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงตรง ๆ

โดยมีเหตุผลอยู่สองประการ

ประการแรก ข้าราชบริพารจ้องมองฮ่องเต้โดยตรง อาจมีความผิดฐานคิดลอบปลงพระชนม์

ประการที่สอง ผู้ใดก็ตามที่กล้าจ้องมองฝ่าบาท แปลว่าผู้นั้นกำลังท้าทายอำนาจของโอรสแห่งสวรรค์

ฉินเฟิงผู้ซึ่งระมัดระวังตัวตลอดและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลีกเลี่ยงการเข้าไปพัวพันกับการแย่งชิงอำนาจในราชสำนัก ยามนี้กลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม

ฉินเฟิงประจันหน้ากับฝ่าบาทด้วยวิธีที่เฉียบคมและแข็งกร้าวที่สุด

พวกขุนนางและเสนาบดีที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็เหงื่อตก

ไม่มีผู้ใดรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ แต่สิ่งหนึ่งที่แน่ใจได้คือ ฮ่องเต้และขุนนาง เจ้านายและลูกน้อง คนแก่และคนหนุ่ม ทั้งสองคนนี้จะต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ทั้งคู่มีความสามารถในการพลิกผันสถานการณ์ปัจจุบันของแคว้นต้าเหลียง

ไม่ต้องเอ่ยถึงฮ่องเต้ เขามีอำนาจเบ็ดเสร็จสูงสุด สามารถตัดสินความเป็นความตายของผู้ใดก็ได้

ไม่เว้นแม้แต่ฉินเฟิง!

หากฮ่องเต้ฆ่าฉินเฟิงหรือรับสั่งให้จับกุมฉินเฟิง แม้แต่กองทัพจากชายแดนเหนือก็ไม่อาจตอบโต้ได้ทันท่วงที

ในทางกลับกัน ฉินเฟิงได้รับการสนับสนุนจากกองกำลังทั้งหมดของอำเภอเป่ยซี หากเกิดเรื่องไม่คาดฝันใด ๆ ขึ้น

สวีโม่ จ้าวอวี้หลง หมิงอ๋อง หลี่จาง รวมถึงเหล่าผู้ติดตามของตระกูลฉินซึ่งประจำการอยู่ในอำเภอเป่ยซีสามารถก่อสงครามกลางเมืองที่ทำลายความรุ่งเรืองของแคว้นต้าเหลียงได้

แม้ว่าฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียงจะควบคุมกองทหารรักษาพระราชวัง แผ่นดินจงหยวน กองกำลังหลักทั้งสองนี้ไว้ในมือ

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับกองทัพแห่งอำเภอเป่ยซีที่สามารถจัดการเป่ยตี๋ได้ โอกาสที่จะได้รับชัยชนะมีเพียงกี่ส่วนเชียว?

ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลใหญ่ทางใต้ก็เฝ้ารอและจับตาดูสถานการณ์อยู่ตลอด ใครจะรู้ได้ว่าตระกูลใหญ่ทางใต้กับกองทัพอำเภอเป่ยซีจะไม่ร่วมมือกันกำจัดฮ่องเต้?

นับตั้งแต่โบราณกาล ท้องพระโรงแห่งนี้ล้วนแต่รักษา ‘สมดุลแห่งความเกรงกลัว’ ไว้เสมอ

เมื่อสมดุลถูกทำลาย นั่นหมายความว่าทั้งแคว้นจะถูกลากไปสู่วังวนแห่งสูญเสียที่ไม่มีวันสิ้นสุด

หัวใจของเหล่าขุนนางและเสนาบดีต่างก็เต้นระรัวมาถึงลำคอ พวกเขาทำได้เพียงภาวนาในใจให้ฝ่าบาทและฉินเฟิงยอมถอยคนละก้าว

ท้องพระโรงในราชสำนักวันนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความโหดเหี้ยม ราวกับว่าเวลาได้หยุดนิ่งลง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน