บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 577

บทที่ 577 กล้าแสดงความรัก

เมื่อได้พบเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ก่อนหน้านี้ ฉินเฟิงได้เตรียมใจไว้มากมาย

แต่เมื่อได้พบเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์จริง ๆ เขากลับพูดอะไรไม่ออก พูดแค่คำว่า “กลับมาแล้ว” ก็เพียงพอจะแสดงความรู้สึกของฉินเฟิงในขณะนี้

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์กัดริมฝีปากบาง จมูกพลันรู้สึกเจ็บแปลบ ความทรงจำในอดีตหลั่งไหลเข้ามาในใจ

ทั้งสองต่างไม่รู้จักกันมาก่อน แต่ได้ผ่านเรื่องราวมาด้วยกัน เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและคำด่าทอ

จากความรังเกียจกันในตอนแรก ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นชื่นชมซึ่งกันและกัน จนกระทั่งวันหนึ่งที่ไม่ได้พบกันก็คิดถึงอีกฝ่าย

นับตั้งแต่ฉินเฟิงออกจากเมืองหลวง ในหัวของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ก็เต็มไปด้วยเงาของชายตรงหน้า

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ก็เคยบอกตัวเองในใจหลายครั้งว่า ในฐานะบุตรีของจวนกั๋วกง ย่อมมีความภาคภูมิใจในตระกูลเซี่ย

ไหนเลยเพียงแค่ผู้ชายคนหนึ่ง จะกลายเป็นคนที่อ่อนไหวง่ายเช่นนี้

แม้พยายามทำใจให้สงบลงได้ยากเย็นเพียงใด พอหันหลังกลับก็เริ่มร่ำร้องอีกว่า เขาเจออันตรายบนสนามรบหรือไม่

เมื่อไรจะกลับเมืองหลวง ในเมื่อกลับมาแล้ว แล้วจะมาพบนางเมื่อไร

คำสัญญาแต่งงานที่ให้ไว้ตอนนั้น ยังมีผลอยู่หรือไม่

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ไม่อาจควบคุมใจที่กระวนกระวายได้เลย อดไม่ได้ที่จะคิดเพ้อเจ้อ ไม่มีเวลาได้พักใจแม้แต่น้อย

แม้แต่เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์เองก็บอกไม่ถูกว่า ตั้งแต่เมื่อไรกันที่นางค่อย ๆ ตกหลุมรัก จนไม่อาจถอนตัวได้

ความรักที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป? ความหลงใหลที่เกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ?

ความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกนี้ บางครั้งก็ทรมานเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์จนหมดเรี่ยวแรง แต่บางครั้งก็ทำให้เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ยิ้มกับตัวเอง นางเต็มไปด้วยความสุขและความคาดหวัง

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ก้าวเข้าไปหาฉินเฟิงทีละก้าว มองชายที่นางคิดถึงทั้งกลางวันกลางคืน ซึ่งอยู่ใกล้แค่เอื้อม

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์แทบจะกระโจนเข้าไปหาโดยไม่ทันคิด กอดคอฉินเฟิงแน่น และฝังใบหน้าทั้งหมดลงบนไหล่ของเขา

เสียงอ่อนโยนราวกับกลิ่นหอมของดอกไม้ ดังขึ้นข้างหูฉินเฟิง อย่างเบาบาง “กลับมาแล้วก็ดีแล้ว”

ทั่วทั้งลานจัดงานเงียบสงัด

กล่าวกันว่าชายหญิงมีความแตกต่างกัน แม้จะหมั้นหมายกันแล้ว การกอดกันต่อหน้าผู้คนก็ยังเป็นการกระทำที่กล้าหาญอย่างยิ่ง

แขกเหรื่อทั้งชายและหญิงที่อยู่ในงานต่างก็แอบประหลาดใจ

ฉินเฟิงรู้สึกถึงอ้อมกอดอ่อนโยนแต่หนักแน่นของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ เขาชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ในชั่วพริบตาก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ

ถ้าแม้แต่เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ยังไม่สนใจสายตารอบข้าง ฉินเฟิงจะไปใส่ใจทำไม

เขาจึงกอดเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์อย่างแนบแน่น ตอบสนองอย่างตรงไปตรงมาที่สุด

ร่างกายของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์สั่นเทาอย่างรุนแรง ทั้งตัวร้อนผ่าว รู้สึกเหมือนทั้งตัวจะลุกเป็นไฟ

การกอดเมื่อครู่เป็นเพียงแค่ความคิดถึงที่เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์คิดถึงทั้งกลางวันกลางคืนจนอดใจไม่ไหว

แต่การตอบสนองของฉินเฟิงในตอนนี้ ทำให้เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ได้สติในทันที ที่นี่คืองานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันพระราชสมภพขององค์ชายรอง

การกระทำเช่นนี้ต่อหน้าสาธารณชน ย่อมจะก่อให้เกิดเรื่องขำขันอย่างแน่นอน

แต่ว่า…

รู้สึกถึงอ้อมอกที่แข็งแรงของฉินเฟิง เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์แม้จะหายใจถี่ หัวใจเต้นแทบจะกระเด็นออกมา

นางก็ยังไม่อยากผลักฉินเฟิงออกไป หรือพูดได้ว่า ไม่อยากปฏิเสธความรักของฉินเฟิง

เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์อดกลั้นความอายไว้ ฝังใบหน้าทั้งหมดลงบนไหล่ของฉินเฟิง คำพูดนับพันนับหมื่นล้วนกลายเป็นความเข้าใจโดยไม่ต้องพูด

แขกที่มาร่วมงานมองดูชายหญิงที่กอดกันแน่น ค่อย ๆ ตื่นจากความประหลาดใจ

ชั่วขณะหนึ่ง เสียงวิพากษ์วิจารณ์หลากหลายค่อย ๆ แพร่กระจายไปทั่วงานเลี้ยง

“ฉินเฟิงและเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์กล้าทำเช่นนี้อย่างไร้ยางอาย ช่างทำลายศีลธรรมเกินไปแล้ว”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน