บทที่ 603 ใจประชาชน
ลูกธนูพุ่งเข้าใส่ฉินเฟิงอย่างแม่นยำไม่มีพลาด
เซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์ร้องเสียงหลง
ขณะที่ทุกคนคิดว่าฉินเฟิงตายแน่แล้ว เหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้น
พอลูกธนูสามกระทบเกราะของฉินเฟิง ลูกธนูก็กระเด็นออกไปทั้งหมด
องครักษ์หลวงงุนงงไปชั่วขณะ รีบยิงธนูเพิ่มอีกดอก ธนูดอกนี้ยิงถูกหลังของ ฉินเฟิง แต่ก็ยังคงกระเด็นออกไปเช่นเดิม
องครักษ์หลวงผู้มากประสบการณ์ตัดสินใจได้ทันที เกราะของฉินเฟิงหนากว่าที่คาดไว้ เมื่อรวมกับแผ่นเหล็กป้องกันหัวใจ ลูกธนูย่อมไม่สามารถทะลวงได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ฉินเฟิง ช่างรอบคอบจริง ๆ เขาคำนึงถึงทุกสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้แทบทั้งหมดทีเดียว
การพยายามสังหารฉินเฟิงด้วยลูกธนูเพียงอย่างเดียวไม่ได้ผลแล้ว
อีกทั้ง ฉินเฟิงยังมีปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็วมาก เขาเข้าไปหลบอยู่หลังม้าศึก หลีกเลี่ยงธนูขององครักษ์หลวง
ภายใต้แรงกดดันจากลูกธนู ฉินเฟิงจำต้องละทิ้งการหลบหนี และยืนหยัดอยู่ที่เดิม
นี่ย่อมเป็นโอกาสให้องครักษ์หลวงและทหารรักษาพระราชวังโจมตีสองฝ่าย
หัวใจของเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์เต้นไม่เป็นส่ำ น้ำตานองหน้า นางตะโกนเสียงดัง “ฉินเฟิง เจ้ารีบหนีไปเร็วเข้า อย่าสนใจพวกข้าอีกเลย”
“เจ้าคนเดียวไม่มีทางทะลวงแนวป้องกันขององครักษ์หลวงมาได้หรอก”
“รีบไปเถอะ ข้าขอร้อง!”
ใบหน้าของเซี่ยปี้เองก็ซีดเผือด สายตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
สถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้เป็นเทพเซียนมาเอง ก็มีแต่เส้นทางแห่งความตายรออยู่เท่านั้น
บนสนามรบเมื่อต้องเผชิญหน้ากับทหารม้า ความกล้าหาญย่อมไร้ความหมายที่สุด
จำนวนคนคือกุญแจตัดสินชัยชนะและความพ่ายแพ้บนสนามรบเสมอ
ขณะเดียวกัน เสียงหัวเราะบ้าคลั่งของเสนาบดีกรมยุติธรรมดังก้องไปทั่วลานประหาร
“ฮ่า ๆๆ ฉินเฟิง! ก็ไหนว่าเจ้าเป็นโหวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใต้หล้า ไฉนจึงกลายเป็นเต่าหดหัวเช่นนี้?”
“ทหารเป่ยซี อวดอ้างว่าเป็นกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งชายแดนเหนือ แต่บัดนี้กลับถูก ทหารรักษาพระราชวังล้อมไว้ แม้แต่จะหนีก็ทำไม่ได้”
“เพียงเจ้าคนเดียว คิดว่าจะเอาชนะองครักษ์หลวงได้หรือ? ฝันไปเถิด!”
“วันนี้ไม่เพียงแต่พ่อลูกตระกูลเซี่ยจะต้องตาย เจ้าก็ต้องตายไปพร้อมกันด้วย”
เสนาบดีกรมยุติธรรมแทบคลั่ง การกำจัดฉินเฟิงเป็นสิ่งที่ไท่เป่าหลินปรารถนา
หากฉินเฟิงตาย ไม่ว่าจะพลพรรคเถาหลินหรือกองทัพชายแดนเหนือ ก็จะต้องพินาศสิ้น!
และพอฉินเฟิงตายไป ไท่เป่าหลินก็จะช่วยให้องค์ชายรองได้สืบทอดบัลลังก์อย่างง่ายดาย
ถึงตอนนั้น แม้องค์ชายใหญ่จะสวรรคตไปแล้ว แต่ตระกูลหลินก็จะยังเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของต้าเหลียง ไม่มีใครสั่นคลอนได้
ส่วนเสนาบดีกรมยุติธรรม ในฐานะกำลังหลักของไท่เป่า เขาก็จะได้ดิบได้ดี ยกฐานะขึ้นไปอีกขั้น
เสนาบดีกรมยุติธรรมแทบกลั้นความตื่นเต้นในใจไม่อยู่ นี่เป็นครั้งที่เข้าใกล้ความสำเร็จขนาดนี้ หากไม่มีเหตุไม่คาดฝัน การต่อสู้อันยาวนาน จะได้ปิดฉากลงวันนี้
ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ลานประหารต่างเหงื่อตก
ยิ่งเห็นฉินเฟิงหลบอยู่หลังม้าศึก ขณะที่ทหารรักษาพระราชวังและองครักษ์หลวงเริ่มโจมตีสองทาง
ทุกคนต่างคิดว่าฉินเฟิงไม่มีทางรอดแล้ว
พวกขุนนางในเมืองหลวงที่เคยมีความแค้นกับฉินเฟิงต่างดีใจ
“ฮ่า ๆๆ ฉินเฟิงตายแน่แล้ว”
“ในที่สุดไอ้หมอนี่ก็ตายเสียที สวรรค์ช่างมีตาจริง ๆ”
“เฮอะ ท่านโหวอันดับหนึ่ง แท้จริงก็เป็นแค่นายน้อยเจ้าสำราญไม่รู้ประมาณตน”
“ถ้าฉินเฟิงเข้าพวกกับองค์ชายรองก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ฮึ หยิ่งผยองนัก ช่างน่าขันจริง ๆ”


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ