บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 604

บทที่ 604 จับตัวประกัน

ขณะที่องครักษ์หลวงและทหารรักษาพระราชวังมาถึงตรงหน้าของฉินเฟิง ทุกคนต่างก็ใจหายวาบ จู่ ๆ ก็มีเสียงตะโกนดังสนั่นไปทั่วลานประหาร

“อย่าได้คิดทำร้ายพี่ฉินเด็ดขาด!”

“หนิงหู่มาแล้ว!”

หนิงหู่ขี่ม้าศึกควบอย่างห้าวหาญ กระโดดข้ามรั้วมุ่งตรงมาหาฉินเฟิง

เมื่อหนิงหู่ปรากฏตัว องครักษ์หลวงตกใจมาก ตะโกนเสียงต่ำว่า “รีบสังหารฉินเฟิง ต้านหนิงหู่!”

เทียบกับฉินเฟิงที่เป็นเพียงนักรบครึ่ง ๆ กลาง ๆ หนิงหู่เป็นนักรบตัวจริง ไม่ต้องพูดถึงภัยคุกคามที่เขาจะสร้างให้กับองครักษ์หลวง

แทบจะทันทีที่หนิงหู่ปรากฏตัว เขาก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนแล้ว

องครักษ์หลวงสี่คนถือแหลนเดินไปขวางทางหนิงหู่ แต่ยังไม่ทันได้ยกแหลนขึ้น ก็ได้ยินเสียงม้าร้องอย่างน่าสะพรึงกลัว

หนิงหู่กระตุกบังเหียนแรง ๆ ม้าศึกยืนสองขา ยกขาหน้าขึ้น

หนิงหู่ที่นั่งอยู่บนหลังม้า มือถือแหลนม้า แทงลงมาจากด้านบน เข้าที่ลำคอขององครักษ์หลวงซึ่งเป็นจุดที่ป้องกันได้ยากที่สุด

เสียงหนึ่งดังขึ้น

แหลนม้าแทงทะลุเกราะป้องกันลำคอ เสียบคอขององครักษ์หลวงทะลุ ตายคาที่

ขณะเดียวกัน องครักษ์หลวงอีกคนก็ยกแหลนขึ้น พุ่งใส่หนิงหู่

หนิงหู่ตอบสนองได้อย่างรวดเร็วยิ่ง เขาปล่อยแหลนม้า ชักดาบสั้นจากเอว ฟันแหลนที่พุ่งเข้ามาขาดสะบั้น

“ไป!”

หนิงหู่ตะโกนเสียงต่ำ บีบท้องม้าศึก ม้าศึกพุ่งชนองครักษ์หลวงตรงหน้า

ปัง!

องครักษ์หลวงที่สวมเกราะหนักถึงสองร้อยชั่ง ถูกม้าศึกชนกระเด็นออกไปไกลกว่าหนึ่งจั้ง ก่อนจะล้มลง กระอักเลือด และไม่ลุกขึ้นมาอีก

หนิงหู่ไม่ลังเลใด ๆ กระทุ้งท้องม้าศึก พุ่งเข้าไปเหยียบย่ำองครักษ์หลวง

เกราะหนักที่องครักษ์หลวงภาคภูมิใจนัก เมื่อเผชิญกับการเหยียบย่ำอย่างบ้าคลั่งของกีบเท้าม้า กลับไม่อาจต้านทานได้แม้แต่น้อย เพียงพริบตา องครักษ์หลวงผู้นั้นก็ถูกเหยียบจนตายคาที่

ทั่วทั้งที่เกิดเหตุเงียบสงัดราวทันที ทุกคนเบิกตากว้าง มองหนิงหู่ด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ

เพียงชั่วพริบตาเดียว ก็กำจัดองครักษ์หลวงได้ถึงหนึ่งคนแล้ว?!

พลังของรองแม่ทัพแห่งอำเภอเป่ยซีช่างน่ากลัวนัก

แม้แต่เสนาบดีกรมยุติธรรมก็ยังตกใจจนขนหัวลุก

“หนิง…หนิงหู่! เจ้าคนสารเลวชั่วช้า หรือเจ้าอยากให้ตระกูลหนิงต้องตายไปพร้อมกับเจ้าด้วย?”

เห็นหนิงหู่ดุดันเกินกว่าจะต้านทาน เสนาบดีกรมยุติธรรมจึงเริ่มโจมตีทางจิตใจทันที

“ยังมีโอกาสกลับตัวกลับใจอยู่ อย่าได้หลงผิดมัวเมาเลย!”

เผชิญกับการขู่และหารโน้มน้าวให้จำนนของเสนาบดีกรมยุติธรรม หนิงหู่มิเพียงเพิกเฉย เขาหยิบธนูกับลูกธนูจากอานม้า เล็งไปที่เสนาบดีกรมยุติธรรม แล้วยิงธนูออกไปหนึ่งดอก

ฉึก!

ลูกธนูพุ่งผ่านศีรษะของเสนาบดีกรมยุติธรรม ปักลงบนแผ่นป้ายด้านหลัง

เสนาบดีกรมยุติธรรมตกใจ ตัวสั่นเทิ้ม รีบมุดเข้าไปหลบใต้โต๊ะ สูญเสียความน่าเกรงขามในฐานะขุนนางไปหมดสิ้น

ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มองด้วยสายตาดูแคลน “ท่านเสนาบดี อย่าทำให้ชื่อเสียงขุนนางแปดเปื้อนอีกเลย”

เสนาบดีกรมยุติธรรมตวาดเสียงแหลมว่า “บ้าไปแล้ว บ้ากันหมดแล้ว!”

ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่จ้องมองหนิงหู่ที่กำลังต่อสู้อยู่ในลานประหาร แล้วตะโกนเสียงดัง

“โหวหนิงผู้กล้าหาญ เก่งกาจไร้เทียมทาน ไยท่านไม่ภักดีต่อต้าเหลียง หากท่านคบค้ากับฉินเฟิงเช่นนี้ ก็มีแต่ต้องทิ้งชีวิตเท่านั้น!”

หนิงหู่เก็บแหลนม้าขึ้นมา แล้วใช้แหลนแทงองครักษ์หลวงที่ขวางทางอยู่ข้างหน้า สองแขนออกแรงยกขึ้น แล้วเหวี่ยงอย่างแรง

องครักษ์หลวงที่หนักถึงสองร้อยชั่ง ถูกเหวี่ยงไปข้างแท่นประหาร กระแทกลงตรงหน้าผู้บัญชาการศาลต้าหลี่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน