บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 615

บทที่ 615 การสอบสวนฉุกเฉินยามวิกาล

ยามค่ำคืน ภายในคุกของศาลต้าหลี่ ฉินเฟิงนอนหลับสนิทอยู่บนกองฟาง

นับตั้งแต่ถูกจับกุมเข้าคุก ฉินเฟิงก็ได้ใช้ชีวิตสุขสบาย ‘กิน ๆ นอน ๆ’

ทุกวันนอกจากกินข้าวก็มีแต่นอน แม้แต่เซี่ยปี้ยังทนดูไม่ได้ บังคับให้ฉินเฟิงออกไปเดินเล่นหลายรอบ กลัวว่าฉินเฟิงจะเป็นง่อยเปลี้ยไปเสีย

ตอนนั้นเอง ผู้คุมวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน ครั้นเปิดประตูได้ก็ตะโกนบอก “นายน้อยฉินนี่ไม่ใช่เวลานอน ใกล้จะถึงเวลาขึ้นศาลแล้วขอรับ”

ฉินเฟิงพลิกตัว อ้าปากหาวหวอดใหญ่ แล้วก็นอนต่อ ไม่สนใจสิ่งใด

เซี่ยปี้ขมวดคิ้ว “ดึกดื่นปานนี้ ศาลต้าหลี่แทบไม่เคยสอบสวนกลางคืน วันนี้เกิดอะไรขึ้น หรือมีเรื่องผิดปกติกระไร”

ผู้คุมส่ายศีรษะ “ข้าน้อยเป็นแค่ผู้คุม หารู้เรื่องภายในขอรับ”

“แต่ได้ยินเจ้าหน้าที่ที่มาแจ้งข่าวบอกว่า องค์ชายรองกับไท่เป่าหลินก็ถูกเรียกตัวมาที่ศาลต้าหลี่ด้วย”

“แม้แต่องค์ชายเจ็ดก็มา”

“ดูท่าทางแล้ว ไม่น่าจะเป็นการขู่ขวัญ คดีนี้คงจะได้ข้อสรุปในคืนนี้”

พอพูดถึงตรงนี้ ผู้คุมก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ ตาเป็นประกาย

“ใช่แล้ว วันนี้องค์หญิงทรงเสด็จเข้าพระราชวังแล้ว”

ทั้งต้าเหลียงมีองค์หญิงเพียงเดียวที่ ‘สืบสายเลือดจากฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน’ นอกจากหลี่เซียวหลานแล้วจะเป็นใครได้อีก

ฉินเฟิงที่เมื่อครู่ยังทำทีเป็นหลับ ไม่ยอมลุก พลันลุกขึ้นนั่ง

ความง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง ดวงตาเปล่งประกายวาววับ

“พี่หญิงสามกลับมาแล้วหรือ ดีจริง ๆ”

“ก่อนหน้านี้ ข้าส่งจดหมายไปอำเภอเป่ยซี สั่งให้จ้าวอวี้หลงนำกองทหารม้าทมิฬคุ้มกันพี่หญิงสามกลับเมืองหลวง”

“ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว จ้าวอวี้หลง เจ้าหมอนั่น ไยไม่รู้จักมาเยี่ยมข้าบ้างเลย ช่างไร้น้ำใจจริง ๆ”

เห็นฉินเฟิงมีชีวิตชีวา ผู้คุมหัวเราะไม่ออก

“ใครบอกว่าไม่มา พอมีเวลาก็รีบมาทันที แต่โดนกันกลับไปขอรับ”

“ใต้เท้าเฉิงมีคำสั่ง เพื่อหลีกเลี่ยงข้อครหา ห้ามผู้ใดมาเยี่ยมนายน้อยฉิน”

“รอจนกว่าคดีสิ้นสุด ถึงตอนนั้นอยากจะสนุกอย่างไร ก็ไม่มีใครว่าท่าน”

เมื่อครู่ฉินเฟิงแกล้งหลับไม่ยอมลุกขึ้น ก็เพราะไม่แน่ใจว่าการสอบสวนยามวิกาลครั้งนี้ จะเอาจริงเอาจังหรือขู่ขวัญเล่น

ตอนนี้รู้ว่าหลี่เซียวหลานเข้าวังแล้ว อีกทั้งผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ยังสั่งห้ามเยี่ยม นี่พิสูจน์แล้วว่า การพิจารณาคืนนี้เป็นของจริง

ผ่านศึกลานประหารมาแล้ว ฉินเฟิงก็ไม่กังวลว่าจะมีเหตุไม่คาดฝันใดเกิดขึ้น

แต่ถึงอย่างไร การสอบสวนยามวิกาลก็เป็นการดวลกันครั้งสุดท้ายระหว่างฉินเฟิงกับ หลี่เฉียน

เมื่อเทียบกับตัวเอง ฉินเฟิงอยากจะเห็นจุดจบของหลี่เฉียนมากกว่า

ฉินเฟิงเรียบเรียงความคิดเล็กน้อย แล้วไม่ลังเลอีก เขาลุกขึ้นเดินตามผู้คุมออกจากคุก

ขณะเดียวกัน

ศาลาว่าการศาลต้าหลี่

ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่นั่งประจำตำแหน่งประธาน หลี่ยงกับหลี่เฉียนนั่งในตำแหน่งถัดลงมาทางซ้ายและขวา ถัดลงมาคือไท่เป่าหลิน

ตอนนี้เพียงแค่รอให้ ฉินเฟิงกับเซี่ยปี้ถูกนำตัวขึ้นศาลเท่านั้น

ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่มองไปที่หลี่เฉียนเงียบ ๆ

“องค์ชายรอง คดีเซี่ยปี้สมรู้ร่วมคิดกับศัตรู เป็นคดีที่พระองค์เปิดเผย”

“คดีนี้จึงเกี่ยวข้องกับองค์ชาย ตามกฎแล้วควรให้สำนักขุนนางฝ่ายในเป็นผู้ตรวจสอบ”

“แต่จนตอนนี้ สำนักขุนนางฝ่ายในยังไม่ได้ส่งคนมา”

“สำนักขุนนางฝ่ายในอาจติดภารกิจจนลืมเรื่องนี้ ข้าน้อยจะส่งคนไปแจ้งให้ทราบอีกครั้ง”

เมื่อเผชิญกับคำเตือนของผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ หลี่เฉียนโบกมือ แสดงว่าไม่จำเป็นต้องเสียเวลา

ไม่ว่าสำนักขุนนางฝ่ายในจะส่งคนมาหรือไม่ก็ไม่สำคัญ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน