บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 629

บทที่ 629 เกลียดชังตลอดไป

หลี่เซียวหลานกับฮองเฮาเป็นศัตรูกันมาตลอด แต่เป็นครั้งแรกที่ได้เผชิญหน้ากัน

พระราชวังกว้างใหญ่

ดวงตาของฮองเฮาสดใส เปี่ยมด้วยความอ่อนโยนและเพียบพร้อมด้วยคุณธรรม

หัวใจสงบนิ่งจากการบำเพ็ญเพียรมาทั้งชีวิต เกิดเป็นกำแพงอันแข็งแกร่ง

แม้แต่หลี่เซียวหลานก็ไม่อาจล่วงรู้ความคิดในใจ และความหมายของรอยยิ้มบนใบหน้า

“องค์ฮองเฮา กุ้ยเฟยมาแล้วเพคะ”

เสียงนางกำนัลดังมาจากนอกวิหาร ขัดจังหวะการปะทะทางสายตา

ฮองเฮาหันกลับอย่างเชื่องช้า ทอดสายตาไปยังรูปปั้นพระแม่กวนอิมอีกครั้ง

ก่อนจะเอ่ยออกมา

น้ำเสียงราบเรียบ ปราศจากความหวั่นไหวในลาภยศสรรเสริญและความเสื่อม

“เจ้าคงแปลกใจว่าเหตุใดข้าต้องสังหารนางสนมผู้เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาท”

“วันนี้ข้าจะคลายปมในใจให้เจ้าเอง”

วาจาของฮองเฮาลึกซึ้ง

ถ้อยคำเหล่านี้ไม่ใช่เอ่ยเพื่อหลี่เซียวหลาน หากแต่ยังหมายถึงกุ้ยเฟยผู้อยู่นอกตำหนักด้วย

“ในเมืองหลวงแห่งนี้ อำนาจคือเส้นแบ่งเขตที่ชัดเจน”

“ผู้ใดล่วงล้ำข้ามเส้น ย่อมเป็นศัตรูที่อาจสั่นคลอนราชบัลลังก์”

“เฉกเช่นตระกูลฉิน หากแต่ฝ่าบาททรงโปรดปราน กระทั่งยอมผ่อนปรน แต่หากเมื่อใดที่พวกมันก้าวล้ำเกินไป ฝ่าบาทก็จะทรงกำจัดพวกมันโดยไม่ลังเล”

“ในปีนั้นที่ฝ่าบาทเสด็จขึ้นนั่งบัลลังก์ ทรงทำให้แคว้นต้าเหลียงมั่นคง”

“ตระกูลหลินยิ่งใหญ่อยู่เหนือผู้ใด ดำรงตำแหน่งไท่เป่าอย่างมั่นคง ไม่เพียงยิ่งใหญ่ในเจียงหนาน แต่ในพระราชวังก็ยังมีกุ้ยเฟยคอยให้ความช่วยเหลือ”

“ยศศักดิ์ของตระกูลหลินในตอนนั้น ไม่มีผู้ใดเทียบเทียม”

“กระทั่งกุ้ยเฟยให้กำเนิดโอรส อำนาจที่ฝ่าบาทยังพอทรงรับได้ก็สิ้นสุดลง”

กล่าวจบ ฮองเฮาลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า แล้วเดินไปยังแท่นบูชา

ก่อนจะปัดกวาดขี้ธูปที่ร่วงหล่นอย่างไม่ใส่ใจ พลางถาม

“เจ้ารู้หรือไม่หลี่เซียวหลาน การที่ตระกูลหลินให้กำเนิดองค์ชายใหญ่หมายความว่าอย่างไร”

แม้หลี่เซียวหลานไม่ได้เติบโตในพระราชวัง

แต่ด้วยการสอนสั่งของฉินเฉิงซื่อ เรื่องผลประโยชน์ในพระราชวัง หลี่เซียวหลานพอจะเข้าใจอยู่บ้าง

ตอนนี้เผชิญกับคำถามที่รู้อยู่แล้วของฮองเฮา

หลี่เซียวหลานไม่ได้ปิดบัง กล่าวตรงไปตรงมา “หมายความว่าตระกูลหลินจะผูกขาดอำนาจ”

ฮองเฮาพยักหน้า พึงพอใจในความเฉลียวฉลาดของหลี่เซียวหลาน

“ถูกต้อง”

“การสืบทอดตำแหน่งองค์รัชทายาทย่อมต้องยึดถือลำดับพี่น้องเป็นธรรมเนียม”

“ในการสืบทอดตำแหน่ง องค์ชายใหญ่สมควรได้รับการพิจารณาเป็นลำดับแรก”

“ทว่าตำแหน่งนี้จะตกเป็นของผู้ใด ไม่ใช่สิ่งที่แน่นอน และไม่ใช่สิ่งที่กำหนดได้ง่าย ๆ”

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับแคว้นต้าเหลียงทั้งหมด และอนาคตของราชวงศ์หลี่”

หลี่เซียวหลานเข้าใจแล้ว

ปีนั้น องค์ชายใหญ่เสียชีวิต ไม่ใช่อุบัติเหตุ

แต่เป็นผลสืบเนื่องจากการจัดการอย่างมีเจตนา

องค์ชายใหญ่กับตระกูลหลินเกี่ยวพันกันเกินไป ทำให้ทั้งแคว้นต้าเหลียงอยู่ภายใต้อำนาจตระกูลหลิน

เดิมทีรัชทายาทต้องคิดถึงประโยชน์ของแว่นแคว้นเป็นสำคัญ

ไม่ควรให้ความสำคัญกับแค่ตระกูลเดียว

คราวนั้น องค์ชายใหญ่ทำร้ายฉินเฟิง ฉินเฉิงซื่อจึงยื่นฎีกาฟ้องร้องต่อศาลต้าหลี่ นับเป็นชนวนแห่งความขัดแย้งครั้งใหญ่

ฮ่องเต้แคว้นเหลียงรู้ดีแก่ใจ ไม่ว่าจะบุคลิกหรือความสามารถขององค์ชายใหญ่ ล้วนไม่คู่ควรกับตำแหน่งรัชทายาท

แต่อำนาจฝ่ายมารดาขององค์ชายใหญ่แข็งแกร่งเกินกว่าจะต้านทาน

การปลดพระยศจึงเป็นเรื่องที่ไม่อาจกระทำได้โดยง่าย

ส่วนเรื่องที่ฮองเฮาวางแผนสังหารองค์ชายใหญ่ ฮ่องเต้แคว้นเหลียงไม่ได้ร่วมมือหรืออาจไม่ทรงทราบถึงเบื้องลึกว่าเป็นประสงค์ของฮองเฮาด้วยซ้ำ

แต่ที่แน่นอน ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงก็คิดว่า การสิ้นพระชนม์ขององค์ชายใหญ่ นับเป็นหนทางที่ดีที่สุดสำหรับแคว้นต้าเหลียงแล้ว

ด้วยเหตุนี้ ฮ่องเต้ต้าเหลียงจึงไม่ได้ค้นหาความจริงให้กระจ่าง

เพียงปล่อยให้ฉินเฉิงซื่อเป็นแพะรับบาปไป

หลี่เซียวหลานถอนหายใจออกมา นางไม่อาจตัดสินได้ว่า ฮ่องเต้ต้าเหลียงกับฮองเฮา ผิดหรือถูกในเรื่องนี้

ในฐานะคนในครอบครัว พวกเขาช่างไร้มนุษยธรรม

แต่การหลีกเลี่ยงไม่ให้แคว้นต้าเหลียงตกไปอยู่ในเงื้อมมือของฮ่องเต้ผู้ขลาดเขลา นับเป็นวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ที่ทำเพื่อบ้านเมือง ถึงต้องแลกมาด้วยการหักหลังสายเลือด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน